Srebrny Jubileusz święceń biskupich Ks. Kard. Stanisława Dziwisza

19 marca 1998 r. w watykańskiej bazylice św. Piotra papież Jan Paweł II udzielił święceń biskupich swojemu osobistemu sekretarzowi, ks. prałatowi Stanisławowi Dziwiszowi. Współkonsekratorami byli ówczesny metropolita krakowski, kard. Franciszek Macharski i kard. Angelo Sodano, wówczas sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. Jako swoje zawołanie nowo wyświęcony biskup przyjął słowa „Sursum Corda”, czyli „W górę serca”. W herbie natomiast znalazł się m.in. Giewont wraz z krzyżem, który od 1901 r. stoi na jego szczycie. – Po nominacji ktoś, towarzysząc Ojcu Świętemu, zapytał mnie „Jakie będzie Twoje zawołanie, Twój biskupi program?”. Papież odwrócił się i powiedział: „Sursum Corda”. Te słowa więc pochodzą od niego. To były jego słowa, które wypowiedział do górali pod Giewontem. Ja pochodzę z Podhala, chociaż z Raby nie widać Giewontu, ale ta góra jest związana z tradycjami, z kulturą Podhala – tłumaczył kard. Stanisław Dziwisz w wywiadzie dla Archidiecezji Krakowskiej, który poprzedzał obchody 25. rocznicy wizyty św. Jana Pawła II w Zakopanem.

Na początku marca 2023 r. papież Franciszek zwrócił się do kard. Stanisława Dziwisza w związku ze zbliżającym się srebrnym jubileuszem jego posługi biskupiej, przesyłając specjalne papieskie błogosławieństwo. – Z życzliwością towarzyszymy Czcigodnemu Bratu Naszemu Stanisławowi Kardynałowi Dziwiszowi, Arcybiskupowi emerytowi Krakowskiemu, który w Uroczystość świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny obchodzi srebrny jubileusz episkopatu, pamiętając o Jego wierności i niezłomności w troskliwie wypełnionej służbie nie tylko wobec świętego Papieża Jana Pawła II, Naszego Poprzednika, ale także dla pożytku Stolicy Apostolskiej, jak również dla zbawienia dusz ludzkich, zwłaszcza Wspólnoty krakowskiej – napisał papież do metropolity krakowskiego seniora.

Wczoraj, w niedzielę 19 marca 2023r. ks. kard. Stanisław Dziwisz świętował swój Srebrny Jubileusz święceń biskupich w Bazylice św. Piotra w Rzymie.

Centralnym punktem była oczywiście Msza św. IV Niedzieli Wielkiego Postu – Laetare (stąd kolor szat liturgicznych) o godz. 12.30, której przewodniczył metropolita krakowski senior.

Diecezjalne obchody jubileuszu 25–lecia święceń biskupich kard. Stanisława Dziwisza zaplanowane są na niedzielę, 30 kwietnia br. Uroczystej Mszy św. o godz. 12.30 w naszym Sanktuarium na Białych Morzach przewodniczyć będzie również ks. kard. Stanisław Dziwisz.

Tekst za: Biurem Prasowym Archidiecezji Krakowskiej
Foto: Grzegorz Gałązka


"WSTAŃ!" - Dzień skupienia dla uczniów szkół ponadpodstawowych - 15.03.2023

– Największą raną zadawaną dzisiaj Chrystusowi w Jego Kościele jest bylejakość życia wierzących – nasza bylejakość. Przez tę bylejakość, nieprzestrzeganie przykazań stajemy się nieautentyczni, niewiarygodni; nie ma zgodności między myślami, sądami, czynami – stajemy się nieprawdziwi – mówił bp Robert Chrząszcz podczas dnia skupienia „WSTAŃ!” dla uczniów szkół ponadpodstawowych.

Duszpasterstwo Młodzieży we współpracy z Wydziałem Katechetycznym po raz drugi zorganizowało dzień skupienia „WSTAŃ!” dla uczniów szkół ponadpodstawowych. Dla młodych przygotowano targi wspólnot i wolontariatów oraz szereg propozycji na wakacje. Konferencję w formie świadectwa wygłosił Jan Mela.

– Kiedy świat walił mi się na łeb na szyję, gdy było już tak źle, że nie dawałem rady, myślałem: „Panie Boże, już nie mogę. Pomóż mi”. Wtedy udawało się przejść przez te kryzysy, bo czasem one uczą pokory – mówił podróżnik i działacz społeczny wskazując, że trudne doświadczenia zmusiły go do zastanowienia się nad tym, kim jest i jak wygląda jego życie. – Mam nadzieję, że macie w sobie więcej pokory niż ja, więc nam wszystkim życzę, żebyśmy potrafili przyjmować pomoc. Pan Bóg wielokrotnie te dziury w nas będzie łatał – jeżeli tylko na to Mu pozwolimy – podkreślał Jan Mela.

Mszy św. dla uczestników dnia skupienia w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie przewodniczył bp Robert Chrząszcz. W czasie homilii zachęcił, by spojrzeć na Eucharystię jako spotkanie człowieka z Bogiem. – Wszystko co dokonuje się w świętej liturgii dzieje się przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie – mówił biskup i zwracał uwagę, że liturgia przekracza granice czasu i przestrzeni. Podkreślał, że Kościół pielgrzymujący na ziemi łączy się w czasie Eucharystii ze świętymi, czyli Kościołem triumfującym oraz z Kościołem pokutującym, czyli duszami cierpiącymi w czyśćcu. 

– Kościół to wspólnota Boga z ludźmi, której głową jest Chrystus – mówił biskup podkreślając, że dzięki obecności Chrystusa w Kościele jest on święty mimo grzeszności ludzi. Zaznaczył, że Bóg chce świętego Kościoła, a jego członkowie, ufając w Jego miłosierdzie nie mogą zuchwale grzeszyć, ale pracując nad sobą ciągle powinni zbliżać się do źródła jakim jest Jezus Chrystus. – Chwalić Pana Boga to nie tylko mówić Mu piękne słowa. Mamy chwalić Go naszym życiem, naszym wstawaniem i powracaniem do Niego – mówił bp Robert Chrząszcz wskazując na sakrament pokuty i pojednania. Zachęcał do szukania prawdy w swoim życiu, nazywania rzeczy po imieniu i patrzenia na swoje życie z Bożej perspektywy.

Biskup zwrócił uwagę, że najtrudniejszym zadaniem jest chwalić Pana Boga swoim życiem. Najważniejsze jest pytanie, co zrobić, aby wiara miała przełożenie na życie. Wskazał na drogowskazy, jakimi są przykazania dane przez Boga. – Największą raną zadawaną dzisiaj Chrystusowi w Jego Kościele jest bylejakość życia wierzących – nasza bylejakość. Przez tę bylejakość, nieprzestrzeganie przykazań stajemy się nieautentyczni, niewiarygodni; nie ma zgodności między myślami, sądami, czynami – stajemy się nieprawdziwi – mówił bp Robert Chrząszcz zwracając uwagę, że w braku autentyczności leży największy problem ludzi młodych w stosunku do Kościoła.

– Czy jest w was siła by wstać? By podnieść się z upadku? By być autentycznym? Aby być bardziej prawdziwym? Aby oddawać Panu Bogu prawdziwą cześć? Czy jest w nas siła, aby stawać się Kościołem świętym? – stawiał młodym pytania biskup. Zaznaczył, że aby ten challenge miał sens, muszą otworzyć drzwi swoich serc na Chrystusa, bo On gwarantuje sukces w tym wyzwaniu.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej


#Ludzie Sanktuarium - Susi Ferfoglia

Ludzie Sanktuarium to nie tylko Polacy, Brazylijczycy, Argentyńczycy, ale i Włosi...

Ludzie Sanktuarium to również obcokrajowcy...
W Domu świętego Jana Pawła II musi tak być, to przecież poliglota, odwiedził 129 krajów na wszystkich kontynentach
 
▶️ Susi Ferfoglia - organistka, gregorianistka, wykładowca w Instytucie Muzyki Kościelnej na Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. W naszym Sanktuarium pełni posługę kantora oraz prowadzi scholę gregoriańską.
 
Czym jest ta posługa? Dlaczego w Sanktuarium św. Jana Pawła II w czasie Wielkiego Postu skupiamy się na Antyfonach - o tym już w niedzielnym odcinku Ludzie Sanktuarium.
 
Znacie Susi?
___________________________
Ludzie Sanktuarium to cykl, w którym chcemy przedstawić zaangażowanych swoją pracą, sercem, umysłem i modlitwą w dzieło Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego, Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" i Muzeum św. Jana Pawła II Wielkiego.

Wykład poświęcony Całunowi Turyńskiemu - 19 marca br.

W niedzielę 19 marca 2023 r. o godzinie 18.15 w sali Konferencyjnej Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” odbędzie się wykład poświęcony Całunowi Turyńskiemu, który wygłosi pan Krzysztof Sadło, były wieloletni kurator wystawy Kim jest Człowiek z Całunu? działającej w ramach Muzeum Jana Pawła Wielkiego.

 

Pan Krzysztof Sadło jest jednym z założycieli i dyrektorów Polskiego Centrum Syndonologicznego, czyli polskiej filii międzynarodowej instytucji zajmującej się prowadzeniem badań naukowych oraz propagowaniem wiedzy o Całunie.

 

Wykład jest nie tylko dawką naukowej i historycznej wiedzy o Całunie, ale także ze względu na swój przedmiot i treść jaką jest refleksja na temat tajemnicy naszego zbawienia, której obrazem jest Całun, jest okazją do nawrócenia i pogłębienia naszej wiary.

 

Serdecznie zapraszamy!


Medal "za zasługi dla Ignatinaum"

Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” w Krakowie otrzymało medal „za zasługi dla Ignatianum”.

 

Medal został nam przyznany za zaangażowanie w życie akademickie Uczelni, poprzez wieloletnią współpracę z Fundacją Ignatianum przy okazji działań charytatywnych organizowanych przez Fundację.

Od ponad 3 lat Fundacja Ignatianum korzysta z gościny Centrum Jana Pawła II na krakowskich Białych Morzach, gdzie znajduje się główny magazyn akcji Kredkobranie, organizowanej pod patronatem Rektora Akademii Ignatianum w Krakowie.

Magazyn na Białych Morzach stał się również w ostatnim roku centrum logistycznym, gdzie przygotowywano do transportu dary zbierane na rzecz ogarniętej wojną Ukrainy.

 

Foto: Akademia Ignatianum w Krakowie


Antyfona na III Niedzielę Wielkiego Postu

Antyfona na III Niedzielę Wielkiego Postu:
Oczy moje są zwrócone ku Panu
– Mariusz Kramarz

Aklamacja przed Ewangelią – Aklamacja przed Ewangelią

Przygotowanie darów: Pana ja wzywać będę (psalm 77) – Mariusz Kramarz

Communio na III Niedziele Wielkiego Postu: Qui biberit aquam

Uwielbienie: Duszo Chrystusowa

Antyfona Maryjna na wyjście: Ave Regina caelorum

 

Schola gregoriańska i oktet Sanktuarium św. Jana Pawła II

Psałterzysta: Katarzyna Śmiałkowska

Kantor: Susi Ferfoglia

Organista: Kacper Orzechowski

 

Tekst antyfony na wejście w III Niedzielę Wielkiego Postu znajduje się już w najstarszych źródłach z VIII wieku i nawiązuje bezpośrednio do przygotowania katechumenów do przyjęcia chrztu w Wigilię paschalną. Kościół nas wprowadza w liturgię III Niedzieli poprzez ekspresyjny obraz oczu zwróconych do Boga. Oczy nasze mają być ZAWSZE zwrócone ku Bogu: Oculi mei semper ad Dominum. W tłumaczeniu polskim niestety zabrakło słowa SEMPER – zawsze. Cierpliwe trwanie w Panu przynosi owoce życia przemienionego, nawet jeżeli jest to doświadczenie pustyni.

W pierwszej części tekstu antyfony (Oczy moje są zwrócone ku Panu, * bo On uwalnia moje nogi z sidła) można dostrzec ogromne zaufanie człowieka względem Boga, w drugim zaś (Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, * bo jestem samotny i nieszczęśliwy) wołanie o miłosierdzie i pomoc w sytuacji godnej politowania. W tej antyfonie dwie postawy człowieka wobec Boga są zrównoważone: z jednej strony zaufanie, uwielbienie i wdzięczność, a z drugiej pokorna modlitwa ze świadomością własnej słabości.

Jak antyfony poprzednich niedziel, także i tę można zrozumieć tylko w świetle Ewangelii albo jako przygotowanie do przyjęcia i lepszego zrozumienia Dobrej Nowiny.

W II Niedzielę Wielkiego Postu antyfona na wejście podkreślała pragnienie poszukiwania oblicza Bożego przez człowieka. Jako odpowiedź na to pragnienie człowieka, Chrystus daje ŻYWĄ WODĘ. Kto pije tę wodę, nie będzie już pragnął. W III Niedzielę słuchamy Ewangelii o spotkaniu Jezusa z Samarytanką przy studni Jakubowej. Przed pójściem na krzyż, Chrystus pragnie przejść przez Samarię. Uczniowie nie chcą, ale On nalega, aby przejść właśnie przez Samarię. Kraina ta była uważana za „prostytutkę” Izraela, gdyż w niej zamieszkiwało pięć ludów, osiedlonych przez króla Asyrii. Ludy te zachowały kult swoich bogów. Ludność Samarii była więc „pomieszana”, a przede wszystkim kult Boga nie był jednorodny.

W antyfonie III Niedzieli bohaterami są oczy. Z jednej strony oczy człowieka: Oczy moje są zwrócone ku Panu. W drugiej zaś są to oczy Boga: Wejrzyj na mnie. Oczy człowieka i oczy Boga… Jakże piękne jest to spotkanie oczu człowieka i miłosiernych oczu Pana, które się szukają nawzajem i pragną… Człowiek pragnie Boga, ale Bóg jako pierwszy pragnie człowieka. Tak jak Chrystus, przechodząc przez Samarię, zwraca swe oczy ku kobiecie, ofiarując jej wodę żywą, wyzwalając jej nogi z sidła, tak też przychodzi do człowieka, do jego Samarii, przyjmując jego ubóstwo w miłosiernym objęciu krzyża.

Susi Ferfoglia | Dyrektor Instytutu Muzyki Kościelnej UPJPII, kantor Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie


#Ludzie Sanktuarium - o. Bernardo Ibarra

Ludzie Sanktuarium to nie tylko Polacy, ale też m.in. Argentyńczycy

▶️ Skąd pochodzi o. Bernardo? Znamy już o. Jonasza, a jaki jest język ojczysty o. Bernardo? Gdzie posługiwał przed znalezieniem się w Polsce? Jak liczną ma rodzinę?

Rozmawia Agata Grzybek, Social media Manager Sanktuarium św. Jana Pawła II.

___________________________

Ludzie Sanktuarium to cykl, w którym chcemy przedstawić zaangażowanych swoją pracą, sercem, umysłem i modlitwą w dzieło Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego, Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" i Muzeum św. Jana Pawła II Wielkiego.

 


Koncert chóru i orkiestry zespołu Mazowsze

Koncert w ramach Muzycznych wieczorów na Białych Morzach

Koncert 18 marca 2023r.

W sobotę 18 marca o godz. 18.00 odbędzie się w naszym kościele koncert chóru i orkiestry zespołu Mazowsze, który wykona Requiem d-moll W. A. Mozarta.

Wydarzenie nie jest biletowane.

Serdecznie zapraszamy!


Gorąco pragnąłem... - antyfony i homilia na II Niedzielę Wielkiego Postu

GORĄCO PRAGNĄŁEM SPOŻYĆ PASCHĘ Z WAMI… #2
Tekst antyfony na wejście II Niedzieli Wielkiego Postu jest integralny z Ewangelią tego dnia: przemienienie Pańskie na górze Tabor. Przygotowuje wierzącego na przyjęcie tej Dobrej Nowiny i wyjaśnia ją poprzez tekst psalmu 26 (27).

Ewangelię, jakiej słuchamy 6 sierpnia, Kościół daje nam do medytacji także w II Niedzielę Wielkiego Postu.

Dlaczego?

Po doświadczeniu PUSTYNI, o której słuchaliśmy przed tygodniem, w Ewangelii II Niedzieli występuje GÓRA: poprzez doświadczenie próby dochodzimy do przemienienia. Jest to zapowiedź radosnej chwały zmartwychwstania (o czym już słyszeliśmy w poprzednią niedzielę – „okryję go chwałą”).

W centrum tekstu antyfony na wejście jest temat OBLICZA, które jest powiązane z POSZUKIWANIEM Boga. I to jest też tematem antyfony, która pomaga nam wejść w przeżywanie tajemnicy tej niedzieli: poszukiwanie oblicza Chrystusa jest naszym celem. Oblicze Chrystusa jaśnieje miłością Ojca, która wszystko ku sobie przyciąga i wszystko uporządkowuje, nadając głębszy SENS, także drodze na Kalwarię.

Jasność oblicza Chrystusa prowokuje uczniów: Piotr – jak zwykle – chce coś zrobić, żeby zatrzymać ten moment… Natomiast są chwile, kiedy chwałę Pana, chwałę miłości, można jedynie przyjąć, pozwalając, aby nas ogarnęła owa chmura, ciemna i jasna zarazem. Także my, jak wtedy uczniowie, jesteśmy zaproszeni do tego, żeby otworzyć serce na słuchanie Słowa i w posłuszeństwie Słowu, schodzić z góry Tabor i wstępować krok po kroku na zapowiadaną przez Tabor górę Kalwarię, miejsce „nadmiaru” miłości. Tylko słuchając tej łagodnej Miłości i pozwalając poprowadzić się w dół przez jej światło, będziemy zbawieni. „To jest mój Syn umiłowany…. Jego słuchajcie!”. Syn Jedyny, Wybrany, o którym mówi moje serce (tekst antyfony).

Melodia antyfony, napisana przez Piotra Pałkę, jest łagodna, spokojna, prowadząca do smakowania piękna oblicza Syna. Wprowadza nas w „klimat” II Niedzieli Wielkiego Postu, delikatnie, ale z „nutą” pełnej ufności i zawierzenia, wypływającej ze spokojnych wartości w melodii śpiewanej przez zgromadzenie liturgiczne. Tekst wielogłosowego chóru w wersecie zapewnia, że nie mamy się kogo lękać, bo Pan jest naszym Światłem; Jego oblicze jaśnieje pewnie na naszej drodze nawracania ku radości paschalnej.

https://www.youtube.com/watch?v=wipl9t_WDSk

Susi Ferfoglia | Dyrektor Instytutu Muzyki Kościelnej UPJPII, kantor Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie


IX Pielgrzymka Muzyków Kościelnych

– By głosić orędzie, które powierzył mu Chrystus, Kościół potrzebuje sztuki, potrzebuje muzyków. Śpiew pozwala przeżywać wiarę jako żywiołową radość i miłość, jako ufne oczekiwanie na zbawczą interwencję Boga. Poprzez wasze życie i pracę, Bóg wkracza w świat – mówił bp Jan Zając podczas IX Pielgrzymki Muzyków Kościelnych do Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

IX Pielgrzymka Muzyków Kościelnych Archidiecezji Krakowskiej do Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie rozpoczęła się wspólnym odśpiewaniem Jutrzni. Następnie, po zawiązaniu wspólnoty, konferencję pt. “Wiara fundamentem posługi muzyka kościelnego” wygłosił ks. prof. Stanisław Garnczarski. Uroczystą Mszę św. pod przewodnictwem bp. Jana Zająca koncelebrowali m.in. duszpasterz muzyków kościelnych Archidiecezji Krakowskiej ks. Grzegorz Lenart oraz ks. Stanisław Ziemiański SJ.

Na początku Eucharystii głos zabrał rektor sanktuarium św. Jana Pawła II, ks. Tomasz Szopa, który odczytał list abp. Marka Jędraszewskiego, skierowany do pielgrzymów. Arcybiskup podkreślił, że muzyka kościelna może odgrywać wielką rolę w duchowości człowieka. – Słowo Boże, ubogacone muzyką ma większą siłę przekazu i moc oddziaływania nie tylko na zmysły człowieka, ale przede wszystkim na umysł i serce, ponieważ to tam dokonuje się spotkanie Boga z człowiekiem. Gdzie słowo pozostaje bezsilne, często z pomocą przychodzi muzyka – zaznaczył metropolita. Przywołał słowa papieża Franciszka, który mówił, że muzyka liturgiczna musi być w stanie przekazać słowo Boże w dźwiękach, które wzbudzą drganie serca i stworzą atmosferę, prowadzącą do wiary. Na zakończenie arcybiskup podziękował za troskę o piękno liturgii i polecił muzyków wstawiennictwu św. Cecylii i św. Jana Pawła II.

W homilii bp. Jan Zając powiedział, że 4 marca obchodzone jest święto św. Kazimierza Królewicza, który urodził się na Wawelu. Po 26 latach zakończył on drogę swego życia i doszedł do świętości, poprzez zasłuchanie w głos Maryi.

Biskup wskazał, że liturgia słowa prowadzi do Wieczernika, gdzie człowiek z wiarą odkrywa tajemnice miłości. – Pozwólmy prowadzić się Duchowi Świętemu po drogach wiary, wchodząc w głąb najświętszej tajemnicy Eucharystii, która tu dziś trwa – powiedział. „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje” – mówił Chrystus, polecając swym przyjaciołom, by wytrwali w Jego miłości.

Bp Jan Zając zauważył, że przeżywanie Eucharystii przez muzyków kościelnych jest ubogacone darem, o którym mówił papież Benedykt XVI w 2005 r. Ojciec Święty zauważał wtedy, że gdy człowiek staje przed Bogiem, nie wystarczają same słowa. Dlatego muzyka od początku należy do liturgii. – Piękno muzyki, doskonałość dźwięku jest darem Ducha Bożego. Jesteście w Wieczerniku Kościoła i modlicie się do Boga bogactwem dźwięków. Oddajecie cześć Bogu podczas liturgii świętej, ale to On – Chrystus Pan was w niej uświęca – podkreślił bp Jan Zając.

W Wieczerniku Eucharystii do ludzkich umysłów i serc powinno dochodzić wezwanie do rzetelnego rachunku sumienia. Człowiek powinien dać się przekonać, że miłość do Jezus jest autentyczna, gdy wypełnia się Jego przykazania i świętą wolę. Również teraz Chrystus daje swym wiernym najważniejsze przykazanie, które ma trafić do ich serc: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. – Mamy miłować się wzajemnie na miarę miłości naszego Mistrza. Miłością, która jest gotowa umyć nogi bliźniemu, nawet swojemu zdrajcy. Oddać siebie na całkowitą ofiarę, która ma kształt krzyża – podkreślił biskup. Stwierdził, że Chrystus napełnia swych wiernych miłością, dzięki której mają oni siłę służyć swym bliźnim.

Powiedział, że Duch Boży napełnia serce muzyków kościelnych poprzez piękno muzyki, by dawali braciom dobro i miłość i dawali nadzieję. – Muzyka, którą współtworzycie ma budzić nadzieję w sercu człowieka, do którego jesteście posłani. Dzisiejszy świat potrzebuje umocnienia duchowego, bo tyle zła, nienawiści, egoizmu duchowego, wojen, kataklizmów, ale my – chrześcijanie nie możemy się poddawać – podkreślił i przywołał słowa św. Jana Pawła II: „Nie lękajcie się”, które są nadal aktualnie. Bp Jan Zając zauważył, że konieczny jest ciągły powrót do Wieczernika i do Eucharystii.

– Bracia i siostry, nie zmarnujmy darów wylanych na każdą i każdego z nas po raz kolejny dziś w tym Wieczerniku. By głosić orędzie, które powierzył mu Chrystus, Kościół potrzebuje sztuki, potrzebuje muzyków. Śpiew pozwala przeżywać wiarę jako żywiołową radość i miłość, jako ufne oczekiwanie na zbawczą interwencję Boga. Poprzez wasze życie i pracę, Bóg wkracza w świat. Każdy z was musi nauczyć się współpracować z Bogiem i rozwijać ten talent, który dał wam Pan i szlifować prawdziwy diament waszego życia: wiarę – podkreślił biskup. Przywołał słowa św. Jana Pawła II, który prosił, by artyści odkryli nowy wymiar duchowy i religijny sztuki potrzebnej do życia. – Teraz jest czas dla każdego z was, by świadczyć, że miłość jest nie tylko darem Ducha, ale treścią życia, nadzieja jest mocniejsza niż zwątpienie, a wiara jest dla was najcenniejsza i daje wam pewność zbawienia – pokreślił na zakończenie bp Jan Zając.

Sobotnia pielgrzymka muzyków kościelnych zgromadziła organistów, dyrygentów chórów, chórzystów i kantorów. Jak wyjaśnia ks. Lenart, muzycy kościelni spotykają się czterokrotnie w roku: na listopadowym dniu skupienia z okazji święta św. Cecylii, wielkopostnym dniu skupienia połączonym z pielgrzymką do sanktuarium św. Jana Pawła II, na pielgrzymce chórów Archidiecezji Krakowskiej oraz na rekolekcjach wakacyjnych. To ważny czas, w którym wspólnie się modlą, poznają się i podejmują trudne tematy. – Spotkania stanowią dla nich umocnienie, by w codziennym wypełnianiu tej niełatwej posługi nie ulegli rutynie. Jest ona ściśle związana z wiarą i religijnością, więc trzeba bardzo dbać o to, by w posłudze jak i w życiu się nie pogubić i dążyć do zbawienia – mówił ks. Lenart.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej