CJP2

W Sanktuarium św. Jana Pawła II 3 marca, w III niedzielę Wielkiego Postu, na mszy świętej o godz. 11.00 pobłogosławionych zostało pięciu lektorów do posługi.

Kandydaci wyrazili gotowość do służby, przyjęli błogosławieństwo, otrzymali krzyż lektorski i zajęli stosowne miejsca w prezbiterium. Otrzymali również księgę Pisma Świętego.

Życzymy by swoją posługę realizowali z gorliwością i na chwałę Bożą.

Cieszymy się Waszą obecnością i gratulujemy!

Kurs, który prowadził ks. Artur Czepiel wraz z ceremoniarzami: Patrykiem Jędrasem i Szymonem Obtułowiczem, trwał od września 2023 roku.  W ramach kursu przyszli lektorzy opanowali umiejętność czytania słowa Bożego, układania i czytania modlitwy powszechnej, posługi kadzidła. Zapoznali się też z układem roku liturgicznego oraz odbyli praktyki czytania.

– Trudne wyzwanie jakie obaj musieli podjąć: ciężar odpowiedzialności za cały Kościół i brzemię fizycznego niedomagania, zostały przez nich przyjęte z wiarą i oddaniem Panu. Zawiera się ono w trzech dobrze znanych nam słowach: Jezu Ufam Tobie. Zaufanie Jezusowi było źródłem siły dla św. Jana Pawła II i kard. Andrzeja Marii Deskura – mówił kard. Stanisław Dziwisz w czasie Mszy św. w 100. rocznicę urodzin kard. Andrzeja Marii Deskura, odprawionej w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

Na początku Mszy św. kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II, ks. Tomasz Szopa, podkreślił, że kard. Andrzej Maria Deskur był jednym z najbliższych współpracowników św. Jana Pawła II. Powitał przedstawicieli rodziny, krewnych kardynała, a także kard. Stanisława Dziwisza. Arcybiskup senior oznajmił, że w czasie Mszy św. zebrani będą modlić się o radość życia wiecznego dla śp. kardynała, ale także za całą rodzinę Deksurów.

Kard. Stanisław Dziwisz przypomniał, że św. Jan Paweł II głosił Ewangelię w całym świecie słowami, postawą, świadectwem i cierpieniem. – Ojciec Święty do ostatniego dnia pontyfikatu wytrwale głosił Chrystusa ukrzyżowanego, łącząc własne cierpienie z męką Odkupiciela. To przeświadczenie służby Kościołowi poprzez cierpienie dzielił z Janem Pawłem II jego przyjaciel – kard. Andrzej – zauważył. Wspomniał, że dziś wszyscy dziękują za wspaniałą postać polskiego kardynała, który był potomkiem znamienitego rodu Deskurów.

Kard. Andrzej Maria Deskur studiował prawo w Krakowie i dzięki działalności w akademickiej organizacji charytatywnej, poznał starszego o kilka lat Karola Wojtyłę. Następnie dołączył do grona alumnów Archidiecezji Krakowskiej i w 1950 r. przyjął święcenia. Przygotowanie do kapłaństwa połączyło przyszłego kardynała nie tylko ze św. Janem Pawłem II, ale także z późniejszym metropolitą krakowskim kard. Franciszkiem Macharskim. – Duchowa łączność między trzema klerykami, a następnie kapłanami i pasterzami Kościoła, była oparta na wspólnym nabożeństwie do Bożego miłosierdzia – zauważył kard. Stanisław Dziwisz. Przypomniał zasługi kard. Andrzeja Marii Deskura na rzecz wyniesienia do chwały ołtarzy św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Było to możliwe dzięki jego obecności w Watykanie, gdzie podjął pracę w Papieskiej Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Sakrę biskupią kard. Andrzej Maria Deskur przyjął z rąk papieża Pawła VI w 1974 r. – Bp Andrzej Maria Deskur pozostawał niezmiennie w bliskich kontaktach z kard. Karolem Wojtyłą. Nabrały one nowego charakteru w październiku 1978 r. Wówczas, tuż przed pamiętnym konklawe bp Andrzej ciężko zachorował – mówił kard. Stanisław Dziwisz. Wspomniał, że już dzień po wyborze Jana Pawła II na Stolicę Piotrową, przyjaciel odwiedził Ojca Świętego. – Trudne wyzwanie jakie obaj musieli podjąć: ciężar odpowiedzialności za cały Kościół i brzemię fizycznego niedomagania, zostały przez nich przyjęte z wiarą i oddaniem Panu. Zawiera się ono w trzech dobrze znanych nam słowach: Jezu Ufam Tobie. Zaufanie Jezusowi było źródłem siły dla św. Jana Pawła II i kard. Andrzeja Marii Deskura – podkreślił arcybiskup senior. 25 maja 1985 r. bp Deskur przyjął kardynalską purpurę, która oznaczała gotowość do przelania krwi za papieża. – W jego przypadku ta ofiara dokonywała się dzień po dniu i stanowiła świadomie podjętą decyzję, by cierpienie składać w intencji Ojca Świętego Jana Pawła II – zaznaczył kard. Stanisław Dziwisz. Powiedział, że z mądrości i wewnętrznego bogactwa kardynała korzystali także kapłani i osoby konsekrowane, ponieważ był dla nich niezastąpionym kierownikiem duchowym. Wszystkie swe obowiązki wykonywał w całkowitym zawierzeniu Maryi, której cześć szerzył, także jako przewodniczący Papieskiej Akademii Niepokalanej. Zmarł w 2011 r., a jego życie stanowiło jedną z Ewangelii cierpienia.

Arcybiskup senior wskazał, że Sanktuarium św. Jana Pawła II stało się miejscem spoczynku przyjaciela i powiernika papieża. – Dziękujemy Bogu za tych dwóch świadków wiary, których dał światu Kościół krakowski. Dziękujemy za pasterzy, zjednoczonych z Mistrzem w tajemnicy krzyża – mówił kard. Stanisław Dziwisz. Stwierdził, że każdy Wielki Post jest wpatrywaniem się w Chrystusowy krzyż i wsłuchiwaniem się w zbawcze zaproszenie Pana do nawrócenia. – Niech przykład postępowania za Jezusem Chrystusem, jaki dają nam wielcy pasterze Polski i Kościoła, pobudzi nas do mężnego wyznawania wiary i roztropnego korzystania z wolności. Niech doda nam odwagi w codziennym wypełnianiu Bożych przykazań – dodał.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

– Dziękujemy Bogu za jego wiarę i związanie z Chrystusem cierpiącym i ukrzyżowanym. Dziękujemy za to, że był prawdziwie „vir benedictus beatus”, bo głosił wielkość Matki Najświętszej współczesnemu światu, zwłaszcza w tajemnicy Niepokalanego Poczęcia – mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. z okazji 100-lecia urodzin kard. Andrzeja Marii Deskura, odprawionej w Sanktuarium św. Jana Pawła II.

Na początku Mszy św. kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie, ks. Tomasz Szopa, przypomniał słowa św. Jana Pawła II, mówiące o relacji, jaka łączyła go z kard. Andrzejem Marią Deskurem. Papież miał przeświadczenie, że także cierpienie kardynała wspierało go w posłudze.

W homilii arcybiskup zauważył, że biblijna Ewa nie potrafiła radować się przebywaniem w raju i obecnością Boga. Tymczasem Maryja jest najwyższym wzorem człowieka błogosławionego. O Jej wyjątkowości mówił sam archanioł podczas zwiastowania, a także krewna Elżbieta. Bogurodzica w sposób niespotykany dostrzegła chwilę, w której przyszło szczęście, gdy została Matką Syna Ojca Przedwiecznego. Otwarła się na moc Najwyższego i przyjęła Ducha Świętego, a w swej ufności wiedziała, że to czego Bóg pragnie, dokona się w Niej. Matka Boża zachowywała w sercu słowa Boga i żyła nimi.

Arcybiskup wskazał na niezwykłe więzy, łączące św. Jana Pawła II i kard. Andrzeja Marię Deskura, które były kształtowane wiarą, że każde cierpienie ma zbawczy sens. Charakteryzowała ich także szczególna pobożność maryjna. Papież miłość do Bogurodzicy wyrażał w swoim herbie Totus Tuus i w nabożeństwie do Matki Najświętszej. Kardynał od stycznia 1987 r. był prezydentem Papieskiej Akademii Niepokalanej.

– Dziękujemy Bogu za tę wspaniałą postać dokładnie w stulecie przyjścia na świat kard. Andrzeja Marii Deskura. Dziękujemy Bogu za jego wiarę i związanie z Chrystusem cierpiącym i ukrzyżowanym. Dziękujemy za to, że był prawdziwie vir benedictus beatus, bo głosił wielkość Matki Najświętszej współczesnemu światu, zwłaszcza w tajemnicy Niepokalanego Poczęcia – powiedział arcybiskup. Podkreślił, że kardynał swoim cierpieniem heroicznie wspierał św. Jana Pawła II w jego posłudze i nadal pozostaje dla wielu wzorem.

Kard. Andrzej Maria Deskur – długoletni przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu i do końca życia przewodniczący Papieskiej Akademii Maryi Niepokalanej – zmarł  w Rzymie 3 września 2011 r.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Jak co roku w Wielkim Poście zgromadzimy się na Rycerskich Rekolekcjach w Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego na Białych Morzach w Krakowie.

Zakon Rycerzy Jana Pawła II powstał styczniu 2011 roku jako swoiste wotum wdzięczności za wyniesienie do chwały błogosławionych Wielkiego Papieża Jana Pawła II. Jego celem jest formowanie mężczyzn na wzór i w duchu nauczana patrona zakonu św. Jana Pawła II Wielkiego. To męskie stowarzyszenie katolickie dla świeckich, którzy chcą zgłębiać, rozwijać i kontynuować dzieło świętego Papieża Polaka. Dzisiaj jesteśmy obecni już nie tylko w Polsce, ale również w Ukrainie, Francji, Hiszpanii, Włoszech, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Filipinach.

Podstawowymi zadaniami członków zakonu jest dążenie do świętości własnej i wszystkich wokół siebie, obrona wartości chrześcijańskich, promowanie duchowości świeckich mężczyzn i wsparcie dla duchowieństwa oraz pielęgnowanie patriotyzmu i miłości do ojczyzny. Każdy mężczyzna będący członkiem zakonu ma za zadanie swoim codziennym zachowaniem dawać przykład życia chrześcijańskiego przede wszystkim dla swoich bliskich, ale również dla wszystkich spotkanych na co dzień. Wsparciem dla każdego brata jest właśnie wspólnota mężczyzn, którzy w taki sam sposób myślą i chcą według zasad wiary chrześcijańskiej żyć i iść za przykładem patrona oraz dawać świadectwo wiary. Ks. Kardynał Stanisław Dziwisz w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie nadał Zakonowi tytuł Strażników Relikwii Krwi św. Jana Pawła II.

Serdecznie zapraszamy mężczyzn, którzy chcieliby dołączyć do tej wspólnoty!

Fot. Dominik Piotrowski

– Ci, którzy każdego dnia swymi rękami dotykają źródła tej miłości, powinni uwierzyć, że to w ich kapłańskich rękach leży siła, która może położyć tamę złu – mówił bp Damian Muskus OFM podczas modlitwy pokutnej kapłanów w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

Duchowni zgromadzeni w papieskim sanktuarium w Krakowie wysłuchali konferencji ks. dr. Tomasza Bajera. Następnie wzięli udział we Mszy św., której przewodniczył bp Jan Zając. Homilię do zebranych wygłosił bp Damian Muskus OFM.

Biskup powiedział, że nie jest najważniejsze mówienie o miłości, ale praktykowanie jej w codzienności. Jezus oczekuje bezwarunkowej i bezinteresownej miłości, która nikogo nie wyklucza i nie oczekuje niczego w zamian. – Miłość do której wzywa nas Jezus rozpoczyna się tam, gdzie przestajemy oczekiwać wzajemności – podkreślił. Dodał, że ma być ona znakiem rozpoznawczym uczniów Jezusa i ogarniać wszystkich bez wyjątków. To miłość trudna, ale nie poza zasięgiem. – Dla człowieka, który żyje Ewangelią, dla człowieka który autentycznie się modli, dla człowieka który adoruje Jezusa w Eucharystii, dla człowieka który w twarzach napotkanych ludzi widzi twarz Jezusa, nie ma rzeczy niemożliwych – wskazał.

Stwierdził, że można ją okazać poprzez otwartość, szacunek, nadzieję, empatię, łagodną mądrość Dobrej Nowiny. – Nie w tym co otrzymujemy, ale w tym co możemy dać tkwi siła miłości. Taka miłość pozwala usiąść do jednego stołu z przeciwnikiem, a nawet zobaczyć w nim brata. Taka miłość otwiera na dialog, który może się toczyć mimo wszystkich różnic i tego co nas dzieli. Taka miłość jest przeciwieństwem posiadania drugiego człowieka – jego sumienia i wyborów, przeciwieństwem posiadania uprzywilejowanej pozycji i domagania się jej. Taka miłość nie odrzuci człowieka nawet wtedy, gdy on zadeklaruje, że może się bez niej obyć – powiedział krakowski biskup pomocniczy.

Przyznał, że współczesne społeczeństwo jest dotknięte różnymi formami przemocy. Wszyscy potrzebują dobra i światła, a nie walki i nieustannych konfrontacji. – Jedyną odpowiedzią na te potrzeby jest ewangeliczna miłość. To ona przerywa spiralę przemocy. Ci, którzy każdego dnia swymi rękami dotykają źródła tej miłości, powinni uwierzyć, że to w ich kapłańskich rękach leży siła, która może położyć tamę złu. W naszych kapłańskich rękach leży siła, która może przerwać zło – podkreślił biskup. Zauważył, że tę tamę należy postawić w sercu, by zło nie miało do niego dostępu, następnie we wspólnocie kapłańskiej i Kościoła. Wskazał, że najskuteczniejsze jest świadectwo, przy którym bledną wszelkie słowa. – Mamy być mistrzami w dawaniu świadectwa, a nie w pouczaniu. Mamy być bezkonkurencyjni w przebaczaniu, a nie w pielęgnowaniu uraz. Mamy być doskonali w bezinteresowności, a nie w oczekiwaniu na rewanż i wdzięczność. Mamy być wybitnymi specjalistami w budowaniu braterskich więzi, a nie w tworzeniu skutecznych narzędzi kontroli. Mamy być dla wszystkich, a nie tylko dla „swoich” – mówił bp Damian Muskus.

Podziękował wszystkim, którzy w ten sposób rozumieją swą posługę – kapłanom świadectwa, pojednania, ofiarności, wspólnoty i braterstwa, którzy każdego dnia testują czy ich miłość jest na wzór Chrystusa. – Niech nasza dzisiejsza wspólnota braterska, nasza wspólna modlitwa budzi w nas pragnienie metanoi, przemiany serca. Bez tej przemiany, nawet gdybyśmy żyli w doskonałej wspólnocie – pozostaniemy martwi. I odwrotnie – choćbyśmy żyli we wspólnocie słabej i niedoskonałej, a zmieni się nasze serce, to wszystko się zmieni i zobaczymy nowe życie w sobie – zakończył.

Na modlitwie pokutnej w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie zgromadzili się kapłani z dekanatów: Kraków-Centrum, Kraków-Kazimierz, Kraków-Salwator, Kraków-Bronowice, Kraków Krowodrza, Kraków-Prądnik, Kraków-Podgórze, Kraków-Prokocim, Kraków-Borek Fałęcki, Kraków Mogiła, Kraków-Bieńczyce, Niegowić, Niepołomice, Wawrzeńczyce, Wieliczka Wschód, Wieliczka Zachód.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Zapraszamy na Katechezy Neokatechumenalne rozpoczynające się w niedzielę, 25 lutego, o godz. 19:00 w Białej Sali.

Celem spotkań jest odnowienie wiary ochrzczonych poprzez Słowo Boże, sakramenty i wspólnotę.