Month: April 2024

– Kościół wynosząc go do grona świętych wskazał: módlcie się poprzez jego wstawiennictwo za świat o jego zbawienie, o pokój dla niego, o nadzieję – mówił abp Marek Jędraszewski w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie w czasie Mszy św. sprawowanej w 10. rocznicę kanonizacji Ojca Świętego.

Na początku Mszy św. ks. Tomasz Szopa przypomniał, że dokładnie 10 lat temu papież Franciszek dokonał uroczystej kanonizacji Jana Pawła II. – W ten sposób Kościół uznał, wskazał, publicznie ogłosił, że Jan Paweł II jest świadkiem Jezusa Chrystusa – świadkiem, którego wstawiennictwa możemy przyzywać, przez wstawiennictwo którego możemy się modlić do Dobrego Ojca – mówił kustosz papieskiego sanktuarium w Krakowie. Witając abp. Marka Jędraszewskiego podziękował mu za troskę o pamięć o Ojcu Świętym i krzewienie jego nauczania.

W czasie homilii metropolita krakowski zwrócił uwagę, że św. Piotr, który wcześniej zaparł się Jezusa, dopiero pod wpływem Ducha Świętego, pod wpływem spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym mógł wyznać swoją wiarę. To wówczas Jezus powierzył mu Swoją owczarnię zapowiadając równocześnie jego męczeńską śmierć. Arcybiskup zaznaczył, że historia następców św. Piotra jest podobna – Chrystus ich pyta, czy kochają więcej niż inni.

Przypomniał, że na początku swojego pontyfikatu także Jan Paweł II wyznał za św. Piotrem wiarę w Chrystusa – Syna Boga żywego, fundamentalną dla całego Kościoła. – Wiedział, że jego misją jest odtąd powtarzać za Piotrem jego wyznanie wiary. Wiedział, że jego przeznaczeniem jest być skałą, opoką dla wszystkich wierzących całego świata, którzy na jego niezłomnej wierze mają budować pewność własnej wiary – mówił metropolita.

Przywołał poemat „Kościół” bp. Karola Wojtyły z 1962 r., w którym krakowski biskup porównał Jezusowe określenia Piotra „skała” do posadzki w Bazylice Watykańskiej. – Taką posadzką dla wszystkich wierzących jest św. Piotr – jeżeli ktoś oprze się na jego wyznaniu wiary, nie wpadnie w żadne odmęty, nie zlęknie się żadnego trzęsawiska, będzie szedł po twardej skale dającej pewność – mówił abp Marek Jędraszewski.

Przytaczając fragment „Pieśni o Bogu ukrytym” z 1944 r. arcybiskup nazwał wiarę Jana Pawła II „żarem przejmowanym przez innych”. Zauważył, że jego świadome zdążanie do świętości znalazło wyraz także w papieskim herbie składającym się z krzyża, litery M i zawołania „Totus Tuus”. Przywołał też trzy wydarzenia pontyfikatu związane z cierpieniem Jana Pawła II: zamach na jego życie z 13 maja 1981 r.; modlitwa Anioł Pański z 29 maja 1994 r. po pobycie w Poliklinice Gemelli, w czasie której mówił: „papież musi być atakowany, musi cierpieć, żeby każda rodzina i cały świat zobaczył, że jest Ewangelia, powiedziałbym »wyższa Ewangelia« – Ewangelia cierpienia, z którą musi przygotować przyszłe trzecie tysiąclecie rodzin, każdej rodziny, wszystkich rodzin”; ostatni pobyt w Poliklinice Gemelli w lutym 2005 r., po zabiegu tracheotomii, gdy nie mógł już mówić, wówczas zapisał na kartce skargę: „co wyście mi zrobili” i swój program świętości: „totus Tuus”.

Metropolita krakowski zauważył, że świat zapamiętał ostatnie gesty Jana Pawła II, gdy wtulał się w krzyż podczas drogi krzyżowej w Koloseum w Wielki Piątek, a potem w Wielkanoc, gdy błogosławił „miastu i światu” przekazując Chrystusowy znak pokoju. – Głosił Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego na wszystkich areopagach świata. Dokonywał wielkich dzieł, a Kościół wynosząc go do grona świętych wskazał: módlcie się poprzez jego wstawiennictwo za świat o jego zbawienie, o pokój dla niego, o nadzieję – mówił na zakończenie abp Marek Jędraszewski podkreślając skuteczność orędownictwa św. Jana Pawła II.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

W czwartek, 25 kwietnia 2024 roku w Centrum Jana Pawła II podpisano ważną współpracę naukową w sprawie budowy szpitala położniczego w Egipcie. Obecny był przy tym Kustosz Sanktuairum św. Jana Pawła II, ks. Tomasz Szopa. 

Z inicjatywą wyszedł Szpital Dziecięcy Dzieciątka Jezus w Rzymie, który reprezentowany był przez Doktora Matteo Di Nardo, sekretarza Europejskiego Towarzystwa Intensywnej Terapii Dzieci i Noworodków Komitetu Naukowego EuroELSO Oddział Intensywnej Terapii Dziecięcej.

Doktor Salman reprezentował braci Muzułmanów.

Poniżej fotorelacja z tego wydarzenia.

Serdecznie zapraszamy do wspólnego świętowania 10. rocznicy kanonizacji Jana Pawła II w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

• o godz. 10.00 – Pielgrzymka Katolickich Stowarzyszeń Medycznych – Msza św. pod przewodnictwem ks. bp. Romualda Kamińskiego

• godz. 12.00 – Msza św. pod przewodnictwem ks. abp. Marka Jędraszewskiego

• i o godz. 17.00 – Msza św. z nabożeństwem o uzdrowienie pod przewodnictwem ks. Jana Reczka

– Dla tej Rodziny miłość Boga i bliźniego były ważniejsze od własnego życia. Ta ich decyzja zaskakuje i zdumiewa do dziś swoim heroizmem – mówił kard. Stanisław Dziwisz w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie na zakończenie peregrynacji relikwii bł. Rodziny Ulmów w Archidiecezji Krakowskiej.

Kard. Stanisław Dziwisz w czasie homilii zwrócił uwagę na przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Zaznaczył, że jest to fragment, który bł. Rodzina Ulmów zakreśliła czerwonym kolorem w swoim rodzinnym Piśmie Świętym. Co więcej, obok tytułu tej przypowieści błogosławieni Wiktoria i Józef Ulmowie dopisali w swoim egzemplarzu Biblii słowo „TAK”. – Przypowieść Jezusa o miłosiernym Samarytaninie kończy się mocnym apelem: „Idź, i ty czyń podobnie” (Łk 10, 37). Wiadomo, że Ulmowie potraktowali te słowa jako „ewangeliczny imperatyw”, zaś umieszczając przy nim swoją odręczną adnotację «Tak» uczą nas jak świadomie przeżywać swoją relację z Bogiem, który jest miłością – mówił metropolita krakowski senior.

Zaznaczył, że dla tej rodziny Biblia stała się kluczem do zrozumienia powinności względem człowieka, który w trudnym okresie wojny „wpadł w ręce zbójców”. – Światło Słowa Bożego pozwoliło im podjąć heroiczną decyzję dotyczącą pomocy Żydom, a swój mały dom zapełnili dosłownie po sam dach ludźmi potrzebującymi pomocy. Stało się tak dlatego, że dla tej Rodziny miłość Boga i bliźniego były ważniejsze od własnego życia. Ta ich decyzja zaskakuje i zdumiewa do dziś swoim heroizmem – mówił.

Zauważył, że „szczególny apostolat” nowych błogosławionych polega na tym, że do chwały ołtarzy została wyniesiona cała rodzina, połączona nie tylko więzami krwi, ale także wspólnym świadectwem danym Chrystusowi w chwili męczeńskiej śmierci, jaka miała miejsce 24 marca 1944 roku w Markowej, na Podkarpaciu. – Po Świętej Rodzinie z Nazaretu jest to pierwszy przypadek w historii Kościoła rzymskokatolickiego, kiedy to chwałę ołtarzy osiągnęła cała rodzina, a w wśród niej nienarodzone dziecko przypominające światu o godności każdego dziecka poczętego – mówił metropolita senior dodając, że w błogosławionej Rodzinie Ulmów doskonale zadziałała uświęcająca łaska chrztu, Eucharystii i innych sakramentów, wśród których jasno ukazuje się piękno i wielkość sakramentu małżeństwa. – Ich dom ukazuje nam piękno dojrzałych chrześcijan oraz prawdziwie kochających się małżonków, którzy swoje życie małżeńskie budowali na mocnym fundamencie wiary i bezwarunkowej miłości do bliźniego – zaznaczył kardynał nazywając Rodzinę Ulmów „kościołem domowym”, w którym rodzice przekazywali wiarę swoim dzieciom.

Kard. Stanisław Dziwisz podkreślił, że dziś błogosławieni Ulmowie są znakiem dla świata. Wskazał na aktualność troski Wiktorii o dusze jej dzieci oraz połączenie głębokiej wiary z kompetentną wiedzą Józefa.

Zwrócił uwagę także na maleńkie dziecko, które bł. Wiktoria nosiła w swoim łonie, a które przychodziło na świat w chwili męczeństwa swojej matki. – Relikwie tegoż najmłodszego Błogosławionego Męczennika, dla którego śmierć złączyła się z życiem, wołają do współczesnego świata, aby ten przyjął, kochał i chronił życie od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Bo przecież „naród który zabija własne dzieci jest narodem bez przyszłości”. – Błogosławione nienarodzone dziecko Ulmów, ten dziecięcy niewinny głos chce wstrząsnąć dziś sumieniem społeczeństwa, w którym szerzą się aborcja, eutanazja i pogarda dla życia, postrzeganego jako ciężar a nie dar – mówił metropolita senior podkreślając, że nienarodzone dziecko Ulmów jest dziś niezwykłym orędownikiem dzieci zagrożonych grzechem aborcji ale i wyjątkowym patronem każdego poczętego życia.

Podsumowując kardynał zaznaczył, że Ulmowie mieli jasny program działania wynikający z chrześcijańskich wartości. Nie szukali drogi, która daje łatwe i powierzchowne szczęście, ale próbowali odnaleźć prawdziwe szczęście na drodze, po której już kroczyli. – Życie i męczeńska śmierć Ulmów staje się na naszych oczach wyjątkowym znakiem świętości rodziny jako sakramentu małżeństwa i związanej z nim tajemnicy nowego życia – mówił metropolita senior wskazując Ulmów za „niedościgły wzór” w dobie kryzysu rodziny, lekceważenia życia i sakramentu małżeństwa.

– Pamiętajmy o przykładzie ich świętego życia. Byli przecież dokładnie tacy sami jak my. Wyróżniali się tylko i wyłącznie jedną rzeczą: nie dali sobie wmówić, że w ich życiu Bóg jest nieważny, nigdy nie zatracili Go w swoim sercu – mówił kard. Stanisław Dziwisz zachęcając do rachunku sumienia w sprawie swoich relacji z Bogiem i drugim człowiekiem. – Módlmy się za wstawiennictwem błogosławionej Rodziny Ulmów, abyśmy wsparci ich wstawiennictwem, ofiarną miłością wiernie głosili Ewangelię życia – zakończył.

Ks. Paweł Gałuszka, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej w Krakowie podziękował wszystkim zaangażowanym w peregrynację relikwii bł. Rodziny Ulmów w Archidiecezji Krakowskiej. Wyraził nadzieję, że przyniesie ona błogosławione owoce w życiu wielu małżeństw i rodzin.

Na koniec Mszy św. zgromadzeni wierni mogli indywidualnie uczcić relikwie bł. Rodziny Ulmów. Odczytano także Akt zawierzenia życia dzieci nienarodzonych Bożemu miłosierdziu. W czasie peregrynacji relikwii po Archidiecezji Krakowskiej zbierane były podpisy pod tym Aktem (tutaj). 13 maja 2024 r. – w rocznicę zamachu na św. Jana Pawła II – zostaną złożone w sanktuarium narodowym Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem na Krzeptówkach.

Relikwie bł. Rodziny Ulmów będą teraz peregrynowały po Diecezji Tarnowskiej.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej