Duszpasterstwo

Po wspólnej modlitwie na Mszy Świętej, odbyło się spotkanie duszpasterstwa w sali budynku Caritas. Było to spotkanie zapoznawcze, podczas którego zawiązała się grupa osób zainteresowanych. Pojawiło się kilka dorosłych osób niepełnosprawnych, rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnością oraz osoby związane zawodowo ze środowiskiem osób niepełnosprawnych. Był to ważny czas dzielenia się swoimi historiami życia i doświadczeniami, którymi mogliśmy ubogacić się wzajemnie. 

Tym razem po Mszy Świętej, wspólnie udaliśmy się na wystawę Śladami Jezusa, którą można obejrzeć w jednym z budynków przy Sanktuarium. 

Ta niezwykła multimedialna podróż do Jerozolimy, z I wieku, pozwala poznać i przeżyć tajemnicę męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. Narratorem wystawy jest Piotr Fronczewski, którego głos prowadzi przez 8 multimedialnych sal z bardzo ciekawymi, różnorodnymi projekcjami.  

Było to dla nas wszystkich mocne, poruszające przeżycie oddziałujące na wiele zmysłów –  wzrok, słuch, dotyk, a także węch, dzięki czemu mogliśmy bardziej poczuć ogrom cierpienia Pana Jezusa. Na koniec na pamiątkowej tablicy zostawiliśmy swój ślad.

Serdecznie polecamy!

W tym wakacyjnym czasie po Mszy Świętej mieliśmy możliwość poznać bliżej Sanktuarium Świętego Jana Pawła II Wielkiego, przy którym się spotykamy. O jego powstawaniu, pięknych, ciekawych miejscach i udogodnieniach dla osób z niepełnosprawnościami opowiedział i oprowadził nas sam projektant całego kompleksu Centrum „Nie lękajcie się!”, architekt pan Andrzej Mikulski.

Było to bardzo interesujące i pełne ciekawostek zwiedzanie i zgłębianie nieodkrytych dotąd przez  nas miejsc Sanktuarium. 

Na wrześniowym spotkaniu podczas Mszy Świętej  usłyszeliśmy pieśni liturgiczne wykonane przez niewidomych muzyków z Zespołu Fundacji Cantito. Członkowie zespołu chętnie śpiewają i grają na Bożą chwałę uświetniając msze święte, ale też świetnie odnajdują się w repertuarze muzyki rozrywkowej. Po wspólnej modlitwie w jednej z sal w CJP2 odbył się koncert. Było to kolejne wyjątkowe spotkanie naszej grupy duszpasterskiej z utalentowanymi muzycznie osobami niewidomymi, które pokonując wiele barier potrafią swoją pasją i radością zarażać innych. Radosna atmosfera udzieliła się wszystkim, bo zarówno widzowie jak i sami artyści mieli niedosyt takich spotkań na żywo w ostatnim czasie. W przyszłym roku zespół będzie świętował swoje 10-lecie. Gratulujemy i życzymy jak najwięcej koncertów w jubileuszowym roku działalności!

W tym miesiącu także gościliśmy grupę utalentowanych muzycznie osób niewidomych. W muzyczną oprawę liturgiczną Mszy Świętej włączyli się uczniowie i absolwenci wraz z nauczycielami ze Szkoły dla Niewidomych i Słabowidzących przy ul. Tynieckiej w Krakowie. Po Mszy Świętej uczestniczyliśmy w modlitwie różańcowej z rozważaniami ks. Tomasza skierowanymi do nas, opartymi na tekstach św. Jana Pawła. Po różańcu odbyło się spotkanie przy herbacie w sali budynku Caritas podczas którego porozmawialiśmy z artystami i świętowaliśmy imieniny naszego Duszpasterza ks. Tomasza, życząc mu wielu Bożych Łask w pracy duszpasterskiej.

Na tym spotkaniu rozmawialiśmy o aktualnych wydarzeniach w życiu każdego z nas. Dzieliliśmy się przeżyciami, radosnymi i trudniejszymi chwilami z ostatniego czasu. Dzięki takim rozmowom możemy się lepiej poznawać i w konkretnych sytuacjach udzielać potrzebnego wsparcia.

Cykl spotkań formacyjnych rozpoczęliśmy od rozważania fragmentu Listu apostolskiego Św. Jana Pawła 2 Salvifici Doloris o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia skierowanego do chorych w 1984 roku, przeżywanym w Kościele jako jubileuszowym Roku Odkupienia. Przy okazji tych rozważań dzieliliśmy się świadectwami przeżywania cierpienia w naszym życiu.

Tym razem spotkanie było świąteczne z wspólnym kolędowaniem. Każdy z nas ma swoje ulubione kolędy, więc mógł je zaśpiewać solo, w duecie lub z większą grupą. Towarzyszył nam zespół muzyków grających na gitarach, pianinie i instrumentach perkusyjnych. Tym radosnym śpiewem mogliśmy wielbić narodzonego Jezusa i cieszyć się Jego obecnością w naszym życiu.

Na spotkaniu formacyjnym rozważaliśmy kolejny fragment Listu św. Jana Pawła II Salvifici Doloris. Po przybliżeniu jego treści przez ks. Tomasza, każdy mógł podzielić się własnym doświadczeniem w odnajdywaniu sensu cierpienia.

Spotkaliśmy się w sali konferencyjnej na wspólnym oglądaniu filmu Fatima. Po projekcji mieliśmy możliwość porozmawiać i podzielić się wrażeniami z najnowszej wersji filmowej dotyczącej objawienia Maryi ponad 100 lat temu.

Z racji przeżywania okresu Wielkiego Postu spotkanie miało charakter rekolekcyjny. Konferencję na temat dobrego przeżywania tego szczególnego czasu skierował do nas ks. Tomasz. Po jej wysłuchaniu bardziej uświadomiliśmy sobie, że każdy z nas niezależnie od sytuacji w jakiej się znajduje, może coś z siebie dać, z czegoś zrezygnować, by być bliżej cierpiącego Jezusa i dostrzec potrzebującego człowieka. Wysłuchaliśmy też głęboko poruszającego świadectwa jednej z naszych rodzin. Chwałą Panu za ten piękny czas zatrzymania się nad tym co ważne i budujące.

Po Mszy Świętej odbyło się wielkanocne świętowanie. Wraz z zaproszoną grupą muzyczną, wspólną modlitwą i śpiewem radowaliśmy się ze Zmartwychwstania Chrystusa. Nie zabrakło też świętowania i rozmów przy stole z wielkanocnymi ciastami.

W tych dniach pojechaliśmy na pierwszy wyjazd integracyjny do Jaworek. Był to piękny czas wspólnej modlitwy, śpiewu, bliższego poznawania się, spacerów i atrakcji górskich. Udało nam się przy pięknej wiosennej pogodzie skorzystać ze Spływu Dunajcem, wyjechać wyciągiem krzesełkowym w Wąwozie Homole, upiec kiełbaski przy prawdziwym ognisku i biesiadować przy gitarze do późnego wieczora. Było tak pięknie, że już planujemy jesienny wyjazd formacyjny.

Modlitwą i śpiewem podczas Mszy Świętej dziękowaliśmy za pierwszy rok istnienia naszego duszpasterstwa.
Na wspólne świętowanie zaproszony został Chór Dziewczęcy Ziarenko z Parafii pw. Ducha Świętego w Podstolicach. Po Eucharystii odbył się koncert najpiękniejszych pieśni maryjnych w wykonaniu chóru.
W ten symboliczny sposób dziękując za otrzymane błogosławieństwa w pierwszym roku działania, oddaliśmy się w opiekę Maryi kierując się zawierzeniem naszego patrona św. Jana Pawła II. Totus Tuus Maryjo!!!

Po dziękczynnej Eucharystii członkowie wraz z naszym duszpasterzem ks. Tomaszem i zaproszonymi gośćmi spotkaliśmy się na agapie.
Był to radosny czas dzielenia się świadectwami i wspomnieniami z minionego roku. Jubileuszowym tortem, śpiewem i tańcem dziękowaliśmy za otrzymane błogosławieństwa.
Niech ta radość ze wspólnego przebywania trwa w kolejnym roku działania wspólnoty, Niech Duch Święty wskazuje drogę, a patron, św. Jan Paweł II wyprasza potrzebne łaski dla każdego z nas.

W tym wakacyjnym czasie po Mszy Świętej mieliśmy możliwość poznać bliżej drugą część Sanktuarium Świętego Jana Pawła II. Tym razem architekt pan Andrzej Mikulski opowiadał nam o powstawaniu górnego kościoła Sanktuarium. Choć pan Andrzej poświęcił nam sporo czasu, nie udało się poznać wszystkich szczegółów tego miejsca i umówiliśmy się na kolejny, już trzeci etap zwiedzania.

To wakacyjne spotkanie zaplanowaliśmy w plenerze, a dokładnie spotkaliśmy się na Polanie Św. Mikołaja w Nadleśnictwie Goszcza. Tam w pięknej i cichej leśnej scenerii uczestniczyliśmy w polowej Mszy Świętej, którą nasz Duszpasterz ks. Tomasz odprawił w intencji zmarłej niedawno Bogumiły, mamy Piotra, która od początku istnienia Barki była z nami. Modliliśmy się o radość życia wiecznego dla niej. Pomimo nieprzychylnej prognozy pogody, ciemnych chmur i wichury udało nam się po Mszy świętej rozpalić prawdziwe ognisko, przy którym świętowaliśmy śpiewem, tańcem i pysznymi kiełbaskami. Wierzymy, że nasz patron Św. Jan Paweł 2 wyprosił nam dobrą pogodę, bo do końca spotkania nie spadła ani kropla deszczu, więc spokojnie napełnieni radością ze wspólnego przebywania mogliśmy późnym wieczorem wrócić do domów.

To spotkanie odbyło się w sali przy Sanktuarium. Rozpoczęliśmy nowy czas spotkań po wakacjach, więc sporo czasu poświęciliśmy na podsumowanie dotychczasowych działań i planowanie kolejnych spotkań. Dołączyło do nas kilka nowych osób i rodzin, więc z radością ruszamy w dalszą drogę prosząc Ducha Świętego o prowadzenie, a św. Jana Pawła II o wypraszanie potrzebnych dla nas łask.

Cyklicznie co roku po wakacjach w Sanktuarium św. Jana Pawła II spotykają się na wspólnej dziękczynnej Eucharystii członkowie Fundacji Agape im. bł. Hanny Chrzanowskiej, która organizuje wakacyjne wyjazdy dla osób z niepełnosprawnością. W tym roku także my uczestniczyliśmy w tej Mszy świętej. Po wspólnej modlitwie udaliśmy się na spotkanie formacyjne. Tematem rozważań była modlitwa różańcowa. Ks. Tomasz przybliżył nam tę piękną formę modlitwy Maryjnej, a potem dzieliliśmy się doświadczeniem modlitwy różańcowej w naszym życiu.
Na tym spotkaniu świętowaliśmy także przy pysznej włoskiej pizzy i słodkościach imieniny naszego Duszpasterza ks. Tomasza i urodziny Adriana. Solenizantowi i jubilatowi życzymy szczególnego Błogosławieństwa na każdy dzień i opieki Maryi za wstawiennictwem patrona naszego duszpasterstwa św. Jana Pawła II.

Tym razem uczestniczyliśmy w co miesięcznej Mszy św. o godz. 17, a po niej włączyliśmy się w prowadzenie modlitwy różańcowej z rozważaniami św. Jana Pawła II. W tym dniu także odpowiedzialna za nasze duszpasterstwo Barbara Sikora udzieliła wywiadu do tygodnika Niedziela. Udostępniamy link do artykułu, który powstał po tym spotkaniu i zachęcamy do przeczytania.

https://m.krakow.niedziela.pl/artykul/85485/Kluczem-jest-naturalnosc?fbclid=IwAR1KDXryb_1kzp8Qs4_keqKmKyKsMKWBgqQOzzgjaq7HRsNDB14F-qc0BLw

W tych dniach byliśmy na pierwszych rekolekcjach Barkowych w Domu Rekolekcyjnym w Czarnej Górze k. Białki Tatrzańskiej. Tematem rozważań rekolekcyjnych było działanie Pana Boga w naszym życiu. Oprócz wspólnej Eucharystii i głębokich rozważań ks. Tomasza był też czas na Adorację i wieczorny Apel Maryjny. A dzielenie się świadectwami było niezwykle poruszające i ubogacające każdego z nas. Nie zabrakło również czasu na świętowanie przy kawie i domowych ciastach, atrakcje sportowe, a nawet pomimo deszczowej pogody udało się zwiedzić najbliższą okolicę. Napełnieni Duchem Świętym i radością ze wspólnego przebywania mogliśmy wracać z nowym zasobem sił do codziennych obowiązków.

Na naszym grudniowym spotkaniu formacyjnym obecny był ks. Teodor Sawielewicz, twórca znanego portalu katolickiego Teobańkologii. Podzielił się świadectwem swojego życia i powołania oraz udzielił nam indywidualnego błogosławieństwa. Zachęcił też do wspólnej modlitwy różańcowej prowadzonej przez niego na tym kanale. Gościliśmy także diakonię muzyczną SNE Sursum Corda działającą przy naszym Sanktuarium, która piękną modlitwą uwielbieniową pomogła nam głębiej przeżywać czas oczekiwania na narodzenie Syna Bożego. Złożyliśmy sobie życzenia świąteczne i każdy z nas otrzymał mały prezent – Aniołka i  własnoręcznie wykonane przez nas “Barkowe “pierniki :-). Spotkanie zakończyliśmy udziałem w Mszy Świętej o godz.17. Serdecznie dziękujemy wszystkim obecnym i zaangażowanym w przygotowanie tego spotkania. Życzymy dobrych i błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia.

W trzecią niedzielę lutego, tuż przed końcem karnawału spotkaliśmy się, żeby wspólnie modlić się, świętować  i tańczyć… Gościem (a właściwie gośćmi) tego spotkania była wspólnota Teatr Tańca Lilia, której członkowie najpierw poprowadzili integracyjne warsztaty tańca – można powiedzieć, że porwali wszystkich do wspólnego, żywiołowego, radosnego tańca. Zaprezentowali również fragment urzekającego i wzruszającego spektaklu „Lilia”, czyli propozycję tanecznej prezentacji radosnych i chwalebnych tajemnic różańcowych. To była piękna modlitwa uwielbienia tańcem! 

Podczas spotkania świętowaliśmy urodziny dwóch panów: Mateusza (28) i Przemka (9). Były oczywiście wspaniałe torty, życzenia, prezenty i wzruszenia.

Basia zaproponowała nową formę wzajemnego poznawania się członków Barki  –  odwiedziny w rodzinach w czasie wielkiego postu. Ponieważ wszyscy zaaprobowali ten pomysł, na koniec spotkania odbyło się losowanie chętnych osób. 🙂 

Po zakończeniu spotkania uczestniczyliśmy w Mszy świętej, podczas której czytania i modlitwę wiernych podjęli „Barkowicze”.

19 marca, w czwartą niedzielę Wielkiego Postu Laetare, odbyło się spotkanie członków naszej wspólnoty „Barka”. Tym razem miało ono charakter formacyjno-rekolekcyjny (a nawet w pewnym stopniu pokutny – nie było zwyczajowego już poczęstunku).

Spotkanie rozpoczęliśmy od modlitwy koronką do Bożego Miłosierdzia.

Następnie konferencję dla nas wygłosił ks. Józef Habina, kapelan szpitala uniwersyteckiego w Krakowie, a wcześniej Hospicjum dla Dzieci im. ks. Tischnera. Ksiądz Józef nawiązał w swojej nauce do ewangelii dnia o uleczeniu niewidomego (J 9, 1-41).  Motywem przewodnim konferencji było pytanie, które w dzisiejszej ewangelii zadali Panu Jezusowi jego uczniowie: „czy przyczyną braku wzroku były grzechy uzdrowionego lub jego rodziców”, czyli mówiąc wprost: czy cierpienie jest/może być karą za grzechy? Oczywiście Jezus w przytoczonej ewangelii odrzucił taki sposób rozumienia tajemnicy cierpienia i grzechu. Ksiądz rekolekcjonista kontynuując ten wątek, powiedział, że chociaż tajemnica cierpienia pozostanie dla nas w życiu doczesnym do końca niezrozumiała, to  mamy pewność objawioną przez Chrystusa, że z każdego nieszczęścia i bólu Bóg potrafi wyprowadzić dobro, które często widzimy już teraz, w życiu doczesnym, a w pełni odsłoni się kiedy będziemy w Domu Ojca.”Stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże”. Rekolekcjonista podkreślił, że w perspektywie wiary, największym cierpieniem jest grzech, z którego człowiek nie chce się wyzwolić (choroba ducha).

Po konferencji przejmujące świadectwo przedstawił członek wspólnoty – Piotr. Opowiedział o swoich zmaganiach o akceptację, zgodę na przyjęcie i podjęcie krzyża choroby, a także o ważnych i trudnych decyzjach, które podejmował w swoim życiu.

Niektórzy uczestnicy spotkania również podzielili się swoimi niełatwymi, czasem bolesnymi doświadczeniami oraz świadectwami pomocy jakiej doznali od Pana Boga i od innych ludzi.

Na spotkaniu przywitaliśmy też nowe osoby- Filipa z mamą Stasią, którzy przyjechali z Dobczyc. Mama Filipa opowiadała o niezwykłych aktywnościach sportowych swojego niepełnosprawnego syna, który jeździ na nartach, łyżwach i rowerze. Swoim zapałem zaraziła innych do odważnego podjęcia podobnych wyzwań.

Na zakończenie Basia przedstawiła plany na kwiecień i maj. Przed Niedzielą Palmową przygotujemy palmy, które będą rozprowadzane przed Mszami świętymi w Sanktuarium, a w maju planowany jest wspólny wyjazd grupy do Czarnej Góry.

Spotkanie zakończyliśmy wspólną Mszą świętą i udziałem w nabożeństwie Gorzkich Żali.

W Niedzielę Miłosierdzia Bożego liczna grupa Barkowiczów spotkała się aby wspólnie przeżywać radość płynącą ze zmartwychwstania Chrystusa. Spotkaliśmy się po mszy świętej o godzinie 17.00, przy stole udekorowanym wiosennymi kwiatami. Spotkanie rozpoczęliśmy od wspólnej modlitwy i rozmowy, a następnie świętowaliśmy urodziny dwóch młodych uczestniczek: Madzi, która ukończyła 26 lat i Nikoli- 11 lat. Były dwa pyszne torty, a jeden z nich miał dodatkową atrakcje w formie świeczek – sztucznych ogni . Solenizantki zademonstrowały nam prezenty: torebki, kolczyki, koszulki (wszystkie bardzo kobiece i „trafione”). Potem był oczywiście poczęstunek – trochę spóźnione śniadanie wielkanocne: jajka, kiełbasa, sałatka, chrzan i ciasta (wszystko przygotowane przez Marzenkę, Basię i inne uczestniczki spotkania). Podczas wspólnego posiłku dzieliliśmy się przeżyciami i wydarzeniami, które miały miejsce od naszego ostatniego spotkania.

Na koniec sprawdziliśmy naszą wiedzę na temat religijnych  i obyczajowych  form przeżywania Świąt Wielkanocnych. Quiz wypadł bardzo dobrze. Okazało się, że wszyscy Barkowicze świetnie orientują się we wszystkich wydarzeniach i zwyczajach związanych z Wielkim Tygodniem.

Tym razem duża (ok. 30 osób!) grupa Barkowiczów wyjechała na majówkę, czyli świętowanie narodowych i religijnych rocznic, i wspólny wypoczynek.

Wyruszyliśmy w poniedziałek, 1 maja autokarem (pierwszy raz został zamówiony autobus, wcześniej wystarczał nam bus ☺) do Czarnej Góry w okolicach Białki. Mieszkaliśmy w znanym nam już Domu Pielgrzyma.

Pierwszego dnia pogoda była po prostu fantastyczna, więc po zakwaterowaniu i obiedzie grupa podjęła wyzwanie: pieszą wycieczkę pod krzyż milenijny. Wysiłek wspinaczki był spory, szczególnie dla tych którzy pomagali w wędrówce Grzegorzowi na wózku, ale widoki jakie roztaczały się tego dnia ze szczytu wynagrodziły cały trud. Podziwialiśmy ośnieżone masywy i szczyty Tatr, Babiej Góry i okolic Białki Tatrzańskiej. Ze wszystkich stron otaczał nas niezwykły majestat białych gór na tle lazurowego nieba ☺.

Dzień zakończyliśmy Mszą świętą, litanią loretańską (wszak zaczął się miesiąc Maryjny) i adoracją. 

Kolejny dzień rozpoczął się od rywalizacji sportowych – gry w kręgle, piłkę, biegi slalomem i na szczudłach. Było sporo radości, ale i sportowych emocji. Po obiedzie jeszcze spacer dla chętnych, potem kolacja, msza święta i „hit majówki”: karaoke, w którym wzięli udział wszyscy uczestnicy. Śpiewaliśmy indywidualnie, w duetach i grupowo, pojawiły się stare dobre przeboje i nowe, ciekawe propozycje. Okazało się, że w naszej grupie jest wiele utalentowanych muzycznie i aktorsko osób.

Ostatni dzień 3 maja przeżywaliśmy na Bachledówce, aby Święto Matki Bożej Królowej Polski spędzić w otoczeniu miejsc związanych z bł. Kardynałem Wyszyńskim i Janem Pawłem II. Wcześniej przygotowaliśmy się do tego wydarzenia poprzez udział w quizie wiadomości o kardynale Wyszyńskim. Niestety pogoda tym razem spłatała nam figla i zamiast spodziewanych widoków na panoramę Tatr, obserwowaliśmy panoramę deszczu i mgieł. I chociaż wielu turystów z tego powodu opuściło góry, my tylko trochę zmieniliśmy plany – nie uczestniczyliśmy w mszy świętej w Sanktuarium, ale w położonej opodal drewnianej kaplicy, w której celebrował liturgię kardynał Wyszyński. Wcześnie był pyszny obiad przygotowany w domu pielgrzyma prowadzonym przez ojców paulinów i krótkie wprowadzenie w historię tego miejsca przez ojca Roberta. A na koniec grillowanie (w altanie), rozmowy, pląsy (były oczywiście „Misie dwa”) i powrót do domu…

Dziękujemy wszystkim, którzy przygotowali naszą majówkę, gościli nas i byli razem z nami.

A za dwa tygodnie będziemy świętować drugą rocznicę powstania Barki.    

Dnia 21 maja nasza wspólnota spotkała się by świętować drugie urodziny Barki!
Zaczęliśmy od wspólnej uroczystej Eucharystii sprawowanej przez naszego duszpasterza, ks. Kustosza Tomasza Szopę. Liturgię muzyczną ubogacil zespół Młode Uwielbienie. Później było zawierzenie Barki Maryi w nabożeństwie majowym, a następnie wszyscy zeszliśmy się w salce, by razem świętować. Na początku była wspólna modlitwa a potem rozmowy przy pysznym torcie. Nie zabrakło śpiewogrania – pięknego wykonania Barki i innych bliskich naszym sercom utworów muzycznych. Mieliśmy też taniec integracyjny przy którym świetnie się bawiliśmy. Na koniec był quiz wiedzy o Barce. Jako cudowni Barkowicze świetnie sobie z nim poradziliśmy. Otrzymaliśmy też piękne prezenty – obraz naszego patrona św. Jana Pawła II namalowany przez p. Bożenę Wienc i obraz Barki na tle naszego Sanktuarium namalowany przez wolontariuszkę.
Dziękujemy z całego serca zaproszonym gościom i zespołowi Młode Uwielbienie za obecność w tym ważnym dla nas dniu. Wchodzimy w trzeci rok naszej obecności przy Sanktuarium pełni wdzięczności, radości i nadziei! 💒🙏🕊❤

W niedzielę, 18 maja Barka włączyła się w Archidiecezjalne Święto Rodziny obchodzone w Sanktuarium JP2. Mieliśmy swoje stoisko na placu przed bazyliką (w bardzo dobrym miejscu, obok pana z watą cukrową, do którego przez cały czas stała długa kolejka). Ponieważ chcieliśmy zaprezentować uczestnikom Święta nasze Duszpasterstwo, a przy okazji trochę kwestować na jego potrzeby, na stoisku rozdawaliśmy białe baloniki z nazwą Barki oraz ulotki z informacjami o niej, częstowaliśmy domowym ciastem  oraz opowiadaliśmy o naszej wspólnocie i zachęcaliśmy osoby zainteresowane do przyłączenia do nas. Pomysł z balonikami okazał się trafiony w dziesiątkę, bo szybko cały plac, na którym odbywał się piknik stał się  biały od baloników (rozdaliśmy ich blisko setkę, pomniejszoną o te, które pękły☹).

Po zakończeniu ogólnego świętowania, rozpoczęło się nasze, „barkowe” spotkanie. Zaczęliśmy od modlitwy i celebrowania urodzin Gabrysi i Maćka. Były dwa torty, życzenia, prezenty (solenizantom bardzo się podobały, co widać na zdjęciach), uściski, wzruszenia…

Na spotkaniu gościliśmy księdza Krzysztofa Kasprzyka, misjonarza pracującego w Tanzanii (i przyjaciela z roku naszego księdza kustosza). Ksiądz Krzysztof przybył ubrany w kolorowy strój (tunikę?) i przyniósł ciekawe instrumenty używane w Tanzanii. Opowiadał nam o swojej pracy duszpasterskiej w trudnych, miejscowych warunkach, o życiu ludzi wśród których pracuje, odpowiadał też na liczne pytania (m.in. co jada i w jaki sposób porusza się po rozległym terenie swojej parafii). Ksiądz Krzysztof jest dzielną i pogodną osobą i nie narzekał na trudy związane z życiem w głębi Afryki. Okazało się, że rodzinnej miejscowości księdza Jabłonce na Spiszu działa również Barka (niestety nie wiadomo czym się zajmuje), więc może kiedyś się spotkamy?

Po spotkaniu uczestniczyliśmy w mszy świętej i nabożeństwie czerwcowym, ale okazało się, że wiele osób miało jeszcze ochotę porozmawiać, więc spotkanie było (już nieoficjalnie) kontynuowane. A na koniec zostało jeszcze jak zawsze porządkowanie…

Niedziela 18 lipca była wyjątkowo upalna. Pomimo iście afrykańskiej temperatury i czasu wakacji, na spotkanie Barki dotarła spora grupa jej członków. Spotkanie rozpoczęło się od wspólnego zwiedzania Muzeum Św. Jana Pawła II. Rolę przewodnika pełniła nasza odpowiedzialna Basia. Dzielnie wspierał ją w tym Maciek :-). Kolejne sale i ekspozycje prowadziły nas przez życie naszego Papieża: od jego dzieciństwa, poprzez okres kapłaństwa, kierowania Kościołem krakowskim i wreszcie  „duszpasterzowaniu” całemu Kościołowi powszechnemu jako papież. Mogliśmy poznawać (lub przypominać sobie) wydarzenia z życia Jana Pawła II, jego słowa i fragmenty poezji, oglądać pamiątkowe fotografie, a także wiele przedmiotów, które używał i które Mu towarzyszyły w różnych sytuacjach duszpasterskich i codziennych. Podsumowaniem tej części ekspozycji muzeum był film – fabularyzowany dokument, który w inny sposób przybliżył nam postać naszego Rodaka. W kolejnej, obszernej sali oglądaliśmy liczne przedmioty, głównie pamiątkowe prezenty wręczane papieżowi podczas jego licznych pielgrzymek. Wizyta w tym miejscu uświadomiła nam jeszcze raz jak wiele miejsc na świecie odwiedził Jan Paweł II w ciągu swego pontyfikatu oraz  jakie znaczenie miała i ma  nadal jego Osoba i nauczanie na dla tych licznych rzesz ludzi, z którymi się spotykał.

Po zakończeniu zwiedzania Muzeum zebraliśmy się w salce w budynku Caritas, na chwilę rozmowy. Rozmawialiśmy głównie o wakacjach – niektórzy wspominali  te już zakończone wyjazdy i  podróże (Karol z ogromnym entuzjazmem wspominał wyprawę w Tatry z „Drużyną Pierścienia”, czyli Szerpami Nadziei). Inni dopiero wybierają się na wakacje. Na zakończenie spotkania Maciek przekazał obraz Jana Pawła (przy którym przez cały miesiąc modliła się jego rodzina)– Marzence.

Potem uczestniczyliśmy wraz z rycerzami Św. Jana Pawła II we Mszy Świętej i  nabożeństwie prosząc o Jego wstawiennictwo i błogosławieństwo.

Dnia 20 sierpnia br., jak w każdą trzecią niedziele miesiąca, spotkaliśmy się w Centrum Jana Pawła II.

Spotkanie zapoczątkowała Msza święta, w której nasi członkowie; Wojtek, Piotr i Ania czynnie brali udział. Napełnieni radością po homilii udaliśmy się do jednej z sal przykościelnych aby świętować urodziny trzech Barkowiczów – Mateusza i dwóch Grzegorzów (Kochani, jeszcze raz wszystkiego dobrego!).

Niedzielny czas, jak zwykle wypełniała atmosfera miłości, szacunku i wiary, a popołudnie oprócz urodzinowych chwil, wypełniała modlitwa i śpiew. Chociaż było to spotkanie wakacyjne, frekwencja dopisała wzorowo. Napełnieni Duchem Świętym, ale także pysznym ciastem
rozstaliśmy się w uśmiechach.

Pierwsze powakacyjne spotkanie, 17. września zgromadziło sporą grupę stałych członków Barki, ale dołączyły również nowe osoby.

Spotkanie rozpoczęło się wspólnym uczestnictwa w Mszy Świętej, podczas której czytania i modlitwę wiernych prowadzili Barkowicze. Następnie spotkaliśmy się w sali budynku Caritas. Poznaliśmy nowe osoby: Dorotę oraz 6-osobową rodzinę: rodziców i czworo młodych ludzi – Adriannę, , Kubę, Krystiana i Oskara. Świętowaliśmy 16-urodziny Sandry, były oczywiście wzruszające życzenia i pyszny tort. Kolejnym wydarzeniem było „religijne karaoke” – osoby chętne śpiewały wybrane przez siebie, ulubione utwory muzyczne, często do wspólnego śpiewania dołączali się również inni. Wszystkim akompaniował Mateusz na kahonie :-). Śpiewaliśmy m.in. hymny dwóch ostatnich Spotkań Młodzieży w Lizbonie i Krakowie, rytmiczne piosenki wykonywane przez dzieci i poważniejsze utwory religijne. Było bardzo głośno i radośnie…

Na koniec Basia przedstawiła plany wydarzeń na najbliższy rok: dotyczących formacji oraz wspólnego spędzania czasu. Każdy uczestnik otrzymał również tekst modlitwy, którą będziemy odmawiać w tym roku. Jest to fragment modlitwy Ave Maria, którą św. Jan Paweł II modlił się podczas ostatniej pielgrzymki do Lourdes, bo za wzorem naszego Patrona Św Jana Pawła II Maryi chcemy zawierzyć Barkę w tym roku formacyjnym. 

10 grudnia odbyło się kolejne „barkowe” spotkanie, tym razem adwentowe, ze słowem formacyjnym ks. Tomasza na temat Eucharystii. Spotkanie uświetnione było urodzinami Piotra, oczywiście, z poczęstunkiem, pysznym tortem oraz śpiewaniem. Otrzymaliśmy też kolejną porcję pielgrzymkowych informacji a także umowy do podpisania z biurem podróży Orlando.  Niemal w ostatniej chwili, przed Mszą św. – wspólne zdjęcie, ekspresowe, ale piękne, wykonane przez Łukasza. I już wieczorem otrzymaliśmy kartkę świąteczną z Sanktuarium JPII z tymże zdjęciem i podziękowaniem dla sponsorów naszej wyprawy. Taka miła niespodzianka na koniec pięknej niedzieli!

Na nasze lutowe (18.02.24) spotkanie Barki zostali zaproszeni goście: dwaj młodzi świeccy misjonarze Jan i Lamek ze wspólnoty Shalom, pochodzący z Brazylii, którzy aktualnie mieszkają w Krakowie.

Opowiedzieli nam, w jaki sposób Pan powołał ich do misji ewangelizacji oraz przedstawili kilka informacji o ich ojczyźnie. Wskazali na potrzebę otwierania serc na Jezusa oraz ofiarowywania Jemu życia.

Urzekli nas wspaniałą znajomością języka polskiego oraz promieniującą z ich twarzy radością. Mamy nadzieję, że jeszcze się z nimi spotkamy..

Następnie świętowaliśmy “okrągłe” urodziny Marzenki, Piotra i Przemka. Oczywiście – przy tej potrójnej okazji – złożyliśmy życzenia, uściskaliśmy Solenizantów, zaśpiewaliśmy ich ulubione piosenki oraz delektowaliśmy się pysznymi tortami.

Jubileuszowe było również samo spotkanie: już 40-te od chwili powstania naszego duszpasterstwa!

Ucieszyliśmy się liczną obecnością Barkowiczów oraz powitaliśmy nowe osoby: Joasię z mamą Jadwigą.

Do kolejnego miesiąca obraz świętego Patrona zabrali do swojego domu Urszula i Grzegorz.

Spotkanie zakończyliśmy udziałem we Mszy Świętej celebrowanej przez naszego duszpasterza, Ks. Tomasza w intencji jubilatów.

Marcowe (17.03.24) spotkanie Barki przebiegło w wielkopostnym nastroju.

Kwietniowe spotkanie Barki (21.04.) odbyło się w atmosferze świętowania Zmartwychwstania Chrystusa oraz ostatnich przygotowań do pielgrzymki śladami Jana Pawła II, która rozpocznie się 27. kwietnia mszą świętą o godzinie 3.00 w Sanktuarium JP2.

Spotkanie rozpoczęło się od świadectwa Karola Cierpicy, żołnierza ocalonego podczas misji w Afganistanie w 2013 roku. Karol z wielkim wzruszeniem opowiadał o tym jak podczas ataku terrorystycznego został uratowany przez młodego amerykańskiego żołnierza Michaela Ollisa, który osłonił go własnym ciałem i sam zginął. Karol spotkał się później z rodzicami bohaterskiego żołnierza, którzy powiedzieli mu, że traktują go teraz  jak członka własnej rodziny, tak jakby był ich synem. Karol otrzymał również specjalną pamiątkę – misia uszytego z munduru poległego Michaela, którego podarował swojemu synowi, również Michaelowi.

Następnie świętowaliśmy 12 urodziny Nikoli, a także wspólnie degustowaliśmy potrawy świąteczne. Był to również czas na swobodne rozmowy, dzielenie się przeżyciami i planami.

Na spotkaniu pojawiła się nowa rodzina….

Odmówiliśmy również koronkę do Bożego Miłosierdzia w naszych osobistych i wspólnotowych intencjach.

Na koniec spotkania Basia przekazał a ostatnie już informacje i wskazówki dotyczące zbliżającej się pielgrzymki do Włoch.

Ksiądz Tomasz zaprosił  osoby, które nie wyjadą na pielgrzymkę na Mszę świętą, która zostanie odprawiona w sobotę, 27 kwietnia z okazji 10. Rocznicy kanonizacji papieża Jana Pawła II oraz agapę dedykowaną różnym wspólnotą działającym przy Sanktuarium.

Spotkanie zakończyliśmy udziałem w mszy świętej o godzinie 17.00

27 kwietnia rozpoczęliśmy  nasze pielgrzymowanie Śladami Jana Pawła II Mszą Św. o godz.3.00 w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

W niejednym sercu gościł niepokój – czy damy radę?  Wszak wiele godzin jazdy przed nami po nieprzespanej nocy.  Jechaliśmy przez Czechy, Austrię i północne Włochy podziwiając piękne krajobrazy, a w tle – ciekawy komentarz Pana Wojtka (Przewodnika).

I doświadczyliśmy, że był to czas błogosławiony – nie było łatwo ale też często nie pojawiły się przewidywane czy oczekiwane trudności i szczęśliwie w sobotę wieczorem dotarliśmy do pierwszego punktu zameldowania w okolice Padwy.

Niedziela – to piękny dzień w mieście Św. Franciszka, w Asyżu. To jakby podróż w daleką przeszłość, bowiem od czasów średniowiecza miasteczko niewiele się zmieniło.

Wspaniałe bogactwo, duchowe i architektoniczne, którego niemal mogliśmy dotykać: Bazylika św. Klary, wąskie, zacienione uliczki, rynek asyski, Bazylika Santa Maria Sopra Minerva i wreszcie Bazylika św. Franciszka, której uroda i wielkość zaparły nam dech w piersiach.

Na końcu wędrówki – uczta duchowa-  Eucharystia, którą odprawił dla nas ks. Tomasz w pięknej kaplicy klasztornej Ojców Franciszkanów na tyłach Bazyliki. Był to dla nas czas wytchnienia i wyciszenia.

A wcześniej – uczta dla ciała, czyli prawdziwa włoska pizza oraz lody.

Wędrówka pełna wrażeń, aczkolwiek bardzo wyczerpująca. A nasi Barkowicze tacy dzielni!

Skąd ta siła?!

To siła Wspólnoty, bycia razem, wspólnego dzielenia trudów. Ale też, jak ufamy – moc Bożego Błogosławieństwa za wstawiennictwem  Jana Pawła II.

Kolejny dzień, poniedziałek rozpoczęliśmy od Mszy św. w kaplicy przy kościele wybudowanym w miejscu śmierci św. Franciszka. Następnie udaliśmy się nad morze Tyrreńskie, by cieszyć się urokami włoskiego wybrzeża. Pogoda nas rozpieszczała, zaczerpnęliśmy więc nieco wakacyjnego klimatu i ruszyliśmy w dalszą drogę do Domu Polskiego Jana Pawła II na 3 kolejne noclegi (to będzie nasza baza wypadowa na Rzym).

W Domu Polskim zostaliśmy wspaniale podjęci przez Gospodarza, ks. Mateusza. Czekały na nas wygodne pokoiki i kolacja, o jakiej nie marzyliśmy, oczywiście na sposób włoski.  Po kolacji – miła niespodzianka – tort z okazji urodzin ks. Kardynała Stanisława Dziwisza z herbem papieskim Jana Pawła II. A skoro tort urodzinowy, to i wieczorne spotkanie z ks. Kardynałem we własnej osobie, z życzeniami urodzinowymi, Apelem Jasnogórskim, błogosławieństwem i rzecz jasna z pieśnią Barka na dobrą, spokojną noc…

Wtorek, to ciąg niezwykłych  zdarzeń. Nasza pielgrzymka była od dawna przygotowywana, podlegała wielu ustaleniom i dzięki ogromnej życzliwości Żandarmerii Watykańskiej mogliśmy wjechać naszym autokarem na teren Watykanu, bardzo blisko Bazyliki św. Piotra, unikając uciążliwego, zwłaszcza dla niektórych z nas oczekiwania w długiej kolejce. Ponadto ks. Tomasz odprawił dla nas Mszę św. przy grobie Jana Pawła II, choć pierwotnie była ona wyznaczona w innym miejscu Bazyliki. W ostatniej chwili pojawiła się taka możliwość. Czy może jeszcze zdarzyć się coś piękniejszego podczas tej pielgrzymki?! Zobaczymy – „wasze drogi nie są Moimi drogami” (Iz 55,8-9).

Prowadź nas, św. Janie Pawle II!

W Bazylice mogliśmy zobaczyć słynną „Pietę” Michała Anioła i wiele innych cennych zabytków, przeszliśmy przez Plac św. Piotra, gdzie podziwialiśmy niezwykłą kolumnadę Berniniego, Spiżową Bramę oraz słynne okno Pałacu Papieskiego.

Tego dnia zobaczyliśmy także symbol starożytnego Rzymu – Koloseum (z zewnątrz) a także Plac Wenecki z ogromnych rozmiarów pomnikiem zwanym Ołtarzem Ojczyzny (pomnik króla Emanuela II oraz Grób Nieznanego Żołnierza).

Nawiedziliśmy Bazylikę św. Jana na Lateranie, w której w ołtarzu głównym znajdują się największe relikwie chrześcijaństwa – głowy św. Piotra i Pawła jak również kaplicę (obok Bazyliki) ze Świętymi Schodami, po których wg. legendy szedł sam Jezus Chrystus przed oblicze Piłata. Ci z nas, którzy mogli, przeszli na kolanach po tychże schodach niosąc w sercach swoje intencje. Tutaj modliliśmy się także przed niezwykłą ikoną, którą wg wierzeń zaczął malować św. Łukasz, a dokończyły Anioły, obecną w Rzymie i otoczoną kultem od VI w.

Środa – kolejne wspaniałe doświadczenie: Audiencja Generalna u Papieża  Franciszka. Również docieramy na miejsce w krótkim czasie i zajmujemy miejsca w auli Pawła VI, tuż za barierką, w pierwszym i drugim rzędzie. Cieszymy się, że spotkamy się z Ojcem Świętym jeszcze bardziej bezpośrednio po oficjalnej części i będzie wspólne zdjęcie.

Czujemy się jak Wybrańcy. Były nie tylko wspólne zdjęcia, ale też komunikacja – nie tylko słowem, ale i SERCEM, oraz wielkie wzruszenie.

Oczywiście to był dla nas trud i co rusz przypominamy sobie słowa Kardynała Dziwisza na spotkaniu w Domu Polskim: „pamiętajcie, to nie jest wycieczka ale pielgrzymka!” Jeszcze większa od trudu była radość ze spotkania z Papieżem Franciszkiem i duma, że znowu daliśmy radę!

Bo Wspólnota „niesie” człowieka w jego słabości i „nikt z nas nie ma tego, co mamy razem”. Bogu niech będą dzięki!

Druga część dnia to spacer po stolicy Włoch. Zobaczyliśmy Piazza  Navona, Panteon, Fontannę Di Trevi oraz Plac Hiszpański.

A wieczorem Msza św. w Domu Polskim i pierwsze majowe nabożeństwo. Również serdeczna, pożegnalna wymiana zdań z Kard. Dziwiszem oraz błogosławieństwo na dalsze pielgrzymowanie.

W czwartek, niestety w strugach deszczu, po wąskiej i krętej drodze wspięliśmy  się na Mentorellę, aby nawiedzić Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, umieszczone na zboczu wielkiej góry. Było ono ulubionym miejscem pielgrzymkowym Karola Wojtyły w czasie Jego pobytów w Rzymie. U Matki Bożej Łaskawej modliliśmy się wspólnie na Mszy św., którą odprawił ks. Tomasz.

Następnie obraliśmy kierunek na Abruzję, region leżący w centralnej części Włoch nad Adriatykiem. Jadąc malowniczymi drogami i tunelami podziwialiśmy masyw górski Gran Sasso, gdzie Jan Paweł II chętnie spędzał urlop zimą, jeżdżąc na nartach. Skoro Abruzja, to – Manoppello, gdzie od 500 lat w małym kościele Kapucynów czczona jest niezwykła relikwia – „obraz nie ludzką ręką uczyniony”, płótno znane jako „Chusta św. Weroniki” -prawdziwe Oblicze Chrystusa. Po indywidualnej modlitwie, już w godzinach wieczornych ruszyliśmy w kierunku San Giovanni Rotondo.

Tutaj, po trudach dnia – odpoczynek i obiadokolacja w hotelu pod okiem Ojca Pio.

W piątek rano udaliśmy się do sanktuarium. Z zaciekawieniem słuchaliśmy opowieści współbrata Ojca Pio o tym niezwykłym Świętym, zwiedziliśmy klasztor, w którym mieszkał i posługiwał, kościół Antyczny, gdzie otrzymał stygmaty, Bazylikę Matki Bożej Łaskawej oraz nowe sanktuarium. Tutaj, we wspaniałej kaplicy znajduje się Jego grób. Uczestniczyliśmy we Mszy św. odprawionej przez ks. Tomasza w miejscu, gdzie Ojciec Pio sprawował Eucharystię przez ponad 40 lat (kościół Antyczny).

Byliśmy głęboko poruszeni i wdzięczni Panu Bogu za dar naszej obecności w tym miejscu.

W drodze, jak co dzień, odmawialiśmy lub śpiewali różaniec i nie tylko.  Również Litanię Loretańską, czy Koronkę do Bożego Miłosierdzia.

Jak dobrze jest modlić się razem!

Kolejny cel naszej pielgrzymki to Loreto. Późnym popołudniem udaliśmy się do centrum miasta na zwiedzanie oraz na modlitwę do Sanktuarium Świętego Domku – wg tradycji – domku, który był doczesnym mieszkaniem Najświętszej Marii Panny. Zobaczyliśmy miejsce Zwiastowania oraz powstania Litanii Loretańskiej.  Byliśmy nieco oszołomieni wielkością i pięknem architektury pamiętającej czasy średniowiecza.

Odwiedziliśmy również Polski Cmentarz Wojenny (na zboczu wzgórza u stóp sanktuarium), gdzie znajduje się ponad tysiąc grobów polskich żołnierzy 2. Korpusu Polskiego z okresu II wojny światowej.  Uczciliśmy ich pamięć modlitwą, odśpiewaliśmy również hymn polski w dniu święta naszej Ojczyzny.

Nazajutrz , wczesnym sobotnim rankiem udaliśmy się na Mszę św. w katakumbach Sanktuarium Św. Domku.

(Wczesne poranki, to nasza specjalność podczas całej pielgrzymki – znosiliśmy to bez wielkiego szemrania, wykazując się dużą samodyscypliną).

Opuszczając Loreto obraliśmy kierunek na Padwę.  Przerwę na odpoczynek od trudów podróży zrobiliśmy nad… Adriatykiem. Wspaniały czas! Na pięknej plaży, nieobleganej jeszcze o tej porze roku, zażyliśmy słonecznej kąpieli, niektórzy także morskiej.

Następnie, pokrzepieni na ciele, udaliśmy się na spotkanie ze św. Antonim Padewskim.

Odbyliśmy krótki spacer przez Prato della Valle do Bazyliki wybudowanej na Jego cześć i nazwanej przez mieszkańców Il Santo, czyli Święty. Nawiedziliśmy grób Świętego, barokową Kaplicę Relikwii oraz podziwialiśmy wspaniałą architekturę kościoła, kryjącą w sobie urok różnych, architektonicznych stylów. Oczywiście był także czas na osobistą, indywidualną modlitwę.

Po zakończonym zwiedzaniu, dotarliśmy do hotelu na ostatni nocleg.

Po obiadokolacji spotkaliśmy się, aby podzielić się tym, co przeżyliśmy podczas tych niezwykłych dni, bardzo wymagających, niosących ogrom różnych wrażeń – pięknych ale czasem też trudnych, kiedy uczyliśmy się siebie nawzajem, staraliśmy się być dla siebie  cierpliwi, wyrozumiali i wspierać się nawzajem. Na pewno staliśmy się sobie bliżsi, zawiązały się więzi przyjaźni.

Dokonało się to, co wcześniej wydawało się bardzo trudne, ale za wstawiennictwem  Jana Pawła II, jak widać, możliwe. Otrzymaliśmy  więcej niż się spodziewaliśmy. Spełniły się marzenia wielu z nas i urosła nasza nadzieja!

Bogu niech będą dzięki ! Również za szczęśliwą podróż do naszych domów!

Dziękujemy Panu Wojtkowi za wspaniałe przewodnictwo, uśmiech, serdeczność i wyrozumiałość, Panom Kierowcom za profesjonalną jazdę (zwłaszcza na Mentorellę po śliskiej i zamglonej drodze), Organizatorom Pielgrzymki – Basi i ks. Tomaszowi, za odwagę w podejmowaniu decyzji i zaufanie Bożej Opatrzności oraz św. Janowi Pawłowi II.

Bóg zapłać!

Majowe spotkanie (19.05) było wyjątkowe – świętowaliśmy trzecią rocznicę powstania naszego duszpasterstwa. Barka, pomimo iż jest jeszcze młodą grupą, dynamicznie się rozwija. W niedzielne ciepłe popołudnie do Białej Sali przybyli liczni Barkowicze, na których czekały pięknie nakryte stoły ze wspaniałymi przysmakami. Pani Janina mama Artura przygotowała dla nas pyszny tort, ciasta, owoce, a pani Lucyna przywiozła pachnące górskie sery – oscypki. Był też rocznicowy szampan bezalkoholowy, którym wznosiliśmy toast.

Spotkanie rozpoczęliśmy od wspólnej modlitwy – Litanii Loretańskiej –do Matki Bożej w miesiącu Jej poświęconym.

Potem nastąpiła ważna część tego spotkania: relacja, wspomnienia ze wspaniałej pielgrzymki do Włoch śladami naszego Patrona Jana Pawła Wielkiego. Opowieściom towarzyszyła prezentacja zdjęć z pielgrzymki. Uczestnicy mieli możliwość przeżyć jeszcze raz wiele pięknych chwil i podzielić się wrażeniami, a te osoby które nie wzięły udziału w pielgrzymowaniu mogły w ten sposób poznać miejsca i wydarzenia, które miały wtedy miejsce (obszerna relacja z pielgrzymki znajduje się już w naszej zakładce na internetowej stronie Sanktuarium). Jako zwieńczenie  tej części spotkania wszyscy uczestnicy otrzymali pamiątkowe różańce poświęcone przez Ojca Świętego Franciszka i przekazane Księdzu Kustoszowi podczas środowej audiencji, w której uczestniczyła Barka.

Ponieważ było to spotkanie rocznicowe był również tort, poczęstunek, rozmowy  i tańce.., a także podziękowania dla organizatorów – Basi i Księdza Tomasza za wysiłek włożony w organizację tej niezwykłej pielgrzymki oraz świętowanie 27 urodzin Agnieszki i I Komunii świętej Mateusza.

Spotkanie zakończyliśmy udziałem we Mszy świętej dziękując za ten mały jubileusz i piękny czas pielgrzymowania.

Czerwcowe (16.06.24) spotkanie naszego duszpasterstwa przeżyliśmy wraz z członkami fundacji HCPT Polska, która świętowała 10-lecie działalności. Fundacja każdego roku w okresie wielkanocnym organizuje pielgrzymkę osób niepełnosprawnych do Lourdes. Spotkanie rozpoczęliśmy od obejrzenia wzruszającego spektaklu „Bernadetta” przygotowanego i przedstawionego przez członków fundacji. Następnie razem udaliśmy się na Mszę Świętą, której przewodniczył Ksiądz Biskup Damian Muskus, przy koncelebrze Księdza Tomasza i Księży wspierających fundację. Zarówno członkowie Barki jak i fundacji czynnie włączyli się w liturgię. Ksiądz Biskup w homilii w głęboki sposób dotknął tematyki osób niepełnosprawnych, chorych i słabych wskazując, iż to właśnie oni są sercem Ewangelii.

Po zakończeniu Mszy Świętej wszyscy wrócili do auli. Poczęstowaliśmy się urodzinowym tortem fundacji, po czym mieliśmy okazję lepiej wzajemnie się poznać: wysłuchaliśmy historii fundacji oraz obejrzeliśmy zdjęcia i filmy z nią związane, natomiast Ksiądz Tomasz i Basia opowiedzieli o Barce oraz pokazali film o naszej niedawnej pielgrzymce do Włoch. Był to dobry czas wymiany doświadczeń, bo łączy nas wspólna idea towarzyszenia i wspierania osób z niepełnosprawnością. Dla nas było to spotkanie wieńczące ten rok formacyjny, za który jesteśmy bardzo wdzięczni Panu Bogu, bo obfitował w wiele pięknych chwil i wydarzeń. Życzymy wszystkim dobrego i radosnego czasu wakacyjnych urlopów i otaczamy modlitewną pamięcią.

W pierwszą niedzielę wakacji w Sanktuarium Jana Pawła II rodziny, które tutaj przybyły zostały zaproszone na Piknik Rodzinny. Na błoniach przed bazyliką pojawiły się dmuchańce, służby mundurowe prezentowały swoje sprzęty i  sposoby działania, na scenie występowały zespoły dziecięce, folklorystyczne i wiele innych. Wielu chętnych ustawiło się w kolejce do malowania twarzy, można było wziąć udział w  grach i konkursach. Również nasze Duszpasterstwo  „Barka” włączyło się w to radosne świętowanie ze  swoimi propozycjami: były białe baloniki z logo  wspólnoty, rękodzieło (zawieszki i  magnesy w formie wyplotowanych,  drewnianych zwierzątek i innych motywów),  ale największą popularnością cieszyły się „warsztaty plastyczne”. Dzieci  bardzo chętnie korzystały z możliwości malowania różnobarwnymi farbami wybranych przez siebie figurek. Ponieważ malowanie odbywało się na wspólnych dużym stole, działanie to miało również walor integrujący dzieci i ich rodziny. Do naszego stoiska podchodziło wiele osób, które pytały o cel i charakter naszego duszpasterstwa, rozmawiały też o swoich problemach, potrzebach… Przez cały czas trwania pikniku nad głowami uczestników unosiły się białe, barkowe balony, które zachęcały do zainteresowania się naszym stoiskiem i oczywiście samym Duszpasterstwem. To był bardzo radosny czas spędzony z rodzinami, którym bliskie jest sanktuarium naszego świętego patrona. Wszystkim życzymy dobrego błogosławionego czasu wakacyjno-urlopowego.