CJP2

Warto wspomnieć, że na pielgrzymkę zapraszają: ks. Tomasz Szopa – kustosz Sanktuairum św. Jana Pawła II, p. Janina Filg – przewodnicząca Stowarzyszenia Szkół im. Jana Pawła II Archidiecezji Krakowskiej oraz dyrektor Instytutu Dialogu Międzykulturowego – ks. Sebastian Kozyra.

Fot. Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

– Był wspaniałym twórcą własnego życia. Ze swego życia uczynił arcydzieło sztuki – mówił abp Marek Jędraszewski w czasie Mszy św. w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie sprawowanej z okazji XXIV Dnia Papieskiego obchodzonego dziś pod hasłem „Święty Jan Paweł II. Ewangelia starości i cierpienia”.

Na początku Mszy św. kustosz papieskiego sanktuarium na Białych Morzach ks. Tomasz Szopa przypomniał, że obchodzony dziś Dzień Papieski jest okazją do duchowego i materialnego wsparcia Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, której stypendyści nazywani są „żywym pomnikiem Jana Pawła II”.

„Mężem wielkiej modlitwy” nazwał Jana Pawła II abp Marek Jędraszewski odwołując się w homilii do fragmentu z Księgi Mądrości. Metropolita krakowski podkreślił, że dzięki modlitwie Ojciec Święty był człowiekiem wielkiej mądrości Bożej, którą zachwycał świat przemawiając na najważniejszych areopagach: ONZ czy UNESCO a także wpływając na bieg spraw międzynarodowych przyczyniając się m.in. do upadku komunizmu w Europie. Jan Paweł II był też „sumieniem świata”, kiedy potępiał interwencję USA w Iraku, gdy stawał w obronie godności małżeństwa i rodziny czy sprzeciwiał się aborcji i eutanazji. – W imię świętości życia wołał wszędzie: nie wolno zabijać – mówił abp Marek Jędraszewski.

Metropolita krakowski zauważył, że Jan Paweł II początkowo zachwycał świat swoim zdrowiem, tężyzną fizyczną, ale także szczególnym pięknem i siłą swego słowa. Po zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku i w związku z chorobą Parkinsona stan jego zdrowia się pogarszał, ale mimo tego dla wielu pozostał przejmującym i wzruszającym „głosicielem i świadkiem Ewangelii starości i cierpienia”.

Dalsze refleksje arcybiskup przywoływał na podstawie bezpośrednich zapisków Joaquina Navarro-Vallsa, w latach 1984-2006 dyrektora Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, zawartych w książce „Moje lata z Janem Pawłem II”. Dyrektor Sala Stampa w 1997 r. zanotował w związku z rozwojem choroby Ojca Świętego: „Teraz, kiedy ludzie bardziej oswoili się z postacią papieża, możliwe, że więcej też słuchają orędzia Chrystusa, które papież przekazuje”. Abp Marek Jędraszewski zaznaczył, że kiedy Jan Paweł II z coraz większą siłą odczuwał fizyczne słabości wiedział, że cierpienie należy przyjąć jako „szczególny środek, by z orędziem Chrystusa jeszcze bardziej skutecznie trafiać do świata – z orędziem Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego”.

2 grudnia 1998 papież poinformował Joaquina Navarro-Vallsa, że są przygotowywane dwa dokumenty czekające na odpowiedni moment: jeden na temat osób starszych i drugi na temat artystów. Abp Marek Jędraszewski zwrócił uwagę, że pisanie jednocześnie do wydawałoby się dwóch niezwykle odległych od siebie światów ma wyjaśnienie w antropologii Karola Wojtyły, którą wyłożył w książce „Osoba i czyn”, gdzie mówił, że „osoba się spełnia, czyli doprowadza siebie do pełni, przez dobre czyny, a nie spełnia się, w jakiejś mierze siebie degraduje, przez złe czyny”. – Można siebie tworzyć, będąc artystą i można siebie tworzyć, będąc człowiekiem starym i cierpiącym – podsumował metropolita krakowski przytaczając fragmenty obu papieskich dokumentów.

Na zakończenie przywołał dwa ostatnie gesty, które zapamiętał cały świat: jak Jan Paweł II przytula krzyż w Wielki Piątek, gdy nie mógł wziąć udziału w drodze krzyżowej w Koloseum i gdy w Niedzielę Wielkanocną wzruszenie odebrało mu mowę i udzielił błogosławieństwa gałązką oliwną. Sześć dni później odszedł do domu Ojca. – Jan Paweł II spełnił co do siebie to zadanie, o którym pisał. Był wspaniałym twórcą własnego życia. Ze swego życia uczynił arcydzieło sztuki – mówił abp Marek Jędraszewski nawiązując do Listu do artystów.

– Święty Janie Pawle II Wielki, pozwól nam zrozumieć, że my wszyscy, którzy poprzez sakrament chrztu złączyliśmy nasze życie z Chrystusem, poprzez bogactwo naszych osobowości, a niekiedy także poprzez naszą starość tak często powiązaną z ogromnym cierpieniem, które dołączamy do zbawczych cierpień Chrystusa, mamy, musimy – na twój wzór – ukazywać światu, że jest on już odkupiony przez Chrystusa: że odkupiony jest człowiek, odkupione jest ciało człowieka, odkupione jest całe stworzenie. Święty Janie Pawle II Wielki, niestrudzony i wierny świadku „Ewangelii starości i cierpienia”, módl się za nami! – zakończył metropolita krakowski.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

FUNDACJA AGAPE to fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym im. Hanny Chrzanowskiej.

Ważnymi elementami spotkania są zawsze wspólna modlitwa – najpierw, różaniec, następnie Eucharystia i wreszcie stół spotkania nie tylko z Bogiem, ale z drugim człowiekiem oraz wspomnienia z wakacyjnych wyjazdów. 

20. Pielgrzymka Karola Wojtyły Robotnika odbyła się 12 października 2024 roku.
Na plac naszego Sanktuairum wkroczyli ze śpiewem i modlitwą na ustach.

Jak co roku, w sobotę przed Dniem Papieskim z kościoła pw. św. Stanisława Kostki na krakowskich Dębnikach o godz. 9:00 wyruszyła Pielgrzymka Śladami Karola Wojtyły Robotnika. Uczestnicy przeszli trasą, jaką pokonywał Karol Wojtyła, kiedy pracował w Krakowskich Zakładach Sodowych Solvay.

Pielgrzymka po drodze zatrzymuje się przy ul. Różanej 11, gdzie mieszkał Jan Tyranowski, mentor przyszłego papieża. Sam Karol Wojtyła, już jako kardynał, powiedział o nim:

„Jan Tyranowski był mężem niezwykłej heroicznej cnoty. Dążył odważnie i ufnie do całkowitego wyrzeczenia się świata. W działaniu nie liczył na własne siły, ale wyłącznie na łaskę Bożą i dlatego miał tak wielki wpływ na wszystkich, z którymi się spotykał”.

Kolejną stacją było mieszkanie przy ul. Tynieckiej 10, gdzie Karol Wojtyła mieszkał z ojcem w latach 1938 – 1944.

Podczas marszu przez najtrudniejszy element trasy, kamieniołom na Zakrzówku, odprawiona była Droga Krzyżowa.

Celem pielgrzymki jest nasze Sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach, gdzie o godz. 14:00 zostanie odprawiona Msza św., a o godz. 15:00 Koronka do Miłosierdzia Bożego.

– Dla takich chwil warto być księdzem, warto być biskupem, warto być tutaj, bo wtedy wszelkie smutki, wątpliwości co do żywotności Kościoła znikają, jak się ma takich przyjaciół – mówił bp Janusz Mastalski w czasie IX Ogólnopolskiej Pielgrzymki Apostolatu „Margaretka” w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

IX Ogólnopolska Pielgrzymka Apostolatu „Margaretka” rozpoczęła się w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie, gdzie jej uczestników powitał kustosz ks. Tomasz Szopa. – Dzięki waszej modlitwie realizowanie powołania i posługa kapłańska mogą być owocne. Wasza modlitwa to wielki dar, a wasze wspólnoty modlące się w intencji kapłanów to wielki skarb w Kościele – mówił ks. Tomasz Szopa wyrażając wdzięczność podkreślał, że także Jan Paweł II byłby wdzięczny za cały apostolat wspierający kapłanów.

Konferencję na temat pielgrzymowania wygłosił ks. Bogusław Nagel, opiekun krajowy Apostolatu Modlitwy za Kapłanów “Margaretka”. Zwrócił uwagę, że celem pielgrzymowania zawsze jest nawrócenie. – Jednoczy nas wspólna modlitwa. Dlatego potrzebujemy wspólnego spotkania, aby rozpalić nasze serca, abyśmy z większą gorliwością otaczali naszych duszpasterzy swoją modlitwą. Potrzebujemy rozpalenia serca, umocnienia – mówił ks. Bogusław Nagel. Zauważył także, że tak liczna obecność pielgrzymów sprawia, że każdy uczestnik pielgrzymki nabiera przekonania, że to co robi, ma wartość i sens.

Nabożeństwu, w czasie którego zawierzono Apostolat „Margaretka” św. Janowi Pawłowi II, przewodniczył bp Robert Chrząszcz. Krakowski biskup pomocniczy podziękował wszystkim zaangażowanym w modlitwę za kapłanów. Zaznaczył, że to najlepszy sposób, żeby chronić duszpasterzy przed złem.

O godz. 10.00 w kierunku Sanktuarium Bożego Miłosierdzia wyruszyła procesja różańcowa. W łagiewnickiej bazylice konferencję wygłosił ks. Wojciech Węgrzyniak. Poświęcił ją modlitwie wstawienniczej, bo taki charakter ma właśnie modlitwa w intencji kapłanów praktykowana przez członków Apostolatu „Margaretka”.

Apostolat Margaretka to ruch osób modlących się za kapłanów, który powstał w Kanadzie w 1981 roku. Jego podstawową komórką jest tzw. margaretka. Jest to grupa modlitewna w intencji konkretnego kapłana, która swą nazwę zaczerpnęła od nazwy pospolitego kwiatu. Siedem płatków reprezentuje siedem osób, które zobowiązały się do modlitwy za wybranego księdza – każda w jednym dniu tygodnia.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej