CJP2

Bp Robert Chrząszcz posyłając świecką misjonarkę na Kubę: Chrystusa o wiele lepiej głosić z uśmiechem

Chrystusa o wiele lepiej głosić z uśmiechem, pokazując radość, nawet gdy będzie nam trudniej –  mówił bp Robert Chrząszcz w czasie Mszy posłania świeckiej misjonarki na Kubę. Marcelina Kordek będzie posługiwała na jednej z placówek fundacji Domy Serca.

Na początku homilii bp Robert Chrząszcz zwrócił uwagę, że liturgia Niedzieli Gaudete wzywa do radości. Ale w czasie tej konkretnej Mszy św. w sanktuarium św. Jana Pawła II jest jeszcze jeden powód do radości – jest nim Marcelina, która „otwarła swoje serce na głos Pana Boga i chce Mu służyć jako misjonarka na Kubie, chce się dzielić radością swojej wiary”. 

Biskup zaznaczył, że radość kojarzymy najczęściej z uśmiechem, poczuciem humoru czy przyjemnością, a na kartach Pisma Świętego radość wiąże się z cierpieniem, próbą i innymi trudnymi doświadczeniami. Sam Jezus podsumowując osiem błogosławieństw mówi: „Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was”. – W obliczu tych trudności mało zrozumiałe wydaje się wezwanie do radości i szczęścia. Jednak w tych sytuacjach wskazana jest perspektywa, która pozwala na radość – mówił bp Robert Chrząszcz przywołując wezwanie z kazania na górze: „Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie”. – Radość nie wynika z prześladowań i trudności, ale jej źródłem jest obietnica wielkiej nagrody. Chrześcijanin odnajduje swoją radość w patrzeniu w wieczność – mówił biskup. 

Patrząc na kobietę, która dziś prosi o błogosławieństwo na wyjazd na misje, bp Chrząszcz przypomniał, że szesnaście lat temu zdecydował o swoim wyjeździe misyjnym do Brazylii. – W moim sercu była radość, że się zdecydowałem; czułem, że Pan Bóg tego ode mnie chce, ale z drugiej strony było wiele obaw i niepewności – zaznaczył biskup podkreślając, że dostrzegając w wierze wartość człowiek będzie szczęśliwy podejmując decyzje nią motywowane.

Biskup wspominał też, że urzekła go radość, z jaką Chrystusem dzielili się jego parafianie w Brazylii. – Oni mieli w sobie radość, bo spotkali się z Chrystusem i tą radością chcieli się dzielić – mówił dodając, że dziś Kościół posyła Marcelinę na Kubę, by tam dzieliła się chrześcijańską radością. – Chrystusa o wiele lepiej głosić z uśmiechem, pokazując radość, nawet gdy będzie nam trudniej – podkreślał.

– Prośmy dzisiaj abyśmy umieli dostrzec wartość naszej wiary, która cenniejsze jest od złota i abyśmy umieli radować się z tego, kim jesteśmy i co posiadamy, byśmy ze światem dzielili się radością. Nie tą przemijającą, ale tą, która ma źródło w przychodzącym Panu – zakończył bp Robert Chrząszcz.

Prezes Domów Serca zwrócił uwagę, że na świecie jest wiele placówek fundacji, ale ich misja wszędzie jest podobna – „żyć wśród ludzi ubogich, którzy cierpią z powodu przemocy, braku jedności w rodzinach, braku perspektyw zawodowych – wolontariusze chcą być dla nich po prostu przyjaciółmi – mówił ks. Clément Imbert. Zaznaczył, że Domy Serca są dziełem Maryjnym, dlatego w czasie Mszy posłania każdy wolontariusz otrzymuje różaniec. 

Domy Serca są międzynarodową organizacją pozarządową. Obecnie posiadają swoje placówki w 26 krajach położonych na 4 kontynentach. Na całym świecie jest ich już 40.

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

przez CJP2

Adwentowy Wieczór Modlitewny

W szczególnym czasie oczekiwania na narodzenie Pana Jezusa zapraszamy serdecznie do wspólnej modlitwy, która pomoże nam przygotować nasze serca na radość Bożego Narodzenia. 12 grudnia w Niedzielę Gaudete, odbędzie się w naszym Sanktuarium Adwentowy Wieczór Modlitewny który poprowadzi dziecięco-młodzieżowy zespół Młode Uwielbienie, działający przy naszej świątyni.

przez CJP2

Abp Marek Jędraszewski do dzieci: Spotkanie ze św. Mikołajem dobrym przygotowaniem do spotkania z Panem Jezusem

Życzę wam, aby spotkanie ze św. Mikołajem było pięknym wstępem do tego, żeby jak najlepiej przygotować nasze serca na spotkanie z Panem Jezusem, Jego Przenajświętszą Matką i św. Józefem – mówił abp Marek Jędraszewski w czasie Mszy św. z udziałem dzieci w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

Na początku arcybiskup zapytał dzieci czy były w górach i co tam się robi. Gdy padła odpowiedź „zdobywa się szczyty”, metropolita dopytywał czego to wymaga. „Wysiłku” – odpowiadali najmłodsi. Arcybiskup zwrócił uwagę, że zmęczenie i trudności czasami powodują, że chcemy zrezygnować ze wspinaczki, ale pomaga to przezwyciężyć cel, jakim jest zdobycie szczytu i podziwianie pięknych widoków. Dlatego często wolimy pozostawać na nizinach, gdzie drogi są proste, łatwe i wygodne.

Metropolita nawiązał w ten sposób do słów św. Jana i pytał co należy zrobić, aby „wyprostować” drogi swojego życia dla Pana Boga. „Nie tracić wiary”, „być dobrymi ludźmi i kochać innych”, „pomagać rodzicom, rodzeństwu, bezdomnym”, „kochać Pana Jezusa”, „modlić się” – odpowiadały dzieci.

Arcybiskup zwrócił uwagę, że czas Adwentu w Kościele jest przygotowaniem do Świąt Bożego Narodzenia, do spotkania się z Nowonarodzonym Jezusem i Świętą Rodziną. Ale w adwentowym czasie spotykamy się z jeszcze jednym świętym – św. Mikołajem. Dzieci wprost powiedziały, że czekają na niego, bo „daje prezenty”. Metropolita przypomniał, że Mikołaj był biskupem, który z wielką dyskrecją pomagał najbardziej potrzebującym. Zauważył, że czasami Mikołaj przynosi rózgi tym dzieciom, które nie przygotowały się na spotkanie z nim. Podkreślił, że dobre uczynki, których oczekuje od dzieci św. Mikołaj są ostatecznie bardzo dobrym przygotowaniem do spotkania Pana Jezusa, który narodził się w Betlejem.

– Życzę wam z całego serca, aby to jutrzejsze spotkanie ze św. Mikołajem było spotkaniem pełnym radości, żeby przyniosło wam wiele prezentów, wiele uśmiechów, wiele dobroci, i żeby w jego dłoni nie pojawiła się żadna rózga. Życzę wam, żeby to spotkanie było pięknym wstępem do tego, żeby jak najlepiej przygotować nasze serca na spotkanie z Panem Jezusem, Jego Przenajświętszą Matką i św. Józefem – mówił abp Marek Jędraszewski zapowiadając wcześniejsze przyjście św. Mikołaja, który spotkał się z dziećmi po Mszy św.

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

przez CJP2

Otwarcie nowej drogi prowadzącej z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia

Trwają końcowe prace związane z udostępnieniem dla pielgrzymów łącznika pomiędzy ulicą Totus Tuus a ulicą Do Sanktuarium, a tym samym z wygodniejszą możliwością poruszania się między sanktuariami św. Jana Pawła II i Bożego Miłosierdzia.

Sanktuarium św. Jana Pawła II od samego początku powstawało w założeniu duchowej i fizycznej łączności z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Św. Jan Paweł II jest przecież Apostołem Bożego miłosierdzia. Udało się odzwierciedlić tę ideę w zamyśle architektonicznym i urbanistycznym. Możliwość swobodnego i bezpośredniego połączenia między sanktuariami sprzyjała modlitwie, nabożeństwom i refleksji – mówi kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II, ks. Tomasz Szopa. – Niestety, budowa Trasy Łagiewnickiej przerwała tę fizyczną łączność, co boleśnie odczuli zarówno pielgrzymi, jak i duszpasterze. Otwarcie ulicy Totus Tuus pozwoliło ponownie połączyć sanktuaria, przywracając ruch samochodowy, rowerowy i pieszy. Przyjmujemy ten fakt z wielką radością, ale nadal czekamy na otwarcie terenów zielonych, które według przedstawicieli Trasy Łagiewnickiej, nastąpi wiosną przyszłego roku – dodaje.

– Cieszymy się z otwarcia drogi łączącej nasze sanktuaria. Liczymy na to, że niebawem będzie czynny także Most Miłosierdzia. Wielu Pielgrzymów czekało i czeka na ten czas, kiedy będą mogli bez przeszkód przemieszczać się od Sanktuarium Bożego Miłosierdzia do Sanktuarium św. Jana Pawła II papieskim szlakiem – zaznacza ks. dr Zbigniew Bielas, rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. – W naszym sanktuarium przeżywamy czas przygotowania do 20. rocznicy zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. Mamy nadzieję, że już przed Świętem Miłosierdzia pielgrzymi przybywający z całego świata będą mogli skorzystać z udogodnień pomiędzy sanktuariami – podkreśla.

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

przez CJP2

Bp Janusz Mastalski do organistów: Jesteście bardzo potrzebni we wspólnocie Kościoła

Chcę wam powiedzieć jako biskup: jesteście potrzebni i bez was ten Kościół, również w Polsce byłby w jakiś sposób oszpecony – mówił bp Janusz Mastalski podczas dnia skupienia organistów i muzyków kościelnych w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

Bpa Janusza Mastalskiego we wspólnocie muzyków archidiecezji przywitał ks. Grzegorz Lenart.

W homilii biskup stwierdził, że w czytaniach mszalnych została określona niezwykła rola muzyki. – Muzyka łagodzi, wspiera, sprawia, że człowiek zaczyna inaczej patrzeć na trudne sprawy – zauważył. Wskazał, że organista musi być mistrzem współbrzmienia. Zapytał zebranych czy ich wkład w liturgię jest także wkładem w ich serce. Organista w życiu codziennym powinien przyjąć postawę świadka Chrystusa.

Dzień skupienia jest bardzo ważny, ponieważ pozwala zebranym się ubogacać integrować i dzielić ten sam niepokój. Muzyka pozwala wyrazić rzeczy, których nie da się ująć za pomocą żadnych słów. Organista powinien współbrzmieć w liturgii, w swej rodzinie oraz powołaniu. Biskup powiedział, że lekkość serca polega na otwartości na innych. – Muzyk nigdy nie może być zamknięty. Nigdy nie może dzielić, ponieważ muzyka ma łączyć – podkreślił. Zauważył, że organiści muszą być piękni wewnętrznie. Muzyka nie może przeszkadzać, a podczas liturgii organista powinien przekazywać swą lekkość serca innym. W Ewangelii Jezus nakazuje się modlić w każdym czasie. – Jakże ważne jest by być człowiekiem, który trwa na modlitwie, mimo negatywnych rzeczy w życiu. Jesteście wrażliwymi osobami, artystami. Nie wyobrażam sobie człowieka, który pięknie śpiewa i gra w kościele, ale się nie modli – powiedział biskup.

Papież mówił, że muzyka i śpiew są prawdziwymi narzędziami ewangelizacji, gdy organiści są świadkami słowa Bożego. Muzyka przynosi nadzieję, ukojenie i poruszenie modlitewne. – Chcę wam powiedzieć jako biskup: jesteście potrzebni i bez was ten Kościół, również w Polsce byłby w jakiś sposób oszpecony – powiedział biskup. Przypomniał, że organiści muszą być skutecznymi świadkami nie tylko w kościele, ale także w rodzinach i środowiskach, w których żyją. – Macie być wzmocnieniem dla innych – podkreślił. Zakończył słowami papieża Franciszka, który mówił, że dobry interpretator podchodzi z pokorą do dzieła, które nie jest jego własnością i powinien kształcić się, by przekazać piękno muzyki. Muzyk trwa na służbie wspólnocie, która odnawia ludzkiego ducha. – Jestem dumny, że jestem biskupem krakowskim i że mamy tak wspaniałych organistów – zaznaczył bp Janusz Mastalski.

Na zakończenie zebrani odmówili litanię do św. Cecylii i wysłuchali koncertu organowego Filipa Presseisena.

przez CJP2

Kard. Stanisław Dziwisz: Gwarancją obecności piękna w liturgii jest piękna muzyka

Wywiedziona z przesłanek biblijnych i teologicznych, piękna muzyka liturgiczna prowadzi do spotkania z Bogiem, który jest najdoskonalszym i nieskończonym Pięknem - mówił kard. Stanisław Dziwisz na Mszy św. w Sanktuarium św. Jana Pawła II, która zakończyła Międzynarodową Konferencję Naukową "Muzyka liturgiczna wczoraj, dziś i jutro - wierność tradycji, potrzeba odnowy".

Poniżej publikujemy pełną treść homilii ks. kardynała:

Drogie Siostry i drodzy Bracia!

Opowiedziana przez Jezusa przypowieść o dziesięciu pannach przypomina nam, że u kresu dziejów świata i człowieka czeka nas ostateczne spotkanie z Bogiem, naszym Stwórcą i Panem, zapraszającym nas wszystkich do życia na wieki w Jego królestwie miłości. Taki jest cel naszej ziemskiej wędrówki. Taki jest horyzont naszej nadziei. Zmierzamy do fascynującej, ale niewyobrażalnej rzeczywistości, o której Paweł Apostoł pisał, że „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).

Jednym z przemawiających do naszej wyobraźni obrazów niebiańskiej rzeczywistości jest uczta weselna. Jezus posługuje się tym obrazem, aby uchylić rąbka tajemnicy i pokazać, jak będzie wyglądało ostateczne przyjście Syna Bożego u kresu dziejów, byśmy nie pozwolili się zaskoczyć. Nauczyciel z Nazaretu nawiązuje do sceny ceremonii zawarcia małżeństwa u Żydów, znanej dobrze słuchaczom. Małżeństwo zawierano wówczas w dwóch etapach. Najpierw miały miejsce zaręczyny, stanowiące akt publiczno-prawny, a po około roku odbywało się właściwe wesele, jakie znamy choćby z opisu cudu w Kanie Galilejskiej.

Dziesięć panien to druhny tworzące orszak weselny wokół panny młodej czekającej na przybycie małżonka. Pięć panien okazało się roztropnych, bo wzięły nie tylko lampy, ale i oliwę na wypadek, gdyby jej zabrakło. Tej roztropności zabrakło pozostałym pięciu pannom, którym zgasły lampy zanim nadszedł oblubieniec i nie dostały się na ucztę weselną.

Jak słyszeliśmy, Jezus zakończył przypowieść ważnymi słowami, odnoszącymi się do wszystkich Jego uczniów, a więc i do nas: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 25, 13). Całe nasze życie jest przygotowaniem na ostateczne spotkanie z Bogiem. Jeżeli znamy prawdę o naszym życiu, o naszej godności i powołaniu do życia na wieki w Bożym królestwie, jeżeli jesteśmy mądrzy i roztropni, nie możemy pozwolić uśpić swojej czujności, lecz ciągle powinniśmy być gotowi na spotkanie z Oblubieńcem.

Co robić, by nam nie zabrakło oliwy dla naszych lamp? W jaki sposób mamy czuwać? Najcenniejszą oliwą w naszym życiu na ziemi jest nasza miłość – miłość Boga i bliźniego, służba Bogu i bliźniemu. Miłość i służba rozjaśniają drogi naszego życia i otwierają przed nami bramy prowadzące do niegasnącej światłości Bożego królestwa.

Szczególną formą naszego nieustannego czuwania oraz przygotowywania się do udziału w uczcie niebieskiej jest pełne uczestnictwo w liturgii, zapowiadającej i antycypującej czekającą na nas wspaniałą i ostateczną rzeczywistość. Przygotowanie liturgii jest gwarantem jej piękna. Piękno niewątpliwie należy do istoty liturgii, ponieważ odbija się w niej piękno samego Boga, który objawia się człowiekowi. Właśnie dlatego piękna nie można traktować jedynie jako zewnętrznego elementu celebracji, być może pożytecznego, ale niekoniecznego dodatku, zależnego od wrażliwości i subiektywnych odczuć osób lub wspólnot. Sama istota Bożych tajemnic objawia się właśnie w szlachetnym pięknie liturgii. Liturgia pragnie zawsze zanurzenia całego człowieka w przestrzeni prawdziwego piękna, intensywnej jasności i doświadczenia misterium, które pochodzi od Boga, rodzi się ze spotkania z Nim, prowadzi do uczestnictwa w Jego życiu oraz do prawdziwej przemiany.

Gwarancją obecności piękna w liturgii jest piękna muzyka. Ona jest niejako językiem piękna. Wywiedziona z przesłanek biblijnych i teologicznych, piękna muzyka liturgiczna prowadzi do spotkania z Bogiem, który jest najdoskonalszym i nieskończonym Pięknem. Dlatego potrzeba takich spotkań, jak choćby dzisiejsza międzynarodowa konferencja naukowa i związana z nią refleksja nad muzyką liturgiczną w przeszłości, w czasach obecnych i w przyszłości i w tym kontekście podkreślenie potrzeby wierności tradycji, ale także odnowy.

Wyrażam wdzięczność za tę cenną inicjatywę Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie oraz organizatorom, prelegentom i uczestnikom Konferencji, wpisującej się w program XVI Dni Muzyki Kościelnej w Archidiecezji Krakowskiej. W trosce o piękno muzyki w liturgii ogromną rolę posiada uniwersytet. Niezbędny jest dyskurs akademicki, który będzie wyznaczał nowe idee, cele i kierunki działania w zakresie muzyki kościelnej. Konieczna jest zatem praca profesorów, którzy studentom będą przekazywać nie tylko swoje pasje, umiejętności i talenty, ale przede wszystkim wzbudzać w nich powołanie, gdyż muzyk kościelny jest w pewnym sensie artystą wiary. Jego powołanie polega bowiem nie tylko na odzwierciedleniu w muzyce Bożego piękna, ale także na kształtowaniu samego siebie jako świadka tego piękna. Otwierając się na przyjście Ducha Stworzyciela, muzyk kościelny szuka wciąż nowych dróg dla wyrażenia poprzez muzykę przesłania Chrystusowej Ewangelii.Dziś sprawujemy liturgię i modlimy się w Sanktuarium św. Jana Pawła II. Wiemy, z jaką starannością przygotowywane były i są papieskie liturgie. Tak było również podczas pontyfikatu świętego Papieża. Pozostaną w naszej pamięci wielkie celebracje liturgiczne podczas jego podróży apostolskich do Ojczyzny. Tylko Bóg wie, ilu ludzi i jak głęboko zbliżały te celebracje do tajemnicy Boga, jak bardzo rozpalały one ludzkie serca.

Zakończę słowami Jana Pawła II, który w Liście do artystów, opublikowanym dwadzieścia pięć lat temu, pisał: „Kościół potrzebuje także muzyków. Ileż utworów muzyki sakralnej zostało skomponowanych w ciągu stuleci przez twórców przenikniętych głębokim zmysłem tajemnicy! Tysiące wierzących umacniało swoja wiarę muzyką, która wypływała z serc innych wierzących i stawała się częścią liturgii, a przynajmniej bardzo cenną pomocą w jej godnym sprawowaniu. Śpiew pozwala przeżywać wiarę jako żywiołową radość i miłość, jako ufne oczekiwanie na zbawczą interwencję Bożą” (n. 12).

Święta Cecylio, patronko dnia dzisiejszego i patronko muzyki kościelnej – módl się za nami!

Św. Janie Pawle II – błogosław nam z wysoka i módl się za nami!

źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

przez CJP2