CJP2

– Naszym zadaniem jest tworzyć warunki dla wzrostu nasion i uważać na to, by nie wdeptać w ziemię kiełkującego ziarna. Jeśli pozwolimy ziarnu, by rosło, jeśli zadbamy o maleńkie przejawy dobroci w świecie, będziemy oglądać cuda – mówił bp Damian Muskus podczas Mszy św. odprawionej w Sanktuarium św. Jana Pawła II z okazji 10-lecia Fundacji HCPT.

W homilii bp Damian Muskus powiedział, że przypowieść o niepozornych ziarnach mówi o królestwie Boga, w którym liczą się pokora, cichość i maleńkość, a nawet ludzka słabość i bezradność. – Bóg z czułością bierze na swojej ręce tych, którzy są jak mikroskopijne ziarenka – niezauważalni, pomijani, czasem lekceważeni i samotni w swojej bezbronności. Jego miłość sprawia, że życie maluczkich i najsłabszych nabiera głębokiego znaczenia – podkreślił.

Zauważył, że każde spotkanie z czyjąś słabością, niepełnosprawnością i cierpieniem jest dla człowieka wrażliwego wyzwaniem i wytchnieniem. Stawia ono pytania o to jaki sens ma ludzki ból, wytrącając z obojętności i przywraca właściwą hierarchię spraw najważniejszych, przypominając o godności człowieka. – Bez nich stalibyśmy się nieludzkimi istotami pędzącymi po sukces, gubiącymi smak życia i jego istotę. Tak naprawdę to oni, nasi najsłabsi przyjaciele, siostry i bracia, podbijają świat, bo to oni są sercem Ewangelii – zaznaczył i dodał, że by ziarno mogło wykiełkować, potrzebny jest odpowiedni klimat, opieka i troska. Stwierdził, że doświadczają ich członkowie Fundacji HCPT, której celem jest organizacja corocznej pielgrzymki osób z niepełnosprawnościami i chorych do sanktuarium w Lourdes.

– Pielgrzymki fundacji do Lourdes są jak takie ewangeliczne ziarenka dobra, z których kiełkuje siła dla słabych i mocna wiara w to, że cierpienie złożone w ręce Boga skutkuje nie śmiercią, ale zmartwychwstaniem. Jest drogą życia – mówił biskup. Podkreślił, że głoszenie królestwa Bożego nie polega na zmienianiu innych. – Naszym zadaniem jest tworzyć warunki dla wzrostu nasion i uważać na to, by nie wdeptać w ziemię kiełkującego ziarna. Jeśli pozwolimy ziarnu, by rosło, jeśli zadbamy o maleńkie przejawy dobroci w świecie, będziemy oglądać cuda – wskazał i na zakończenie życzył zebranym, by rozsiewali wokół siebie drobiny dobra, mając ufność, że wyrasta z nich królestwo Boże.

Fundacja HCPT to część międzynarodowej Fundacji HCPT, której siedziba jest w Wielkiej Brytanii. Organizuje ona od 60 lat w okresie Wielkanocy pielgrzymkę chorych i niepełnosprawnych dzieci i młodzieży do Lourdes.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

– Bądźcie dla nich naprawdę czytelnym znakiem Ewangelii. Jest to misja, a ona zawsze jest wyzwaniem. Ale pamiętajcie, że nie jesteście sami. Pan Jezus obiecał nam swoją obecność i swoją pomoc: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” – mówił do animatorów i moderatorów Ruchu Światło-Życie bp Robert Chrząszcz podczas nabożeństwa rozesłania w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

28 turnusów dziecięcych i młodzieżowych oraz dwie oazy dorosłych – tak przedstawiają się wakacje w krakowskim Ruchu Światło-Życie. Rozesłanie, które poprzedza wyjazd na rekolekcje, zgromadziło 5 czerwca w sanktuarium św. Jana Pawła II moderatorów i animatorów, którzy w tym roku podejmą posługę na 7-dniowych i 15-dniowych wyjazdach z młodymi. Na polecenie Chrystusa, by mówić o Nim na całym świecie, odpowiedziało sześciu animatorów, którzy podejmą posługę na rekolekcjach w Kenii i Tanzanii.

Po spotkaniu organizacyjnym diakonie zgromadziły się w sanktuarium na nabożeństwie rozesłania, któremu przewodniczył bp Robert Chrząszcz. Nawiązując do słów Ewangelii: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”, biskup wskazał dwa polecenia, jakie daje nam Jezus.

Pierwsze z nich mówi o tym, że miejscem naszego działania jest cały świat. To zaproszenie do przekraczania swoich granic i wyjścia na spotkanie z drugim człowiekiem. To wezwanie do otwarcia się na różnorodność świata, na jego piękno oraz problemy. Bp Chrząszcz podkreślił, że to świadczenie o Chrystusie wszędzie tam, gdzie jesteśmy: w naszych domach, miejscach nauki i pracy, w parafiach i wspólnotach, wśród bliskich i dalekich nam ludzi. Jezus poprzez te słowa wzywa nas do aktywności i działania, by nie przespać swojego życia.

Biskup wspomniał również, że w psychologii mówi się o motywacji do działania, którą definiuje się jako bodźce świadome i nieświadome, wewnętrzne i zewnętrzne. – Myślę, że wszyscy zdajemy sobie sprawę, że to dzisiejsze posłanie jest bodźcem świadomym i zewnętrznym. Wiemy, że do tej posługi posyła nas Chrystus ze swoim Kościołem. Skoro o tym wiemy, to jest to też bodziec świadomy. Ale ważne jest, aby ta nasza motywacja nie była tylko zewnętrzna, ale też wewnętrzna. Potrzeba tego wewnętrznego przekonania, że to moja misja i chcę dzielić się tym, co sam posiadam – wskazał.

Przypomniał także opowieść ilustrującą tę sytuację, którą w jednym ze swoich kazań przytoczył bp Janusz Mastalski. „Pewna mama chciała wysłać małego Łukasza do sklepu po jakąś potrzebną drobnostkę. Ale malec – nie wiadomo z jakiego powodu – akurat w tym momencie nie miał ochoty do takiej posługi, więc z uporem godnym lepszej sprawy powtarzał: „Nie pójdę i koniec”. Po kilkuminutowych perswazjach zdenerwowana matka wręczyła chłopcu pieniądze, karteczkę i torbę i wyprowadziła go na dwór. Dziecko stało jakiś czas nieruchomo i powtarzało to swoje „nie pójdę”, ale potem, widząc, że nie ma szans na przeforsowanie swojego widzimisię, poszło powoli w stronę sklepu, wyrzucając jeszcze na odchodnym „Nóżkami idę, ale sercem stoję w miejscu!”. – My też dzisiaj możemy iść do naszej posługi nóżkami, ale sercem stać w miejscu. Jezusowi chodzi o to, abyśmy do tej posługi poszli w sposób integralny. Nie tylko nóżkami, ale także sercem – dodał bp Chrząszcz.

Drugie polecenie Jezusa można odczytać jako głoszenie Dobrej Nowiny wszystkim ludziom bez względu na ich wiek, pochodzenie, status społeczny czy wyznanie. To wezwanie do dzielenia się radością wiary, do dawania świadectwa o miłości Boga, do głoszenia nadziei, która płynie z Ewangelii. – Doskonale o tym wiemy, że nie chodzi tylko o słowa. Ewangelię głosimy naszym życiem, postawą, naszymi wyborami, naszym świadectwem. Głosimy ją, kiedy jesteśmy otwarci na innych, kiedy pomagamy potrzebującym, kiedy wybaczamy, kiedy kochamy. Moi drodzy, wiedzcie o tym, że uczestnicy rekolekcji będą was trochę testować, będą was obserwować i będą próbować was naśladować – zaznaczył biskup pomocniczy. – Bądźcie dla nich naprawdę czytelnym znakiem Ewangelii. Jest to misja, a ona zawsze jest wyzwaniem. Ale pamiętajcie, że nie jesteście sami. Pan Jezus obiecał nam swoją obecność i swoją pomoc: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” – wskazał.

Bp Chrząszcz zapewnił również o swojej modlitwie w intencji rekolekcji oazowych. – Moi drodzy, życzę wam, abyście w czasie tych rekolekcji doświadczyli mocy Ducha Świętego w czasie tej rekolekcji, który was będzie umacniał i prowadził. Niech wasze świadectwo, gorliwość w głoszeniu Ewangelii przyniosą obfite owoce w sercach młodych ludzi, którym będziecie towarzyszyć. Niech Maryja Matka Kościoła wyprasza wam potrzebne łaski i prowadzi was do Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, i jest z nami aż do skończenia świata – zakończył biskup.

Przed błogosławieństwem ks. Ryszard Gacek, moderator diecezjalny, przypomniał, że w tym roku mija 70 lat od zorganizowana pierwszych rekolekcji Ruchu Światło-Życie. Z tej okazji powstanie książka, która będzie zbiorem świadectw wszystkich uczestniczących w tegorocznych rekolekcjach w Archidiecezji Krakowskiej i w Afryce.

Spotkanie zakończyło się uwielbieniem i indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

Zapisy na rekolekcje wakacyjne jeszcze trwają. Więcej informacji tutaj.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Od dziś, 7 czerwca 2024 roku w naszym Sanktuairum można złożyć ofiarę za pomocą ofiaromatu.
Nasze ofiaromaty znajdują się w kościele górnym przy Kaplicy Amerykańskiej  oraz dolnym naprzeciwko Kaplicy Kapłańskiej.

– Nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej staje niezwykle blisko Chrystusa, który jest pod postacią chleba i wina. Który jest i przed którym się klęka, którego się adoruje i wielbi. Ta bliskość wobec realnie istniejącego Chrystusa stanowi o niezwykłym wyniesieniu nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii – mówił abp Marek Jędraszewski podczas pielgrzymki nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej do Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.

– Nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej pełnią wyjątkową rolę: są współpracownikami księdza arcybiskupa, biskupów i kapłanów w posłudze Eucharystii, zanoszą Komunię Świętą do tych, którzy sami nie mogą udać się na Mszę św., do chorych – wyjaśnił na początku ks. Tomasz Szopa, kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II. Wyraził radość z obecności szafarzy i stwierdził, ze św. Jan Paweł II zwracał szczególną uwagę na duszpasterstwo mężczyzn.

W konferencji skierowanej do szafarzy abp Marek Jędraszewski powiedział, że refleksje Soboru Watykańskiego II rozpoczęły się od liturgii. – W liturgii przejawia się życie Kościoła, które jest skoncentrowane na tym, by wspólnie jako lud Boży składać cześć najwyższemu Bogu przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym – podkreślił. Sobór Watykański II w konstytucji o liturgii w punkcie siódmym pisał, że Chrystus jest obecny zawsze w swym Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych, zarówno w osobie celebrującego, jak i pod postaciami eucharystycznymi. Arcybiskup zauważył, ze do szafarzy odnosi się drugi aspekt obecności Chrystusa. – Nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej staje niezwykle blisko Chrystusa, który jest pod postacią chleba i wina. Który jest i przed którym się klęka, którego się adoruje i wielbi. Ta bliskość szafarzy wobec realnie istniejącego Chrystusa stanowi o niezwykłym wyniesieniu nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii – podkreślił. Dodał, że nie chodzi wyłącznie o bliskość fizyczną, ale o to by być blisko sercem. – Uświęcenie każdego człowieka, a zwłaszcza szafarza Eucharystii musi polegać na tym, by nie tylko rozumieć, ale przeżywać swą bliskość wobec Tego, który do końca nas umiłował tak wielką miłością, że zechciał stać się dla nas pokarmem – zauważył. Powiedział, że szafarze wciąż muszą odnajdować w sobie wiarę w realność tego, co dzieje się podczas każdej Mszy św. i wskazał na konieczność codziennej modlitwy szafarzy, by coraz lepiej poznawać i wierzyć w Boga. – Poznawać umysłem i sercem, dzięki któremu nasza wiara nie jest zimna i wyrachowana, lecz jest wiarą żywego człowieka, który spotyka się z Chrystusem – stwierdził.

Przypomniał, że posługa szafarzy jest związana z Mszą św. i z tego wynika konieczność głębokiego przeżywania każdego jej momentu. Zwrócił uwagę na słowa, które kapłan wypowiada po przeistoczeniu: „Tajemnica wiary” i odpowiedź ludu Bożego, nawiązującą do śmierci, zmartwychwstania i ponownego przybycia Zbawiciela na ziemię. Przypomniał także Drugą Modlitwę Eucharystyczną, w której zawiera się istota Eucharystii, będącej pamiątką, ofiarą i dziękczynieniem. Kapłan w imieniu ludu Bożego dziękuje za to, że wszyscy zostali wybrani, by stanowić duchowe kamienie na których wznosi się Kościół. – W te słowa kapłana muszą z całą mocą wiary włączać się nadzwyczajni szafarze, stając wobec Eucharystii – wielkiej tajemnicy wiary, pamiątki, ofiary, dziękczynienia, dziękując że są tak blisko – zauważył metropolita. Stwierdził, że trzeba dziękować Chrystusowi za możliwość bycia blisko Niego i żyć Jego miłością do braci. – Nadzwyczajni szafarze są szczególnie powołani do tego, by służyć braciom podczas udzielania Komunii Świętej i by nieść Komunię naszym braciom i siostrom, którzy z różnych przyczyn nie mogą uczestniczyć w Eucharystii – mówił. Wskazał, że szafarze stają się szczególnymi pośrednikami między Chrystusem, a ludźmi którzy pragną Eucharystii. – Jakże nie dziękować Panu Bogu za to, że możemy stać twarzą w twarz wobec Chrystusa. Jakże nie dziękować za to, że wybrał nas na to, byśmy mogli służyć Jemu, a służąc Jemu także braciom. Jakże zatem nie dziękować? – pytał. Powiedział, że trzeba wciąż rozważać słowa Drugiej Modlitwy Eucharystycznej i prosić Ducha Świętego, by żyć wiarą.

– Nie da się oddzielić Eucharystii od krzyża Nie da się oddzielić Eucharystii od miłości, która wyraża się w krzyżu – mówił i przybliżył historię krzyża św. Jana Pawła II, który ma niezwykły kształt: Chrystus wyciąga z niego swą dłoń, do postaci, które wokół Niego się znajdują. Taki krzyż stanie w Sanktuarium św. Jana Pawła II lub jego otoczeniu. – Niech będzie on wezwaniem, by wasze życie, wasza posługa i nadzwyczajne szafarstwo było trudnym lecz pięknym, podyktowanym wiara i miłością wznoszeniem się na spotkanie z Chrystusem – zakończył.

Duszpasterz nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej ks. Artur Czepiel podziękował arcybiskupowi za inicjatywę spotkania z szafarzami. – Dziękuję wam za wasza posługę, za to że jesteście i za to, co czynicie dla osób chorych, za wasze zaangażowanie w parafiach i za świadectwo wiary – powiedział do szafarzy.

Po konferencji wszyscy zebrani odśpiewali wspólnie hymn Kongresu Eucharystycznego, a następnie miała miejsce adoracja Najświętszego Sakramentu.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej