CJP2

– Kruche jest nasze istnienie i nieważna jest liczba przeżytych lat. Ważne jest, byśmy przeżywając je „osiągnęli mądrość serca”, a więc przeżyli sensownie darowany nam czas – mówił kard. Stanisław Dziwisz w czasie Eucharystii sprawowanej w Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi w sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach w Krakowie.

Na początku Mszy św. kustosz papieskiego sanktuarium stwierdził, że 1 stycznia jest okazją do oddania czci Maryi jako Matce Syna Bożego, a także do modlitwy o błogosławieństwo na rozpoczynający się rok. To również czas dziękczynienia za pontyfikat, nauczanie i służbę dla Kościoła Benedykta XVI. Ks. Tomasz Szopa dziękując kard. Stanisławowi Dziwiszowi zwrócił uwagę, że z kard. Ratzingerem łączyła go szczególna więź, bo obaj byli bliskimi współpracownikami św. Jana Pawła II. A później papież Benedykt XVI skierował go do posługi jako metropolitę krakowskiego.

W czasie homilii kard. Stanisław Dziwisz zaznaczył, że na początku roku człowiekowi może towarzyszyć pytanie ile przed nim jeszcze lat. – Kruche jest nasze istnienie i nieważna jest liczba przeżytych lat. Ważne jest, byśmy przeżywając je „osiągnęli mądrość serca”, a więc przeżyli sensownie darowany nam czas – mówił metropolita krakowski senior. Dodał, że dzisiejsza uroczystość wskazuje na tajemnicę Bożego macierzyństwa Maryi. – Z woli swego Syna stanie się matką nie tylko ucznia Jana, ale całego rodzącego się Kościoła, a więc każdego z nas – każdego przyznającego się do Jezusa Chrystusa. Jej dzisiejsza uroczystość jest świętem naszej najlepszej Matki i budzi w nas uczucia wdzięczności za Jej nieustanną opiekę nad nami i całym Kościołem – mówił kardynał.

Podsumowując miniony rok metropolita senior zaznaczył, że nie był on łatwy, głównie przez okrutną wojnę na Ukrainie. – Ten dramat nadal trwa i nie widać jego końca. Dziękujemy Panu ludzkich losów, że pośród tego nieszczęścia wzbudził również w ludzkich sercach tyle dobra, solidarności, ofiarnej pomocy – podkreślał dodając, że 1 stycznia obchodzony jest 56. Światowy Dzień Pokoju. – Prosimy więc, błagamy Jezusa Chrystusa, Księcia Pokoju, aby ustał szczęk oręża, aby ludzie mogli powrócić do swoich domostw, szkół i warsztatów pracy. Prosimy i modlimy się, aby agresor się opamiętał i nawrócił, bo przecież wcześniej czy później dotknie go ręka Bożej sprawiedliwości – modlił się kardynał.

Wspominając zmarłego wczoraj papieża Benedykta XVI, metropolita senior zwrócił uwagę na jego wierną służbę Janowi Pawłowi II, którą pełnił ponad dwadzieścia lat jako prefekt watykańskiej Kongregacji dla Nauki Wiary. – Ojca Świętego i kardynała Josepha Ratzingera łączyła głęboka, duchowa przyjaźń i troska o Kościół, któremu obydwaj służyli bezgranicznie – mówił wieloletni papieski sekretarz podkreślając, że już jako papież, Benedykt XVI wielokrotnie dawał wyraz swego szacunku i miłości do ojczyzny Jana Pawła II. Kard. Dziwisz przypomniał pielgrzymkę  do Polski w maju 2006 roku, a słowa wypowiedziane wtedy na krakowskich Błoniach nazwał testamentem skierowanym do wiernych modlących się w sanktuarium św. Jana Pawła II: „Na początku drugiego roku mojego pontyfikatu – mówił Benedykt XVI – przybyłem do Polski i do Krakowa z potrzeby serca, w pielgrzymce po śladach mojego Poprzednika. Pragnąłem oddychać powietrzem jego ojczyzny. Pragnąłem patrzeć na ziemię, na której się urodził i na której dorastał do podjęcia niestrudzonej służby Chrystusowi i Jego Kościołowi powszechnemu. Pragnąłem przede wszystkim spotkać żywych ludzi, jego rodaków, zakosztować waszej wiary, z której wyrósł, i upewnić się, czy w niej trwacie. Chciałem też z tego miejsca prosić Boga, by zachował w was dziedzictwo wiary, nadziei i miłości, jakie pozostawił światu, a wam szczególnie, Jan Paweł II” (homilia, 28 V 2006). – Wdzięczni Bogu za dar życia i służby Kościołowi świętej pamięci Benedykta XVI, prośmy Pana w tej noworocznej Eucharystii, aby przyjął swego wiernego sługę i wielkiego świadka wiary do swego Królestwa – zachęcał kard. Stanisław Dziwisz.

Na koniec metropolita senior złożył noworoczne życzenia „radości i pokoju, Bożego błogosławieństwa i zdrowia, pomyślności i nadziei”. – Jezus jest z nami! On nie przychodzi, żeby zatracać, ale ocalać. Niech On rozświetla wszystkie mroki ludzkich serc – naszych serc –  życzył zebranym w papieskim sanktuarium kard. Stanisław Dziwisz.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

– Nurt sprzeciwu albo obojętności wobec Jezusa i Jego Ewangelii towarzyszy niepodzielnie dziejom człowieka od dwóch tysięcy lat. Ale Bóg się tym nie zniechęca, bo zależy Mu na każdym człowieku, dla zbawienie którego Syn Boży przyszedł na ziemię i oddał swe życie – mówił kard. Stanisław Dziwisz w czasie Mszy św. w uroczystość Narodzenia Pańskiego sprawowanej w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie na Białych Morzach.

Na początku Mszy św. kard. Stanisław Dziwisz powiedział, że fakt Bożego narodzenia jest „najważniejszą wiadomością, jaka kiedykolwiek dotarła z wyżyn nieba na ziemię”. – Jego przyjście na świat, Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie odmieniło całkowicie nasz los – mówił metropolita krakowski senior.

W czasie homilii ksiądz kardynał zwrócił uwagę na prostotę znaku Bożego narodzenia – ogromne ubóstwo miejsca narodzin i fakt, że pierwszymi, którzy się o nim dowiedzieli, byli prości pasterze. – Prawdopodobnie potrzebna była taka prostota ducha, bo wiadomość była zbyt oszałamiająca, zbyt nieprawdopodobna, wykraczająca poza logikę ludzkiego rozumu – mówił kard. Stanisław Dziwisz zaznaczając, że prostota i ubóstwo nie przeszkadzają w tym, że narodziny Jezusa wywołują przede wszystkim wielką radość w świecie niebiańskich duchów – aniołów oraz pośród ludzi na ziemi. – Na tę chwilę czekały całe wieki, całe pokolenia potomków Adama i Ewy, uginające się pod ciężarem grzechu i wyczekujące Zbawiciela – dodawał. 

Kard. Stanisław Dziwisz stwierdził, że Jezus Chrystus wkracza w trudne dzieje człowieka. – Wkracza w „ruiny” naszych osobistych marzeń i doświadczeń, niepowodzeń, słabości i lęków. Wkracza w „ruiny” podzielonych rodzin i społeczności. Wkracza w „ruiny” narodów pogrążonych w konfliktach, w wojnach, w przemocy, w chłodzie i głodzie – wyliczał podkreślając, że Jezus solidaryzuje się z losem człowieka i zapowiada, że ostateczne zwycięstwo nie należy do mrocznych sił zła i śmierci, lecz do życia i miłości. Dlatego Boże Narodzenie przywraca światu głęboką radość i nadzieję.

Odnosząc się do Prologu Janowego, kardynał stwierdził, że dotyka on „najgłębszej rzeczywistości Boga, któremu nie był i niej jest obojętny los stworzenia”. – Nurt sprzeciwu albo obojętności wobec Jezusa i Jego Ewangelii towarzyszy niepodzielnie dziejom człowieka od dwóch tysięcy lat. Ale Bóg się tym nie zniechęca, bo zależy Mu na każdym człowieku, dla zbawienie którego Syn Boży przyszedł na ziemię i oddał swe życie – zwracał uwagę metropolita senior podkreślając, że każdy chrześcijanin powinien świadczyć słowem i życiem, że jedyną nadzieją naszego świata jest Ten, który narodził się w Betlejem, dwa tysiące lat temu. – Dzisiaj, radując się z Bożego Narodzenia, każda i każdy z nas może się również zastanowić, jakie daje świadectwo wiary, nadziei i miłości wobec tych, których spotyka na drogach swego życia – zachęcał.

Przywołując na koniec ostatnie, krótkie orędzia św. Jan Paweł II z Bożego Narodzenia 2004 roku, wieloletni papieski sekretarz modlił się „o pokój dla nas naszych serc, rodzin i środowisk, prosząc o pokój dla Ukrainy, dla Polski i Europy, i dla całego świata”. – Niech Boże Narodzenie 2022 roku zbliży nas wszystkich do siebie. Niech umocni w nas wiarę i nadzieję. Niech wzbudzi w nas jeszcze większą miłość – złożył życzenia kard. Stanisław Dziwisz.

Na koniec Mszy św. kustosz papieskiego sanktuarium podziękował księdzu kardynałowi, a także wiernym za ich liczną obecność podkreślając, że bez ich udziału nawet najpiękniejsza liturgia byłaby smutna. – Czasami się mówi, że nieważna jest ilość, ale jakość. To nieprawda. Ważne jest jedno i drugie – mówił ks. Tomasz Szopa składając świąteczne życzenia i informując, że liczba wiernych odwiedzających sanktuarium św. Jana Pawła II stale rośnie.

Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Od 16 do 18 grudnia w Sanktuarium na Białych Morzach odbyły się rekolekcje adwentowe, którym patronował św. Jan Paweł II.

Tematem przewodnim było pytanie: „Po co to wszystko?”.
W pierwszym dniu szukaliśmy odpowiedzi na pytanie, co jest sensem naszego życia, jak go określić? Usłyszeliśmy, ze celem i sensem chrześcijanina, katolika jest Chwała Boża, która może kryć się też pod synonimami takimi jak np. Królestwo Boże, zbawienie, niebo…
Podczas rozważań na konferencji ks. Teodor uwrażliwiał słuchaczy na rozróżnianie środków od celów. Przytaczał konkretne przykłady, w którym nawet najbardziej pobożne cele, jak świętość mogą zostać pomniejszane stając się celem, a Pan Bóg staje się wtedy środkiem. Chodzi jednak o to, aby Bóg był na pierwszym miejscu, aby to On był celem, a reszta środkami prowadzącymi do Niego.

Z innej strony rekolekcjonista przedstawił cel – jako Ducha Świętego, środkami – są Jego dary, a skutkami – owoce Ducha (za listem św. Pawła Apostoła do Galatów, rozdział 5, wersety od 16 i dalej).

Dziękujemy wszystkim uczestnikom rekolekcji, zarówno tym, którzy zasiedli w ławkach, jak i tym, którzy uczestniczyli w nich on-line.

Poniżej nasza fotorelacja.
Do zobaczenia!

Pierwszy dzień

Drugi dzień

Trzeci dzień