Spowiedź w Wielkim Tygodniu
Sakrament pokuty i pojednania odbywa się w Kaplicy Pojednania (dolny kościół) w następującym porządku:
- Niedziela Palmowa:
7.30 – 13.00
16.30 – 17.30
19.30 – 20.30
- Wielki Poniedziałek, Wielki Wtorek, Wielka Środa:
7.30 – 9.00
9.30 – 13.00
15.15 – 18.00
- Wielki Czwartek:
7.30 – 12.30
15.00 – 17.00
21.00 – 22.00
- Wielki Piątek:
7.30 – 12.30
15.00 – 17.00
21.00 – 24.00
- Wielka Sobota:
7.30 – 12.30
Spotkanie z Ks. Kard. Gerhardem Müllerem
26 marca 2022 w sali konferencyjnej Centrum Jana Pawła II “Nie lękajcie się!” odbyło się spotkanie autorskie z Ks. Kardynałem Gerhardem Müllerem - wybitnym teologiem i byłym prefektem Kongregacji Nauki Wiary.
Dzieci muzyką uwielbiły Pana Jezusa
W ostatnią niedzielę, 3 kwietnia o godz. 16:00 odbył się Wielkopostny Wieczór Uwielbienia. Spotkanie modlitewne przeżyliśmy razem z zespołem Młode Uwielbienie, które działa pod dyrygenturą p. Sylwii Kościuszko - naszej organistki.
Opiekunem duchowym zespołu jest ks. Grzegorz Lenart.
"Dzieci podczas modlitwy prosiły Pana Boga o przemianę wewnętrzną. Tym, co robią najlepiej czuli swoim muzykowaniem mogły uwielbić Pana Jezusa." - relacjonuje ks. Grzegorz. Z radością obserwujemy rozwój Młodego Uwielbienia.
"Siłą Dziecka Bożego jest poczucie, że wszelką opiekę znajdzie w rękach Pana Boga, który nie wypuści żadnego z nas, jeśli tylko mocno do niego przylgniemy."
Dziękujemy za to piękne wydarzenie przygotowujące nas do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
17. rocznica śmierci Jana Pawła II
Modlitwę różańcową rozpoczęliśmy od krótkiego rozważania:
Dziś w 17 rocznicę śmierci Św. Jana Pawła II, jego słowami z Orędzia na Światowy Dzień Pokoju, 1.01.1992 rozpoczynamy wspólną modlitwę w intencji pokoju na Ukrainie i na całym świecie: „Jeśli chcemy, żeby świat stał się ostatecznie przybytkiem pokoju, musimy się nieustannie i z pokorą, ufnie i wytrwale modlić: modlitwa jest, w całym tego słowa znaczeniu, naszą mocą w błaganiu o pokój, dzięki której możemy go otrzymać. Napełnia odwagą i daje oparcie każdemu, kto miłuje i pragnie szerzyć pokój na miarę własnych możliwości i w różnych środowiskach, w których żyje. Otwiera na spotkanie z Najwyższym, ale zarazem usposabia do spotkania z bliźnim, pomaga nawiązać ze wszystkimi, bez żadnej różnicy, relacje oparte na wzajemnym szacunku, zrozumieniu, poważaniu i miłości. Modlitwa jest węzłem, który jednoczy nas najskuteczniej: dzięki niej wierzący spotykają się tam, gdzie nierówności, niezrozumienie, urazy i wrogość przestają istnieć, to znaczy w obliczu Boga, Pana i Ojca wszystkich. Modlitwa, będąc autentycznym wyrazem prawidłowej relacji z Bogiem i z bliźnimi, już przez to samo jest pozytywnym wkładem w budowanie pokoju”. Dziś będziemy rozważać tajemnice chwalebne różańca świętego. Św. Jan Paweł II napisał w Liście o Różańcu 40: „Różaniec ze swej natury jest modlitwą pokoju z racji samego faktu, że polega na kontemplowaniu Chrystusa, który jest Księciem Pokoju i «naszym pokojem» (Ef 2, 14). Kto przyswaja sobie misterium Chrystusa – a różaniec właśnie do tego prowadzi – dowiaduje się, na czym polega sekret pokoju, i przyjmuje to jako życiowy projekt”.
Zachęcamy też do modlitwy o dar pokoju, którą modliliśmy się również po różańcu:
Modlitwa Św. Jana Pawła II o uwolnienie świata od wszelkiego zła:
O Serce Niepokalane! Pomóż przezwyciężyć grozę zła, która tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi - zła, które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogi ku przyszłości!
Od głodu i wojny, wybaw nas!
Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny, wybaw nas!
Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania, wybaw nas!
Od nienawiści i podeptania godności dzieci Bożych, wybaw nas!
Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym, wybaw nas!
Od deptania Bożych przykazań, wybaw nas! Od usiłowań zdeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich, wybaw nas!
Od przytępienia wrażliwości sumienia na dobro i zło, wybaw nas!
Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu, wybaw nas, wybaw nas!
Przyjmij, o Matko Chrystusa, to wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Nabrzmiałe cierpieniem całych społeczeństw!
Pomóż nam mocą Ducha Świętego przezwyciężać wszelki grzech: grzech człowieka i "grzech świata", grzech w każdej jego postaci. Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona zbawcza potęga Odkupienia: potęga Miłości miłosiernej! Niech powstrzyma zło! Niech przetworzy sumienia! Niech w Sercu Twym Niepokalanym odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei!
Amen.
Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi przez Jana Pawła II
Rzym, 25 marca 1984
Modlitwa o dar pokoju św. Jana Pawła II:
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń. Niech już nie będzie więcej wojny – złej przygody, z której nie ma odwrotu, niech już nie będzie więcej wojny – kłębowiska walki i przemocy. Spraw, niech ustanie wojna (…), która zagraża Twoim stworzeniom na niebie, na ziemi i w morzu. Z Maryją, Matką Jezusa i naszą, błagamy Cię, przemów do serc ludzi odpowiedzialnych za losy narodów. Zniszcz logikę odwetów i zemsty, a poddaj przez Ducha Świętego nowe rozwiązania wielkoduszne i szlachetne, w dialogu i cierpliwym wyczekiwaniu – bardziej owocne niż gwałtowne działania wojenne. Ojcze, obdarz nasze czasy dniami pokoju. Niech już nie będzie więcej wojny.
Amen.
V Niedziela Wielkiego Postu - 3 IV 2022 r.
- W niedzielę swoje imieniny obchodził ks. Ryszard Gacek, duszpasterz naszego Sanktuarium, który pełni także funkcję moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie oraz zastępcy dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego krakowskiej Kurii. Z tej okazji życzymy ks. Ryszardowi światła Ducha Świętego i wszelkich potrzebnych łask dla pełnienia tych ważnych zadań. Solenizanta zawierzamy Bogu przez wstawiennictwo św. Jana Pawła II.
- Trwamy w okresie Wielkiego Postu – czasie pokutnego przygotowania do Świąt Paschalnych. Zachęcamy, aby skorzystać z sakramentu pokuty. Serdecznie zapraszamy na Gorzkie Żale w każdą niedzielę o godz. 17.45 oraz na Drogę Krzyżową w każdy piątek również o godz. 17.45, w najbliższy piątek Droga Krzyżowa z Całunem Turyńskim w górnym kościele.
- Ruch Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej organizuje w naszym Sanktuarium rekolekcje „4 kroki do..” dla osób dorosłych. Zapraszamy w kolejne poniedziałki o godz. 19.00 na Eucharystię
z konferencją w dolnym kościele. Po przeżyciu rekolekcji można dołączyć do Wspólnoty Dorosłych Ruchu Światło-Życie w naszym Sanktuarium. Szczegółowych informacji udziela ks. Ryszard Gacek.
- W przyszłą sobotę, 9 kwietnia zapraszamy na spotkanie Szkoły Nowej Ewangelizacji Sursum Corda. Rozpoczynamy od Eucharystii o godz. 16.00 w dolnym kościele, później Uwielbienie
i spotkanie w sali budynku Caritas. Zapraszamy Rodziny z dziećmi, osoby dorosłe, które pragną umacniać swoją wiarę i ewangelizować.
- Również w sobotę o godz. 17.00 zostanie odprawiona także okolicznościowa Msza św. w związku z kolejną rocznicą katastrofy smoleńskiej. Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy
w intencji naszej Ojczyzny.
- W przyszłą niedzielę przeżywać będziemy Niedzielę Palmową. Uroczystej procesji oraz Eucharystii przewodniczył będzie ks. kard. Stanisław Dziwisz. Początek procesji o godz. 12.30 przy Wieży Fatimskiej.
- W Niedzielę Palmową rozpoczną się tegoroczne rekolekcje wielkopostne w naszym Sanktuarium. Wygłosi je ks. prof. Andrzej Muszala. Rekolekcje potrwają do Wielkiej Środy. Nauki rekolekcyjne od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiej Środy będą głoszone o godz. 19.00.
- Duszpasterstwo osób niepełnosprawnych przy naszym Sanktuarium Barka przygotowało palmy na przyszłotygodniową procesję. Palmy można nabyć w zakrystii po każdej Mszy świętej. Ofiary składane przy tej okazji będą przeznaczone na dofinansowanie wyjazdu formacyjnego.
- W zakrystii są do nabycia także baranki na stół wielkanocny. Ofiara przeznaczona jest na działalność Caritas naszej Archidiecezji.
- Wszystkim wiernym uczestniczącym w życiu duszpasterskim naszego Sanktuarium serdecznie dziękujemy za składane ofiary podczas Mszy świętych oraz do skarbon. Serdeczne Bóg zapłać także dla tych, którzy na różne sposoby włączają się w pomoc uchodźcom z Ukrainy przebywającym w domu pielgrzyma naszego Sanktuarium. W intencji wszystkich ofiarodawców i dobrodziejów odprawiana jest Msza święta w każdą niedzielę o godz. 12.30.
Wielkopostny Wieczór Uwielbienia
W najbliższą niedzielę, 3 kwietnia o godz. 16:00 , serdecznie zapraszamy na Wielkopostny Wieczór Uwielbienia.
To modlitewne spotkanie przygotowujące nas do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego przeżyjemy razem z zespołem Młode Uwielbienie.
Abp Marek Jędraszewski: Życie Kościoła, to życie świadków zmartwychwstałego Pana
– Życie Kościoła, to życie świadków zmartwychwstałego Pana. Zwłaszcza tych, którzy na imię świadka zasłużyli swoją wiernością Chrystusowi, aż do końca – mówił abp Marek Jędraszewski w czasie liturgii stacyjnej w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.
Na początku homilii abp Marek Jędraszewski komentował proroczą wizję Ezechiela, który opisywał wodę wypływającą spod progu świątyni. – W czasach mesjańskich dojdzie do odrodzenia życia. To, co dotychczas było martwe, pozbawione życia, na raz to życie odzyska i będzie radością dla wszystkich oczu wpatrujących się w zieleń drzew i bogactwo morskich stworzeń – mówił metropolita krakowski.
Arcybiskup zaznaczył, że to proroctwo spełniło się w czasie śmierci Jezusa na krzyżu, kiedy z Jego boku wypłynęły krew i woda, będące symbolami sakramentów, jakimi żyje kościół – zwłaszcza sakramentem chrztu i Eucharystii. – To z przebitego Chrystusowego boku wypłynęło źródło wody żywej. Wszyscy nią ochrzczeni otrzymują życie – nowe życie; stają się nowymi ludźmi; żyją nadzieją, że mimo nieuchronności śmierci cielesnej zostaną powołani do pełni życia w Bożym królestwie – dodawał arcybiskup.
– Życie Kościoła, to życie świadków zmartwychwstałego Pana. Zwłaszcza tych, którzy na imię świadka zasłużyli swoją wiernością Chrystusowi, aż do końca – mówił metropolita wskazując na św. Wawrzyńca, który jest patronem dzisiejszego kościoła stacyjnego w Rzymie. Arcybiskup przywołał historię męczeństwa świętego oraz zwrócił uwagę, że do rozwoju kultu męczenników w IV wieku bardzo mocno przyczynił się papież Damazy I. Przypomniał równocześnie, że w XX wieku za wiarę w Chrystusa zginęło więcej chrześcijan niż przez dziewiętnaście pierwszych stuleci, a Jan Paweł II ubiegłe stulecie nazwał „wiekiem męczenników”. Zaznaczył, że męczeństwo chrześcijan ciągle trwa, bo także dziś kilkunastu z nich odda życie dla Chrystusa i za Kościół.
Na końcu odniósł się do Ewangelii, w której Jezus uzdrawia chromego nad sadzawką Betesda. – Też musimy usłyszeć skierowane dziś do nas Chrystusowe pytanie: czy chcesz wyzdrowieć? Czy chcesz żyć pełnią mojej łaski? Czy chcesz przeżywać radość Bożego dziecka? Prośmy Boga o łaskę odwagi, z którą pójdziemy do Chrystusa pełni zaufania i wierności, wyznając swoją niemoc i prosząc, by uzdrowił, by kazał nam wstać, by rozkazał, aby chodzić – zakończył abp Marek Jędraszewski.
Materiały Archidiecezji Krakowskiej z kościołów stacyjnych można znaleźć tutaj.
źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
10-lecie Chóru “Nie lękajcie się”
- Musimy sobie postawić pytanie, kim jesteśmy wobec Boga, naszego dobrego Ojca. Na ile jest w nas pragnienie, by od Niego odejść, wzgardzić Jego miłością i zacząć żyć po swojemu? - mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podczas Mszy św. odprawionej z okazji 10-lecia Chóru „Nie lękajcie się!”, działającego przy Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.
Na początku Eucharystii kustosz sanktuarium, ks. Tomasz Szopa powiedział, że Wielki Post jest czasem rozważania męki Jezusa, a cała liturgia prowadzi do cierpiącego Pana. Stwierdził, że piękno muzyki pomaga zbliżyć się do Boga i przygotować się na radość Wielkanocy.
W homilii arcybiskup przypomniał, że czwarta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą „Laetare”, skłaniającą ku radości. W liturgii słowa prawda o Bogu-Ojcu przybliżona jest przez przypowieść o synu marnotrawnym. Ojciec występujący w tej opowieści bardzo kochał synów i przeżył wielki dramat, gdy jeden z nich go opuścił. Młody człowiek nawet nie pomyślał, jak bardzo dotknął swym postepowaniem tego, który go kochał. Syn marnotrawny stracił wszystko i został poniżony i upokorzony. Ojciec wciąż go wypatrywał, i gdy ujrzał że wraca, wybiegł mu na spotkanie. W momencie radości ojca spotkał kolejny ból: starszy syn zaczął czynić mu wyrzuty i wyszło na jaw, że nie potrafił docenić tego, że jest blisko ojca i wciąż może doświadczać jego miłości.
– Musimy sobie postawić pytanie, kim jesteśmy wobec Boga, naszego dobrego Ojca. Na ile jest w nas pragnienie, by od Niego odejść, wzgardzić Jego miłością i zacząć żyć po swojemu? – wskazał arcybiskup. Przypomniał postać Judasza, który nie potrafił docenić tego, że jest tak blisko Jezusa. Stwierdził, że należy zadać sobie pytania kim się jest wobec Boga: synem młodszym, czy starszym? – Kim jestem wobec Boga, który ciągle kocha, nieustannie wypatruje powrotu swoich dzieci i ma w sobie tyle cierpliwości, że ciągle na nowo tłumaczy jak wielka to łaska i wyniesienie być razem z Nim? – pytał arcybiskup.
Kościół do każdego wiernego zwraca się z apelem, z którym przed wiekami zwrócił się św. Paweł: „Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!”. – Wrócić do Ojca i pojednać się z nim to oznacza odzyskać radość Bożego dziecka – zauważył metropolita. Stwierdził, że takim momentem radości z Bożego dziecięctwa było przyjęcie chrztu świętego. Trzeba wciąż modlić się o radość z tego, że jest się blisko Boga. – To wielka łaska radować się z tego, że się jest Bożym dzieckiem. Radować się, dziękować Bogu za to i nieustannie go wysławiać – powiedział arcybiskup.
Po Eucharystii odbył się koncert pasyjny „Ecce Filius Tuus” w wykonaniu Chóru „Nie lękajcie się” oraz orkiestry symfonicznej, działających przy sanktuarium św. Jana Pawła II.
Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
Liturgia stacyjna w naszym Sanktuarium
Tegoroczny Wielki Post chcemy przeżyć w postawie otwartości i uważności na obecność Chrystusa w naszym życiu. W spotkaniu z Nim może pomóc także Eucharystia w kościołach stacyjnych.
Na szlaku liturgii stacyjnej w najbliższy wtorek wspominać będziemy św. Wawrzyńca. Na wzór tej tradycyjnej wielkopostnej praktyki serdecznie zapraszamy do naszego Sanktuarium. Modlitwę rozpoczynamy Mszą św. o godz. 17.00 przewodniczył jej będzie Ks. Arcybiskup Marek Jędraszewski.
Kard. Stanisław Dziwisz do kapłanów: Przede wszystkim chodzi o miłość
- Istnieje porządek miłości, w którym miłość do Boga jest zawsze pierwsza. Jednocześnie ta miłość do Boga ponad wszystko, nigdy nie może stać się wymówką pozwalającą nie kochać nam drugiego człowieka. Im większa miłość do Boga, tym większa również miłość do człowieka. Autentyczna miłość do Boga jest fundamentem autentycznej miłości do człowieka - mówił kard. Stanisław Dziwisz do kapłanów, którzy zgromadzili się w Sanktuarium św. Jana Pawła II, aby wziąć udział w tradycyjnej pielgrzymce pokutnej.
Na początku Mszy św. kardynał prosił kapłanów, aby podczas Eucharystii modlili się w intencji pokoju na Ukrainie. Poniżej publikujemy homilię ks. kardynała:
Nasze dzisiejsze zgromadzenie jest pięknym wyrazem prawdziwej wspólnoty wiary, jaką tworzymy na co dzień w wielu miejscach archidiecezji, do których jesteśmy posłani przez Jezusa, aby głosić bliskość Królestwa Bożego, pomagać ludziom w zmianie myślenia i budzić w ich sercach wiarę w Dobrą Nowinę. Jesteśmy tu dzisiaj, żeby przeżyć również dla siebie nawzajem te prawdy, które głosimy innym. One dotyczą nie tylko ich, ale nade wszystko nas samych.
Przede wszystkim chciałbym Wam podziękować za wszystko, co robicie dla Boga i dla wspólnoty Kościoła. Nasza posługa dzisiaj jest niejednokrotnie kwestionowana. Rzadko mamy okazję zobaczyć jej konkretne efekty i owoce. Częściej słyszymy o tym, czego nam brakuje i czego nie potrafimy. W obliczu tego chciałbym Wam dzisiaj powiedzieć jako Wasz brat, że jesteście potrzebni, a praca którą wykonujecie ma ogromne znaczenie i sens nie tylko dla wierzących, ale i także, w pewien tajemniczy sposób, dla każdego człowieka dobrej woli. Dlatego z wielką radością pragnę Wam dzisiaj podziękować za waszą służbę! Za wiarę, z którą codziennie przystępujecie do celebrowania świętej liturgii, za nadzieję, która Was popycha do konfesjonału, za miłość, która szuka owiec zagubionych i w pokorze przyjmuje niedostatki i braki związane z naszym stylem życia i powołaniem.
Jakże istotne w tym kontekście są słowa, które Bóg kieruje do nas dzisiaj przez proroka Ozeasza: „miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, bardziej poznania Boga, niż całopalenia”. Te słowa wskazują na dwa istotne zadania w życiu każdego chrześcijanina, w tym także osoby duchownej, kapłana.
Przede wszystkim chodzi o miłość. Nie byle jaką miłość, ale miłość do samego Boga. Wszyscy wiemy jak ważna jest również miłość do człowieka, nie można wszak kochać Boga, jeśli nie kocha się bliźniego. Czy można jednak do końca, naprawdę, rzetelnie, bez granic kochać człowieka, jeśli nie kocha się Boga? Istnieje porządek miłości, w którym miłość do Boga jest zawsze pierwsza. Jednocześnie ta miłość do Boga ponad wszystko, nigdy nie może stać się wymówką pozwalającą nie kochać nam drugiego człowieka. Im większa miłość do Boga, tym większa również miłość do człowieka. Autentyczna miłość do Boga jest fundamentem autentycznej miłości do człowieka.
Pomyślmy o tym, że Bóg dzisiaj pokornie prosi nas przez Ozeasza o naszą miłość do siebie, odsłania nam swoje pragnienie miłości ze strony człowieka, z naszej strony. Być kapłanem to kochać Boga i pomagać innym odkrywać w sobie pragnienie kochania Go. Słowa o boskim pragnieniu miłości, a nie ofiary przypominają nam, że nasze kapłaństwo nigdy nie może ograniczać się i wyczerpywać w sprawowaniu kultu. Ograniczenie kapłaństwa do zawodu, funkcji nie jest spełnieniem Bożego pragnienia miłości. Tylko kochając, spełniamy pragnienie Boga.
Co jednak znaczy kochać Boga? Jest tylko jedna doskonała definicja tej kapłańskiej miłości. Jest nią Jezus. Jezus, który kocha zawsze całym sobą, swoim ciałem, uczuciem, wolą, słowem, relacjami, zaangażowaniem, gorliwością. Kocha Boga swoim czasem, który przeżywa dla Niego w modlitwie, spotkaniu drugiego. To On uczy nas – szczególnie we Mszy świętej – jak rozumieć słowa Boga wypowiedziane przez Ozeasza. Bóg nie oczekuje od nas prezentów, darów, Bóg nie czeka na nasze samowyniszczenie się, On czeka na nas, On pragnie nas dojrzałych, samodzielnych, relacyjnych, zaangażowanych. Żeby Boga kochać nie wystarczy coś mu dać. Żeby Go kochać trzeba z Nim starać się nawiązać synowską przyjaźń, traktować Go jak osobę, a nie ideę.
Druga rzecz, do której wzywa nas Ozeasza to poznanie Boga. Bóg jest nieskończony. Jego tajemniczość nie powinna nas odstraszać od poznawania Go, ale jeszcze bardziej zachęcać do poszukiwań, także tych intelektualnych. Wszak, „usta kapłana winny strzec wiedzy”. Częścią naszej miłości do Boga jest poszukiwanie zrozumienia Jego dróg. Pewnie wszyscy pamiętamy, że kiedy Pismo mówi o poznaniu Boga to ma na myśli przede wszystkim miłość i przyjaźń, relacje między osobami. Ona jednak zakłada używanie rozumu, nieustanne kształtowanie go.
Drodzy bracia, w imię przyjaźni i miłości do Boga proszę Was o stałą formację intelektualną, o to żebyście byli ludźmi nieustannie poszukującymi prawdy i lepszego jej zrozumienia. Nie strońcie od dobrych książek i od mądrych ludzi. Pamiętajcie, że poznawanie Boga jest konieczne nie tylko dla waszej własnej drogi duchowej, ale także dla prowadzenia ludzi ku Bogu. Żeby to robić trzeba znać wszak cel, kierunek i drogę. Nie ograniczajcie się jedynie do poznawania teologii, ale bądźcie również ciekawi świata, który przecież został stworzony, aby nas prowadzić do Stwórcy. Ostatecznie wrażliwość na miłość do Boga i poszukiwanie poznania Go pomoże nam uniknąć postawy faryzeusza opisanej w dzisiejszym fragmencie Dobrej Nowiny.
Miłość do Boga i poznawanie Go dają człowiekowi pokorne serce, świadomość własnej ograniczoność, niewystarczalności, małości. Pokora jest prawdą, jak mawiała św. Teresa Wielka. Pycha jest naszym największym zagrożeniem duchowym w życiu kapłańskim. Pycha, rodzaj patologicznej miłości własnej posuniętej do odrzucenia Boga i pogardy dla drugiego człowieka. Przecież opisany w Ewangelii faryzeusz nie potrzebował Boga, był we własnym mniemaniu doskonały, bo zapłacił Bogu postem i jałmużną. Nie tak jak ów celnik, który w jego oczach był nikim. Ale to właśnie celnik kochał Boga, szukał relacji z Nim, nie budował na sobie i na poczuciu własnej wielkości. Celnik pozostał człowiekiem poszukującym, pragnącym, kochającym Boga. I to on właśnie, w pośrodku całej swojej grzeszności i niedoskonałości pozwala nam dostrzec jeszcze jeden składnik wszelkiej miłości prawdziwej do Boga i do człowieka. Jest nim właśnie pokora rozumiana jako prawda o sobie i mocne powiązanie się z Bogiem. „Miłości pragnę, nie krwawej ofiary”. Boża prośba o miłość staje się tym samym prośbą o pokorne przyznanie się do prawdy o nas, naszej słabości, niewystarczalności, ale przede wszystkim o tym, że jesteśmy stworzeni do bycia w relacji! Kapłaństwo to relacja z Bogiem i człowiekiem. Relacja dwustronna. Autentyczna.
Pan Bóg gromadzi nas dzisiaj w miejscu szczególnym dla naszej Archidiecezji i dla całego świata. Sanktuarium Świętego Jana Pawła II jest dla wielu ludzi, w tym szczególnie dla nas kapłanów, prawdziwym domem. Ten dom przypomina, o wielkim dobru, w którym Bóg pozwolił nam uczestniczyć przez osobę i posługę świętego Papieża Polaka. Przypomina o tym jak wiele od niego otrzymaliśmy. Stawia nam również przed oczyma jego kapłaństwo jako przykład dla nas. Pan Bóg dał go całemu światu. Ale dał go jakoś szczególnie nam, tutaj w Archidiecezji Krakowskiej, nam kapłanom. Dlatego warto przypomnieć, co składa się na jego piękne kapłaństwo.
W zasadzie możemy powiedzieć, że ideały z dzisiejszych czytań wyznaczały jego własne przeżywanie kapłaństwa. Pokorne poszukiwanie prawdy, dbałość o stałą, ciągłą formację intelektualną i ogromna miłość do Boga wyrażona czynem modlitwy i pasterzowania stanowiły w nim jedną spójną całość. W tym wszystkim stał się dla nas przewodnikiem po drogach kapłańskiego życia i działania. Niech Pan, także dzięki wstawiennictwu Świętego Papieża Polaka odnowi w nas te kapłańskie charyzmaty miłości, studiowania i pokory. Amen.
Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
