W Kościele Wschodnim – Prawosławnym, Akatyst to modlitwa składająca się z pieśni pochwalnych, modlitw ku czci Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i świętych, odmawianych lub śpiewanych na stojąco. Akatyst ku czci Bogurodzicy, którego korzenie sięgają V – VI wieku, przyjął się jako forma nabożeństwa wielbiącego osobę Maryi również w Kościele Zachodnim (VIII w). Do rozpowszechnienia Akatystu w liturgii zachodniej po soborze watykańskim II przyczynił się św. Jan Paweł II, wskazując to nabożeństwo, wspólne dla obu Kościołów, jako drogę prowadzącą do pełni jedności.

Akatyst składa się z dwóch części:

– pierwsza, przedstawia życie Maryi od Zwiastowania do Ofiarowania Jezusa w Świątyni;

– druga, rozważa boską i ludzką naturę Chrystusa i dziewictwo Maryi;

Akatyst jest hymnem radosnego wielbienia Wielkich dzieł Bożych dokonanych w życiu Maryi. Pierwotnie wykonywany był w okresie Wielkiego Postu i świąt maryjnych. Obecnie jest śpiewany w święto Zwiastowania oraz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a także coraz częściej w Adwencie. Wykonywany jest przed ikoną Bogurodzicy z tradycyjną wschodnią formą okadzenia wiernych i ikony. Całość nabożeństwa oddaje wielkość Maryi, która wypływa z jej wiernego i pokornego oddania się Bogu.