Przy sanktuarium św. Jana Pawła II działa duszpasterstwo dla osób z niepełnosprawnością, ich rodzin i przyjaciół.
– To jest czysta Ewangelia – obecność Chrystusa w najbardziej potrzebujących. Myślę, że sam Jan Paweł II by sobie tego życzył. Miał ciepły stosunek do osób z niepełnosprawnością, był otwarty na człowieka słabego, najbardziej bezbronnego – tak o duszpasterstwie dla osób z niepełnosprawnością, ich rodzin i przyjaciół, które powstało przy sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach w Krakowie mówi jego kustosz ks. Tomasz Szopa.
Inicjatywa powstania duszpasterstwa wyszła od osób, które zawodowo zajmują się pomocą osobom z niepełnosprawnością. Spiritus movens była Barbara Sikora, która jest logopedą i pracuje głównie nad umiejętnościami komunikacyjnymi podopiecznych. W swojej pracy ma okazję często rozmawiać z osobami niepełnosprawnymi, które dzielą się swoimi trudnościami czy marzeniami. – W tych rozmowach często powtarza się, że najbardziej w życiu brakuje im spotkań i rozmów z ludźmi zdrowymi spoza ich najbliższego środowiska, którzy często nie zwracają na nich uwagi, a czasami nawet traktują bez szacunku – mówi Barbara Sikora.
Duszpasterstwo skierowane jest do osób z niepełnosprawnością, ale także ich rodzi i przyjaciół. – Nie da się oddzielić tych światów, bo osoby z niepełnosprawnością często nie potrafią samodzielnie egzystować i potrzebują wsparcia innych osób, a to wsparcie wymaga dużego zaangażowania. Żeby móc swoją siłą dzielić się z innymi, wspierać ich, to samemu trzeba mieć z czego czerpać. To duszpasterstwo ma być takim miejscem, w którym każdy z nas nabierze sił – podkreśla Barbara Sikora.
Ksiądz kustosz zaznacza, że nie bez znaczenia jest kontekst w jakim pojawiła się pierwsza myśl, aby to duszpasterstwo powstało, czyli jesienne protesty po wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji z powodów eugenicznych. – To był impuls, żeby dać jakąś odpowiedź, ale żeby ona nie była ograniczona do słów i polemiki z protestującymi, ale przez konkretne działanie wspierała osoby z niepełnosprawnością i ich rodziny, bo one potrzebują wsparcia i duchowego, i bardzo wymiernego od wspólnoty życzliwych osób – podkreśla ks. Tomasz Szopa.
Spotkania duszpasterstwa odbywają się regularnie w trzecie niedziela miesiąca o godz. 17.00. Spotykamy się na wspólnej Eucharystii ze słowem Bożym skierowanym do nas, a po niej odbywają się spotkania, które mają różny charakter. Jedne są spotkaniami formacyjno-modlitewnymi, inne integracyjnymi i agapowymi. Krótki opis i fotorelacje z dotychczasowych spotkań znajdują się w zakładkach.
Serdecznie zapraszamy zainteresowane osoby z niepełnosprawnością, ich rodziny, osoby związane zawodowo ze środowiskiem osób chorych i niepełnosprawnych oraz wolontariuszy.
Kontakt do odpowiedzialnej za wspólnotę – Barbara: 668 600 632
Pierwsze spotkanie duszpasterstwa osób z niepełnosprawnością, ich rodzin i przyjaciół przy sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach odbyło się w niedzielę 16 maja. Rozpoczęło się Mszą św. o godz. 17.00 sprawowaną przez kustosza ks. Tomasza Szopę. Po Eucharystii swoim świadectwem podzieliła się p. Agnieszka, która wraz z mężem wychowuje czwórkę dzieci, w tym dwoje adoptowanych z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Zebrani w kościele mogli zobaczyć także krótki film opowiadający historię życia p. Piotra, młodego mężczyzny zmagającego się z dystrofią mięśni.
W czasie tego spotkania w Sanktuarium Jana Pawła II można było usłyszeć „Karolowe Pieśni”, muzyczny projekt Wojtka Klicha oparty na poezji Karola Wojtyły. Artystom towarzyszył zespół Drum Syndrome działający w ramach Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Dzieci z Zespołem Downa „TĘCZA”.
Po wspólnej modlitwie na Mszy Świętej, odbyło się spotkanie duszpasterstwa w sali budynku Caritas. Było to spotkanie zapoznawcze, podczas którego zawiązała się grupa osób zainteresowanych. Pojawiło się kilka dorosłych osób niepełnosprawnych, rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnością oraz osoby związane zawodowo ze środowiskiem osób niepełnosprawnych. Był to ważny czas dzielenia się swoimi historiami życia i doświadczeniami, którymi mogliśmy ubogacić się wzajemnie.
Tym razem po Mszy Świętej, wspólnie udaliśmy się na wystawę Śladami Jezusa, którą można obejrzeć w jednym z budynków przy Sanktuarium.
Ta niezwykła multimedialna podróż do Jerozolimy, z I wieku, pozwala poznać i przeżyć tajemnicę męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. Narratorem wystawy jest Piotr Fronczewski, którego głos prowadzi przez 8 multimedialnych sal z bardzo ciekawymi, różnorodnymi projekcjami.
Było to dla nas wszystkich mocne, poruszające przeżycie oddziałujące na wiele zmysłów – wzrok, słuch, dotyk, a także węch, dzięki czemu mogliśmy bardziej poczuć ogrom cierpienia Pana Jezusa. Na koniec na pamiątkowej tablicy zostawiliśmy swój ślad.
Serdecznie polecamy!
W tym wakacyjnym czasie po Mszy Świętej mieliśmy możliwość poznać bliżej Sanktuarium Świętego Jana Pawła II Wielkiego, przy którym się spotykamy. O jego powstawaniu, pięknych, ciekawych miejscach i udogodnieniach dla osób z niepełnosprawnościami opowiedział i oprowadził nas sam projektant całego kompleksu Centrum „Nie lękajcie się!”, architekt pan Andrzej Mikulski.
Było to bardzo interesujące i pełne ciekawostek zwiedzanie i zgłębianie nieodkrytych dotąd przez nas miejsc Sanktuarium.
Na wrześniowym spotkaniu podczas Mszy Świętej usłyszeliśmy pieśni liturgiczne wykonane przez niewidomych muzyków z Zespołu Fundacji Cantito. Członkowie zespołu chętnie śpiewają i grają na Bożą chwałę uświetniając msze święte, ale też świetnie odnajdują się w repertuarze muzyki rozrywkowej. Po wspólnej modlitwie w jednej z sal w CJP2 odbył się koncert. Było to kolejne wyjątkowe spotkanie naszej grupy duszpasterskiej z utalentowanymi muzycznie osobami niewidomymi, które pokonując wiele barier potrafią swoją pasją i radością zarażać innych. Radosna atmosfera udzieliła się wszystkim, bo zarówno widzowie jak i sami artyści mieli niedosyt takich spotkań na żywo w ostatnim czasie. W przyszłym roku zespół będzie świętował swoje 10-lecie. Gratulujemy i życzymy jak najwięcej koncertów w jubileuszowym roku działalności!
W tym miesiącu także gościliśmy grupę utalentowanych muzycznie osób niewidomych. W muzyczną oprawę liturgiczną Mszy Świętej włączyli się uczniowie i absolwenci wraz z nauczycielami ze Szkoły dla Niewidomych i Słabowidzących przy ul. Tynieckiej w Krakowie. Po Mszy Świętej uczestniczyliśmy w modlitwie różańcowej z rozważaniami ks. Tomasza skierowanymi do nas, opartymi na tekstach św. Jana Pawła. Po różańcu odbyło się spotkanie przy herbacie w sali budynku Caritas podczas którego porozmawialiśmy z artystami i świętowaliśmy imieniny naszego Duszpasterza ks. Tomasza, życząc mu wielu Bożych Łask w pracy duszpasterskiej.
Na tym spotkaniu rozmawialiśmy o aktualnych wydarzeniach w życiu każdego z nas. Dzieliliśmy się przeżyciami, radosnymi i trudniejszymi chwilami z ostatniego czasu. Dzięki takim rozmowom możemy się lepiej poznawać i w konkretnych sytuacjach udzielać potrzebnego wsparcia.
Cykl spotkań formacyjnych rozpoczęliśmy od rozważania fragmentu Listu apostolskiego Św. Jana Pawła 2 Salvifici Doloris o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia skierowanego do chorych w 1984 roku, przeżywanym w Kościele jako jubileuszowym Roku Odkupienia. Przy okazji tych rozważań dzieliliśmy się świadectwami przeżywania cierpienia w naszym życiu.
Tym razem spotkanie było świąteczne z wspólnym kolędowaniem. Każdy z nas ma swoje ulubione kolędy, więc mógł je zaśpiewać solo, w duecie lub z większą grupą. Towarzyszył nam zespół muzyków grających na gitarach, pianinie i instrumentach perkusyjnych. Tym radosnym śpiewem mogliśmy wielbić narodzonego Jezusa i cieszyć się Jego obecnością w naszym życiu.
Na spotkaniu formacyjnym rozważaliśmy kolejny fragment Listu św. Jana Pawła II Salvifici Doloris. Po przybliżeniu jego treści przez ks. Tomasza, każdy mógł podzielić się własnym doświadczeniem w odnajdywaniu sensu cierpienia.
Spotkaliśmy się w sali konferencyjnej na wspólnym oglądaniu filmu Fatima. Po projekcji mieliśmy możliwość porozmawiać i podzielić się wrażeniami z najnowszej wersji filmowej dotyczącej objawienia Maryi ponad 100 lat temu.
Z racji przeżywania okresu Wielkiego Postu spotkanie miało charakter rekolekcyjny. Konferencję na temat dobrego przeżywania tego szczególnego czasu skierował do nas ks. Tomasz. Po jej wysłuchaniu bardziej uświadomiliśmy sobie, że każdy z nas niezależnie od sytuacji w jakiej się znajduje, może coś z siebie dać, z czegoś zrezygnować, by być bliżej cierpiącego Jezusa i dostrzec potrzebującego człowieka. Wysłuchaliśmy też głęboko poruszającego świadectwa jednej z naszych rodzin. Chwałą Panu za ten piękny czas zatrzymania się nad tym co ważne i budujące.
Po Mszy Świętej odbyło się wielkanocne świętowanie. Wraz z zaproszoną grupą muzyczną, wspólną modlitwą i śpiewem radowaliśmy się ze Zmartwychwstania Chrystusa. Nie zabrakło też świętowania i rozmów przy stole z wielkanocnymi ciastami.
W tych dniach pojechaliśmy na pierwszy wyjazd integracyjny do Jaworek. Był to piękny czas wspólnej modlitwy, śpiewu, bliższego poznawania się, spacerów i atrakcji górskich. Udało nam się przy pięknej wiosennej pogodzie skorzystać ze Spływu Dunajcem, wyjechać wyciągiem krzesełkowym w Wąwozie Homole, upiec kiełbaski przy prawdziwym ognisku i biesiadować przy gitarze do późnego wieczora. Było tak pięknie, że już planujemy jesienny wyjazd formacyjny.
Modlitwą i śpiewem podczas Mszy Świętej dziękowaliśmy za pierwszy rok istnienia naszego duszpasterstwa.
Na wspólne świętowanie zaproszony został Chór Dziewczęcy Ziarenko z Parafii pw. Ducha Świętego w Podstolicach. Po Eucharystii odbył się koncert najpiękniejszych pieśni maryjnych w wykonaniu chóru.
W ten symboliczny sposób dziękując za otrzymane błogosławieństwa w pierwszym roku działania, oddaliśmy się w opiekę Maryi kierując się zawierzeniem naszego patrona św. Jana Pawła II. Totus Tuus Maryjo!!!
Po dziękczynnej Eucharystii członkowie wraz z naszym duszpasterzem ks. Tomaszem i zaproszonymi gośćmi spotkaliśmy się na agapie.
Był to radosny czas dzielenia się świadectwami i wspomnieniami z minionego roku. Jubileuszowym tortem, śpiewem i tańcem dziękowaliśmy za otrzymane błogosławieństwa.
Niech ta radość ze wspólnego przebywania trwa w kolejnym roku działania wspólnoty, Niech Duch Święty wskazuje drogę, a patron, św. Jan Paweł II wyprasza potrzebne łaski dla każdego z nas.
W tym wakacyjnym czasie po Mszy Świętej mieliśmy możliwość poznać bliżej drugą część Sanktuarium Świętego Jana Pawła II. Tym razem architekt pan Andrzej Mikulski opowiadał nam o powstawaniu górnego kościoła Sanktuarium. Choć pan Andrzej poświęcił nam sporo czasu, nie udało się poznać wszystkich szczegółów tego miejsca i umówiliśmy się na kolejny, już trzeci etap zwiedzania.
To wakacyjne spotkanie zaplanowaliśmy w plenerze, a dokładnie spotkaliśmy się na Polanie Św. Mikołaja w Nadleśnictwie Goszcza. Tam w pięknej i cichej leśnej scenerii uczestniczyliśmy w polowej Mszy Świętej, którą nasz Duszpasterz ks. Tomasz odprawił w intencji zmarłej niedawno Bogumiły, mamy Piotra, która od początku istnienia Barki była z nami. Modliliśmy się o radość życia wiecznego dla niej. Pomimo nieprzychylnej prognozy pogody, ciemnych chmur i wichury udało nam się po Mszy świętej rozpalić prawdziwe ognisko, przy którym świętowaliśmy śpiewem, tańcem i pysznymi kiełbaskami. Wierzymy, że nasz patron Św. Jan Paweł 2 wyprosił nam dobrą pogodę, bo do końca spotkania nie spadła ani kropla deszczu, więc spokojnie napełnieni radością ze wspólnego przebywania mogliśmy późnym wieczorem wrócić do domów.
To spotkanie odbyło się w sali przy Sanktuarium. Rozpoczęliśmy nowy czas spotkań po wakacjach, więc sporo czasu poświęciliśmy na podsumowanie dotychczasowych działań i planowanie kolejnych spotkań. Dołączyło do nas kilka nowych osób i rodzin, więc z radością ruszamy w dalszą drogę prosząc Ducha Świętego o prowadzenie, a św. Jana Pawła II o wypraszanie potrzebnych dla nas łask.
Cyklicznie co roku po wakacjach w Sanktuarium św. Jana Pawła II spotykają się na wspólnej dziękczynnej Eucharystii członkowie Fundacji Agape im. bł. Hanny Chrzanowskiej, która organizuje wakacyjne wyjazdy dla osób z niepełnosprawnością. W tym roku także my uczestniczyliśmy w tej Mszy świętej. Po wspólnej modlitwie udaliśmy się na spotkanie formacyjne. Tematem rozważań była modlitwa różańcowa. Ks. Tomasz przybliżył nam tę piękną formę modlitwy Maryjnej, a potem dzieliliśmy się doświadczeniem modlitwy różańcowej w naszym życiu.
Na tym spotkaniu świętowaliśmy także przy pysznej włoskiej pizzy i słodkościach imieniny naszego Duszpasterza ks. Tomasza i urodziny Adriana. Solenizantowi i jubilatowi życzymy szczególnego Błogosławieństwa na każdy dzień i opieki Maryi za wstawiennictwem patrona naszego duszpasterstwa św. Jana Pawła II.
Tym razem uczestniczyliśmy w co miesięcznej Mszy św. o godz. 17, a po niej włączyliśmy się w prowadzenie modlitwy różańcowej z rozważaniami św. Jana Pawła II. W tym dniu także odpowiedzialna za nasze duszpasterstwo Barbara Sikora udzieliła wywiadu do tygodnika Niedziela. Udostępniamy link do artykułu, który powstał po tym spotkaniu i zachęcamy do przeczytania.
https://m.krakow.niedziela.pl/artykul/85485/Kluczem-jest-naturalnosc?fbclid=IwAR1KDXryb_1kzp8Qs4_keqKmKyKsMKWBgqQOzzgjaq7HRsNDB14F-qc0BLw
W tych dniach byliśmy na pierwszych rekolekcjach Barkowych w Domu Rekolekcyjnym w Czarnej Górze k. Białki Tatrzańskiej. Tematem rozważań rekolekcyjnych było działanie Pana Boga w naszym życiu. Oprócz wspólnej Eucharystii i głębokich rozważań ks. Tomasza był też czas na Adorację i wieczorny Apel Maryjny. A dzielenie się świadectwami było niezwykle poruszające i ubogacające każdego z nas. Nie zabrakło również czasu na świętowanie przy kawie i domowych ciastach, atrakcje sportowe, a nawet pomimo deszczowej pogody udało się zwiedzić najbliższą okolicę. Napełnieni Duchem Świętym i radością ze wspólnego przebywania mogliśmy wracać z nowym zasobem sił do codziennych obowiązków.
Koniec listopada to tradycyjnie czas imprez andrzejkowych. My też to spotkanie zorganizowaliśmy tanecznie. Był piękny wystrój z dyskotekowym oświetleniem, dobra muzyka i dużo radości ze wspólnej zabawy. Po raz pierwszy przybyły na nasze spotkanie wolontariuszki, które z wielkim zaangażowaniem nie tylko udekorowały salę, ale przygotowały wiele ciekawych zabaw i tańców integracyjnych. Mogliśmy nawet obejrzeć solowy taniec współczesny w wykonaniu jednej z nich. Dziękujemy za ten piękny wspólny czas i zapraszamy na kolejne spotkania.
Na naszym grudniowym spotkaniu formacyjnym obecny był ks. Teodor Sawielewicz, twórca znanego portalu katolickiego Teobańkologii. Podzielił się świadectwem swojego życia i powołania oraz udzielił nam indywidualnego błogosławieństwa. Zachęcił też do wspólnej modlitwy różańcowej prowadzonej przez niego na tym kanale. Gościliśmy także diakonię muzyczną SNE Sursum Corda działającą przy naszym Sanktuarium, która piękną modlitwą uwielbieniową pomogła nam głębiej przeżywać czas oczekiwania na narodzenie Syna Bożego. Złożyliśmy sobie życzenia świąteczne i każdy z nas otrzymał mały prezent – Aniołka i własnoręcznie wykonane przez nas „Barkowe „pierniki :-). Spotkanie zakończyliśmy udziałem w Mszy Świętej o godz.17. Serdecznie dziękujemy wszystkim obecnym i zaangażowanym w przygotowanie tego spotkania. Życzymy dobrych i błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia.
W trzecią niedzielę lutego, tuż przed końcem karnawału spotkaliśmy się, żeby wspólnie modlić się, świętować i tańczyć… Gościem (a właściwie gośćmi) tego spotkania była wspólnota Teatr Tańca Lilia, której członkowie najpierw poprowadzili integracyjne warsztaty tańca – można powiedzieć, że porwali wszystkich do wspólnego, żywiołowego, radosnego tańca. Zaprezentowali również fragment urzekającego i wzruszającego spektaklu „Lilia”, czyli propozycję tanecznej prezentacji radosnych i chwalebnych tajemnic różańcowych. To była piękna modlitwa uwielbienia tańcem!
Podczas spotkania świętowaliśmy urodziny dwóch panów: Mateusza (28) i Przemka (9). Były oczywiście wspaniałe torty, życzenia, prezenty i wzruszenia.
Basia zaproponowała nową formę wzajemnego poznawania się członków Barki – odwiedziny w rodzinach w czasie wielkiego postu. Ponieważ wszyscy zaaprobowali ten pomysł, na koniec spotkania odbyło się losowanie chętnych osób. 🙂
Po zakończeniu spotkania uczestniczyliśmy w Mszy świętej, podczas której czytania i modlitwę wiernych podjęli „Barkowicze”.
19 marca, w czwartą niedzielę Wielkiego Postu Laetare, odbyło się spotkanie członków naszej wspólnoty „Barka”. Tym razem miało ono charakter formacyjno-rekolekcyjny (a nawet w pewnym stopniu pokutny – nie było zwyczajowego już poczęstunku).
Spotkanie rozpoczęliśmy od modlitwy koronką do Bożego Miłosierdzia.
Następnie konferencję dla nas wygłosił ks. Józef Habina, kapelan szpitala uniwersyteckiego w Krakowie, a wcześniej Hospicjum dla Dzieci im. ks. Tischnera. Ksiądz Józef nawiązał w swojej nauce do ewangelii dnia o uleczeniu niewidomego (J 9, 1-41). Motywem przewodnim konferencji było pytanie, które w dzisiejszej ewangelii zadali Panu Jezusowi jego uczniowie: „czy przyczyną braku wzroku były grzechy uzdrowionego lub jego rodziców”, czyli mówiąc wprost: czy cierpienie jest/może być karą za grzechy? Oczywiście Jezus w przytoczonej ewangelii odrzucił taki sposób rozumienia tajemnicy cierpienia i grzechu. Ksiądz rekolekcjonista kontynuując ten wątek, powiedział, że chociaż tajemnica cierpienia pozostanie dla nas w życiu doczesnym do końca niezrozumiała, to mamy pewność objawioną przez Chrystusa, że z każdego nieszczęścia i bólu Bóg potrafi wyprowadzić dobro, które często widzimy już teraz, w życiu doczesnym, a w pełni odsłoni się kiedy będziemy w Domu Ojca.”Stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże”. Rekolekcjonista podkreślił, że w perspektywie wiary, największym cierpieniem jest grzech, z którego człowiek nie chce się wyzwolić (choroba ducha).
Po konferencji przejmujące świadectwo przedstawił członek wspólnoty – Piotr. Opowiedział o swoich zmaganiach o akceptację, zgodę na przyjęcie i podjęcie krzyża choroby, a także o ważnych i trudnych decyzjach, które podejmował w swoim życiu.
Niektórzy uczestnicy spotkania również podzielili się swoimi niełatwymi, czasem bolesnymi doświadczeniami oraz świadectwami pomocy jakiej doznali od Pana Boga i od innych ludzi.
Na spotkaniu przywitaliśmy też nowe osoby- Filipa z mamą Stasią, którzy przyjechali z Dobczyc. Mama Filipa opowiadała o niezwykłych aktywnościach sportowych swojego niepełnosprawnego syna, który jeździ na nartach, łyżwach i rowerze. Swoim zapałem zaraziła innych do odważnego podjęcia podobnych wyzwań.
Na zakończenie Basia przedstawiła plany na kwiecień i maj. Przed Niedzielą Palmową przygotujemy palmy, które będą rozprowadzane przed Mszami świętymi w Sanktuarium, a w maju planowany jest wspólny wyjazd grupy do Czarnej Góry.
Spotkanie zakończyliśmy wspólną Mszą świętą i udziałem w nabożeństwie Gorzkich Żali.
W Niedzielę Miłosierdzia Bożego liczna grupa Barkowiczów spotkała się aby wspólnie przeżywać radość płynącą ze zmartwychwstania Chrystusa. Spotkaliśmy się po mszy świętej o godzinie 17.00, przy stole udekorowanym wiosennymi kwiatami. Spotkanie rozpoczęliśmy od wspólnej modlitwy i rozmowy, a następnie świętowaliśmy urodziny dwóch młodych uczestniczek: Madzi, która ukończyła 26 lat i Nikoli- 11 lat. Były dwa pyszne torty, a jeden z nich miał dodatkową atrakcje w formie świeczek – sztucznych ogni . Solenizantki zademonstrowały nam prezenty: torebki, kolczyki, koszulki (wszystkie bardzo kobiece i „trafione”). Potem był oczywiście poczęstunek – trochę spóźnione śniadanie wielkanocne: jajka, kiełbasa, sałatka, chrzan i ciasta (wszystko przygotowane przez Marzenkę, Basię i inne uczestniczki spotkania). Podczas wspólnego posiłku dzieliliśmy się przeżyciami i wydarzeniami, które miały miejsce od naszego ostatniego spotkania.
Na koniec sprawdziliśmy naszą wiedzę na temat religijnych i obyczajowych form przeżywania Świąt Wielkanocnych. Quiz wypadł bardzo dobrze. Okazało się, że wszyscy Barkowicze świetnie orientują się we wszystkich wydarzeniach i zwyczajach związanych z Wielkim Tygodniem.
Tym razem duża (ok. 30 osób!) grupa Barkowiczów wyjechała na majówkę, czyli świętowanie narodowych i religijnych rocznic, i wspólny wypoczynek.
Wyruszyliśmy w poniedziałek, 1 maja autokarem (pierwszy raz został zamówiony autobus, wcześniej wystarczał nam bus ☺) do Czarnej Góry w okolicach Białki. Mieszkaliśmy w znanym nam już Domu Pielgrzyma.
Pierwszego dnia pogoda była po prostu fantastyczna, więc po zakwaterowaniu i obiedzie grupa podjęła wyzwanie: pieszą wycieczkę pod krzyż milenijny. Wysiłek wspinaczki był spory, szczególnie dla tych którzy pomagali w wędrówce Grzegorzowi na wózku, ale widoki jakie roztaczały się tego dnia ze szczytu wynagrodziły cały trud. Podziwialiśmy ośnieżone masywy i szczyty Tatr, Babiej Góry i okolic Białki Tatrzańskiej. Ze wszystkich stron otaczał nas niezwykły majestat białych gór na tle lazurowego nieba ☺.
Dzień zakończyliśmy Mszą świętą, litanią loretańską (wszak zaczął się miesiąc Maryjny) i adoracją.
Kolejny dzień rozpoczął się od rywalizacji sportowych – gry w kręgle, piłkę, biegi slalomem i na szczudłach. Było sporo radości, ale i sportowych emocji. Po obiedzie jeszcze spacer dla chętnych, potem kolacja, msza święta i „hit majówki”: karaoke, w którym wzięli udział wszyscy uczestnicy. Śpiewaliśmy indywidualnie, w duetach i grupowo, pojawiły się stare dobre przeboje i nowe, ciekawe propozycje. Okazało się, że w naszej grupie jest wiele utalentowanych muzycznie i aktorsko osób.
Ostatni dzień 3 maja przeżywaliśmy na Bachledówce, aby Święto Matki Bożej Królowej Polski spędzić w otoczeniu miejsc związanych z bł. Kardynałem Wyszyńskim i Janem Pawłem II. Wcześniej przygotowaliśmy się do tego wydarzenia poprzez udział w quizie wiadomości o kardynale Wyszyńskim. Niestety pogoda tym razem spłatała nam figla i zamiast spodziewanych widoków na panoramę Tatr, obserwowaliśmy panoramę deszczu i mgieł. I chociaż wielu turystów z tego powodu opuściło góry, my tylko trochę zmieniliśmy plany – nie uczestniczyliśmy w mszy świętej w Sanktuarium, ale w położonej opodal drewnianej kaplicy, w której celebrował liturgię kardynał Wyszyński. Wcześnie był pyszny obiad przygotowany w domu pielgrzyma prowadzonym przez ojców paulinów i krótkie wprowadzenie w historię tego miejsca przez ojca Roberta. A na koniec grillowanie (w altanie), rozmowy, pląsy (były oczywiście „Misie dwa”) i powrót do domu…
Dziękujemy wszystkim, którzy przygotowali naszą majówkę, gościli nas i byli razem z nami.
A za dwa tygodnie będziemy świętować drugą rocznicę powstania Barki.
Dnia 21 maja nasza wspólnota spotkała się by świętować drugie urodziny Barki!
Zaczęliśmy od wspólnej uroczystej Eucharystii sprawowanej przez naszego duszpasterza, ks. Kustosza Tomasza Szopę. Liturgię muzyczną ubogacil zespół Młode Uwielbienie. Później było zawierzenie Barki Maryi w nabożeństwie majowym, a następnie wszyscy zeszliśmy się w salce, by razem świętować. Na początku była wspólna modlitwa a potem rozmowy przy pysznym torcie. Nie zabrakło śpiewogrania – pięknego wykonania Barki i innych bliskich naszym sercom utworów muzycznych. Mieliśmy też taniec integracyjny przy którym świetnie się bawiliśmy. Na koniec był quiz wiedzy o Barce. Jako cudowni Barkowicze świetnie sobie z nim poradziliśmy. Otrzymaliśmy też piękne prezenty – obraz naszego patrona św. Jana Pawła II namalowany przez p. Bożenę Wienc i obraz Barki na tle naszego Sanktuarium namalowany przez wolontariuszkę.
Dziękujemy z całego serca zaproszonym gościom i zespołowi Młode Uwielbienie za obecność w tym ważnym dla nas dniu. Wchodzimy w trzeci rok naszej obecności przy Sanktuarium pełni wdzięczności, radości i nadziei! 💒🙏🕊❤
