Poniedziałek Wielkanocny 2023
Ks. Prof. Robert Tyrała przewodniczył Mszy św. o godz. 12.30.
Dalej w swym liście Ksiądz Rektor wspomina postać Jana Pawła II:
“Jan Paweł II był jednym z najwybitniejszych Polaków, wielkim humanistą, a jednocześnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych i szanowanych postaci w historii przełomu wieków. Stał się powszechnie uznawanym autorytetem nie na mocy przypadku czy decyzji kogokolwiek, lecz dzięki spójności własnego życia z wartościami, które wyznawał i o których całym swoim życiem świadczył. Fakt ten znalazł uznanie nie tylko w oczach wiernych Kościoła katolickiego czy też innych chrześcijan, lecz również wyznawców innych religii oraz ludzi niereligijnych. Publicznym i niezapomnianym tego dowodem pozostaje wyjątkowy charakter jego pogrzebu, powszechny żal z powodu jego śmierci oraz głośne wołanie Santo subito, które to wydarzenia nabrały charakteru globalnego (zob. Uchwała Senatu UPJPII, 30 listopada 2020).”
Kard. Stanisław Dziwisz: Wierzymy w zmartwychwstanie, bo Kościół codziennie doświadcza obecności Pana
– Wierzymy w zmartwychwstanie, bo każdy z nas jest członkiem żywego Kościoła, a więc wspólnoty ludzi, którzy w codziennym życiu doświadczają obecności ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana – mówił kard. Stanisław Dziwisz w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie.
W czasie homilii kard. Stanisław Dziwisz zauważył, że zmartwychwstanie Jezusa dokonało się bez świadków. – Dokonało się w ciszy nocy po szabacie, choć było to najgłośniejsze wydarzenie w dziejach wszechświata. Dokonało się w ciemnościach nocy, ale była to najjaśniejsza noc w dziejach człowieka. Światła tej nocy rozświetliły i nadal rozświetlają najbardziej mroczne zakamarki ludzkiej egzystencji – mówił metropolita krakowski senior. Zauważył, że jedynym bezpośrednim Świadkiem powstania z martwych Jezusa był sam Bóg. – Nikt inny nie był zdolny do uczestnictwa w tak niepojętym, przełomowym wydarzeniu dla nieba i ziemi – dodawał.
Kardynał zwrócił uwagę, że Jezus wielokrotnie zapowiadał swoje zmartwychwstanie, ale sprawa była tak niepojęta, że uczniowie tego nie zrozumieli. Świadczą o tym pierwsze reakcje Marii Magdaleny, Piotra i Jana, którzy biegną do pustego grobu. Dopiero w tych nowych okolicznościach nabierają świadomości, co się stało. – Nikt z nas nie widział kamienia odsuniętego od grobu i nie wszedł do pustego grobu Jezusa. Nikt z nas nie widział płócien i chusty. Wierzymy jednak dzięki świadectwu uczniów Chrystusa, którzy nie tylko widzieli pusty grób, ale też spotykali się wielokrotnie ze Zmartwychwstałym – mówił kard. Stanisław Dziwisz. – Wierzymy, bo każdy z nas jest członkiem żywego Kościoła, a więc wspólnoty ludzi, którzy w codziennym życiu doświadczają obecności ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana – dodawał zaznaczając, że można Go spotkać w Słowie Bożym, w Eucharystii, a także miłując naszych i Jego braci, zwłaszcza ubogich i cierpiących oraz w żywym sanktuarium naszego serca, gdzie przemawia do nas, oświeca, poucza i budzi nadzieję.
Metropolita senior zachęcał wiernych do dawania swoim życiem świadectwa – na wzór św. Jana Pawła II – o prawdzie tego, „co ujrzeliśmy, czego doświadczyliśmy i w co uwierzyliśmy”. – Życzę wam, by blask zmartwychwstania Pańskiego opromieniał wasze życie, wasze trudy i prace. Niech pomaga powstawać ze słabości, niech dodaje sił i niech przywraca wam nadzieję – składał życzenia kardynał. – Radujmy się. Nasz Pan zmartwychwstał. Jego zmartwychwstanie jest rękojmią naszego zmartwychwstania! – zakończył.
Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
Życzenia Wielkanocne
Alleluja!
Msza Krzyżma św.
“Wy jesteście solą ziemi” - smartfonowa gra terenowa po Mszy Krzyżma
“Wy jesteście solą ziemi” 🧂
30 Nowych Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej pobłogosławionych w Sanktuarium św. Jana Pawła II
– Pragniemy być sługami Jezusa i troszczyć się o Niego, o Jego obecność w postaci chleba, z oddaniem i miłością. Jesteśmy świadomi wielkiej odpowiedzialności, za powierzony nam skarb. Zrobimy wszystko, aby tego zaufania nie zawieść – mówił przedstawiciel pobłogosławionych dziś nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej do posługi w Archidiecezji Krakowskiej.
Na początku liturgii ks. Tomasz Szopa powiedział, że błogosławieństwo nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w Archidiecezji Krakowskiej po raz kolejny odbywa się w sanktuarium św. Jana Pawła II. W tym kontekście podkreślił, że Eucharystia była w centrum życia Ojca Świętego.
W czasie homilii ks. Paweł Baran zwrócił uwagę na trzy słowa obecne podczas dzisiejszej liturgii. Pierwszym jest „wybranie”. W tym kontekście zwrócił uwagę na wybranie Abrahama i fakt, że Pan Bóg zanim objawił mu swój plan wobec niego, to najpierw dał mu się poznać. – Pan Bóg zawsze wybiera w konkretnym celu – daje się poznać człowiekowi, ale przede wszystkim chce, żeby z tym poznaniem człowiek nie został sam, aby zaniósł to doświadczenie Pana Boga innemu człowiekowi – mówił proboszcz parafii wawelskiej i ceremoniarz Archidiecezji Krakowskiej.
Zaznaczył, że najbardziej Pan Bóg dał się poznać człowiekowi przez Jezusa Chrystusa. – Bóg stał się jednym z nas – przyjął ludzką naturę, ale przede wszystkim – odchodząc, zostawił nam Siebie, Chrystusa paschalnego w Eucharystii – mówił ks. Paweł Baran podkreślając, że w tym wymiarze wybranie nadzwyczajnych szafarzy jest wyjątkowe, bo będą zanosić ludziom Chrystusa w kawałku chleba. – To jest wasze główne zadanie – czynić Boga bliskim drugiemu człowiekowi – podkreślił kaznodzieja dodając, że każdy chrześcijanin został przez Boga powołany i wybrany, a zadaniem wierzących jest to powołanie rozpoznać. Nadzwyczajni szafarzy, którzy przyjęli dzisiaj błogosławieństwo do posługi w Kościele, to powołanie rozpoznali bardzo konkretnie. – Wybranie to nie jest prezent. Wybranie jest darem, który człowiek przyjmuje i staje się także zadaniem – otwiera nową perspektywę i wyznacza kolejny, konkretny kierunek w życiu – mówił kapłan.
Drugie słowo, na które zwrócił uwagę to „troska” Boga o ludzi. Wyrazem tej troski jest posłanie na świat Bożego Syna – Mesjasza, dobrego Pasterza, który będzie troszczył się o lud. Podobnie jest z powołaniem nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej – to wyraz troski Boga i Kościoła o lud wierny. – W dzisiejszej celebracji nie chodzi o was, ale o ludzi, do których będziecie posłani – mówił ks. Paweł Baran zwracając się do nadzwyczajnych szafarzy. Zauważył też, że troska ma drugie znaczenie i należy pamiętać, że Bóg jest także źródłem radości i pocieszenia w strapieniu człowieka, zwłaszcza chorego i samotnego, do którego z Eucharystią przyjdą nadzwyczajni szafarze.
Ostatnie słowo, które wskazał proboszcz z Wawelu to „poszukiwanie” w kontekście poszukiwań Jezusa przez uczonych w Piśmie, którzy chcieli Go zgładzić. Zachęcił, by każdy wierzący poszukiwał Jezusa w swojej codzienności. W pierwszej kolejności w znakach sakramentalnych. Ale szafarze oblicze Chrystusa mogą też odkryć w osobach chorych i cierpiących, do których będą przychodzili z posługą. – Wasza posługa jest zadaniem, ale może też stać się łaską. Będziecie przynosić Chrystusa sakramentalnego, ale będzie się także spotykać z Chrystusem w chorych, cierpiących i odrzuconych – podkreślał kapłan.
Trzydziestu nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej do posługi w Archidiecezji Krakowskiej pobłogosławił bp Robert Chrząszcz. – Cieszymy się, że powiedzieliście „tak” Kościołowi, który potrzebuje waszej pomocy, ale szczególnie waszego świadectwa. Macie nieść Chrystusa w Komunii świętej innym ludziom, ale doskonale wiecie, że macie Go nieść w swoim sercu, w swoim świadectwie, w swojej wierności Panu Bogu – mówił do nadzwyczajnych szafarzy krakowski biskup pomocniczy.
– Pragniemy być sługami Jezusa i troszczyć się o Niego, o Jego obecność w postaci chleba, z oddaniem i miłością. Jesteśmy świadomi wielkiej odpowiedzialności, za powierzony nam skarb. Zrobimy wszystko, aby tego zaufania nie zawieść – mówił przedstawiciel pobłogosławionych dziś nadzwyczajnych szafarzy. – Życzę, by wam nigdy Komunia święta rozdawana nie spowszedniała i byście zawsze do chorych chodzili z empatią, a Ciało Chrystusa rozdawali z wiarą – mówił ks. Artur Czepiel, duszpasterz nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w Archidiecezji Krakowskiej.
Źródło: Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
Niedziela Palmowa
Publikujemy fotorelację z wczorajszych Mszy św. o 11.00 dla rodzin z dziećmi, na której to Ks. Kustosz przyjął również do grona ministrantów kolejnych chłopców. Nie zabrakło również pięknej tradycji – palm wielkanocnych, które w tym roku dzieci przygotowały wyjątkowo piękne.
Nasza fotorelacja poniżej dotyczy również Mszy św. o 12.30, na której jak w każdą niedzielę Wielkiego Postu 2023 roku posługiwała Schola gregoriańska.
Niech Ciało i Krew Jezusa wzmacnia i prowadzi nas każdego dnia na naszej drodze ku Niebu.
Spowiedź w Wielkim Tygodniu
Wielki Tydzień i Wielkanoc w Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego
Serdecznie zapraszamy do wspólnego udziału w uroczystościach zarówno Wielkiego Tygodnia, jak i Świąt Paschalnych 2023 roku.
Antyfona i homilia V Niedzieli Wielkiego Postu
Antyfona na wejście: Osądź mnie, Boże sprawiedliwie – muzyka Dawid Kusz OP
Chwała Tobie – Janusz Korczak
Przygotowanie darów: Vexilla Regis – Króla wznoszą się ramiona, opr. Dawid Kusz OP
Komunia: Videns Dominus flentes
Uwielbienie: Krzyżu, mój Krzyżu
Ant. Maryjna: Ave Regina caelorum
Celebrans: ks. Tomasz Szopa
Kantor: ks. Grzegorz Lenart
Psałterzysta: Barbara Trzcińska
Dyrygent: Katarzyna Śmiałkowska
Organista: Kacper Orzechowski
W piątą niedzielą Wielkiego Postu rozpoczynamy ostatnie dwa tygodnie przygotowań do Świąt Wielkanocnych. Liturgia koncentruje się na jej pasyjnym wymiarze i o tym nam przypomina już antyfona na wejście: Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie * i broń mojej sprawy przeciw ludowi nie znającemu litości…, dla której muzykę napisał Dawid Kusz OP.
Dominującym motywem liturgii do tej niedzieli było nawrócenie. Od tej teraz natomiast wzrasta napięcie, spowodowane wrogością i nienawiścią przeciwników Jezusa. Do ostatniej reformy liturgii dzisiejsza niedziela nosiła nazwę De passione Domini – Niedziela Męki Pańskiej, a czas ostatnich dwóch tygodni Wielkiego Postu nazywał się Okresem Męki Pańskiej (Tempus Passionis). Od VII wieku rozpowszechnił się kult Krzyża świętego i stąd w ostatnich dwóch tygodniach można zaobserwować szczególne podkreślenie męki Chrystusowej (w średniowieczu przez ostatnie dwa tygodnie czytało się Pasję). Czytanie Pasji stawało się tym mocnym głosem Chrystusa, który słyszymy w Ewangelii w odniesieniu do Łazarza: „Wyjdź na zewnątrz!”
Tematy nawrócenia oraz Męki Pańskiej są ściśle ze sobą powiązane; pokazane jest to wyraźnie w kolekcie V Niedzieli Wielkiego Postu. Celem całego trudu wielkopostnego nie jest nasza moralna doskonałość sama w sobie, ale osobiste PRZYLGNIĘCIE do Chrystusa. Stąd jest konieczna droga nawracania, pozbycia się wszystkiego, co jeszcze przeszkadza na tej drodze. Nie chodzi tylko o zewnętrzne naśladowanie Chrystusa, ale o wewnętrzne upodabnianie się do Niego w Jego postawie miłości i oddania siebie dla zbawienia świata. Tekst łaciński mówi o gorliwym kroczeniu za Chrystusem. Nie jest to postawa, którą człowiek osiągnie raz na zawsze. Jest to raczej coś dynamicznego, coś co się zmienia i udoskonala przez całe życie.
Jako cenny skarb Kościół zachował tekst dawnej antyfony na wejście, którą znajdziemy już w rękopisach liturgiczno-muzycznych z VIII wieku. Są to z jednej strony słowa Chrystusa w godzinie męki, z drugiej zaś świadectwo Kościoła, który patrzy na chwalebne drzewo Krzyża z nadzieją: Vexilla Regis..(Króla wznoszą się ramiona). W próbie dany nam jest pokój, w zagubieniu kierunek, w ciemnościach światło. Dlatego po antyfonie występuje werset pełen ufności: „Ześlij światłość swoją i wierność swoją: niech one mnie wiodą i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę”.
W tekście zaczerpniętym z Psalmu 43, człowiek będący na wygnaniu, powołuje się na Boga, błaga Go, by wymierzył mu sprawiedliwość, bronił go przed jego przeciwnikami, dostrzegając perspektywę możliwości powrotu, by móc chwalić go w świątyni na górze Syjon, za którą tęskni. Wtedy wreszcie, dzięki światłu i prawdzie, które pochodzą od Boga, jego radość zostanie odnowiona: w obecności Boga, na Jego ołtarzu, w Jego świętym miejscu. Tematy poprzednich niedziel zbiegają się w piątej niedzieli: Jezus, źródło wody żywej (III niedziela) i światła (IV niedziela), jest tym, który daje życie wszystkim, którzy w Niego wierzą. Chrystus jest Życiem: kto przyjmuje Jego słowo i pragnie przylgnąć do Niego, nad tym śmierć nie ma władzy. Jezus podkreśla to we wskrzeszeniu Łazarza, będącym proroczym znakiem Jego zmartwychwstania.