Msza św. Z udziałem Sanktuaryjnego Szczepu Skautów Europy i ich rodzin
Skauci Europy to Katolickie stowarzyszenie posługujące się oryginalną pedagogiką generała Roberta Baden-Powella, wzbogaconą myślą francuskiego jezuity, ojca Jakuba Sevin SJ. Skauci należą do wielkiej rodziny Federacji Skautingu Europejskiego, liczącej ponad 60 tys. Członków. W Polsce liczba sięga ponad pięć tysięcy harcerzy i harcerek.
Skauting to wiara chrześcijańska oraz jedność Europy w rozumieniu nauczania św. Jana Pawła II, jako odbudowa duchowej jedności starego kontynentu.
A to wszystko w atmosferze wspaniałej przygody i przyjaźni. Skauting jest przygodą, która pozostawia ślad na całe życie.
Nasze Szczepy przy Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego w Krakowie na Białych Morzach, oprócz spotkań formacyjnych, posług służebnych i porządkowych, w każdą drugą niedzielę miesiąca spotykają się na Rodzinnej Mszy św. o 11.00. A po niej udają się na wspólnotowe spotkanie przy stole w Białej Sali.
Msza w intencji ofiarodawców i dobroczyńców Sanktuarium
Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” w Krakowie jest szczególną przestrzenią, która zachowuje i przybliża dziedzictwo świętego papieża, bogactwo jego nauczania, będącego drogowskazem również dla przyszłych pokoleń.
„Stąd nasza odpowiedzialność, aby to dziedzictwo udostępniać, ale także pochylać się nad nim twórczo, by w jego świetle podejmować nowe wyzwania, przed jakimi staje Kościół i współczesna Polska i świat” – mówił metropolita krakowski w dniu erygowania Sanktuarium Świętego Jana Pawła II. Do tego miejsca – w tajemnicy świętych obcowania – powrócił Jan Paweł II, aby stąd promieniowała jego myśl, jego mądrość i jego świętość na Polskę i na świat.
Od samego początku budowy Centrum powstaje dzięki hojności ofiarodawców.
W pierwszym etapie budowy powstały już budynki: Sanktuarium Świętego Jana Pawła II, Centrum Wolontariatu i Instytutu Jana Pawła II. Aktualnie powstaje budynek, w którym będzie siedziba m.in. Muzeum poświęconego życiu i działalności Jana Pawła II.
Dziękujemy wszystkim, którzy swoimi ofiarami wspierają budowę Centrum. Widocznym znakiem szczodrobliwości ofiarodawców są ściany Kościoła Relikwii zarówno te na zewnątrz, jak i te znajdujące się wewnątrz świątyni, na których znajdują się imiona i nazwiska wspierających budowę Centrum Jana Pawła II w Krakowie. Upamiętnianie darczyńców wpierających budowę kościołów ma wielką tradycję albowiem nawet w najstarszych
świątyniach można zobaczyć tablice przypominające o osobach, które szczególnie zasłużyły się w powstaniu miejsc sakralnych.
W każdą niedzielę o godz. 12.30 w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie jest sprawowana Msza św. w intencji ofiarodawców, dobroczyńców i pielgrzymów oraz w intencji próśb i podziękowań złożonych w minionym tygodniu. Również podczas nabożeństwa do św. Jana Pawła II sprawowanego w ciągu tygodnia po każdej Mszy św., modlimy się w intencji ofiarodawców i ich rodzin.
Centralne nabożeństwo ekumeniczne
Dążenie do przywrócenia jedności chrześcijan było jednym z priorytetów pontyfikatu św. Jana Pawła II. W encyklice o działalności ekumenicznej podpisanej 25 maja 1995 roku, Papież napisał: Pod hasłem „Pojednanie – miłość Chrystusa przynagla nas” (por. 2 Kor 5,14–20) przebiega rozpoczęty 18 stycznia Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Dążenie do przywrócenia jedności chrześcijan było jednym z priorytetów pontyfikatu św. Jana Pawła II.
W encyklice o działalności ekumenicznej podpisanej 25 maja 1995 roku Papież napisał: „Wierzyć w Chrystusa znaczy pragnąć jedności; pragnąć jedności znaczy pragnąć Kościoła”. Jan Paweł II jako pierwszy papież w historii przekroczył próg świątyni anglikańskiej i luterańskiej. Często przyjmował przedstawicieli różnych wyznań, okazując im niezwykłą życzliwość i stwarzając braterską atmosferę. Spotkania ekumeniczne należały do stałych punktów programu papieskich pielgrzymek po świecie. Już w drugim roku pontyfikatu Ojciec Święty odwiedził honorowego zwierzchnika prawosławia Dymitrosa I, trzy lata później był w Canterbury u prymasa anglikańskiego Roberta Runciego, a w 1984 roku gościł w siedzibie Światowej Rady Kościołów w Genewie. Po 20 latach pontyfikatu Jan Paweł II przybył do Rumunii, pierwszego kraju o większości prawosławnej. Odbył ekumeniczne pielgrzymki do Grecji, na Ukrainę, do Gruzji i Bułgarii. Owocem papieskiej troski o jedność były wspólne deklaracje i dokumenty, których celem było zbliżenie podzielonych chrześcijan. Wśród nich – pierwsza encyklika poświęcona w całości ekumenizmowi: Ut unum sint.
18 stycznia jubileuszowego roku 2000 w Bazylice św. Pawła za Murami miała miejsce wyjątkowa ekumeniczna uroczystość inaugurująca doroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Nabożeństwo zgromadziło przedstawicieli 22 Kościołów i Wspólnot kościelnych, którzy wraz z Papieżem modlili się przy grobie Apostoła Narodów o zjednoczenie podzielonych uczniów Chrystusa. Wyjątkowość chwili podkreślały dwa precedensy: po raz pierwszy Drzwi Święte w Bazylice św. Pawła otworzył Papież osobiście (poprzednio czynili to zawsze papiescy legaci) i po raz pierwszy towarzyszyli mu w tym dwaj przedstawiciele innych Kościołów: prawosławnego i anglikańskiego.
Kilka miesięcy przed odejściem do Domu Ojca dziękował Bogu za to, że „działalność ekumeniczna na różnych poziomach coraz bardziej się rozwija dzięki stałym kontaktom, spotkaniom i inicjatywom podejmowanym wraz z naszymi braćmi z różnych Kościołów i Wspólnot kościelnych prawosławnych i protestanckich”.
Papież Jan Paweł II nieustannie podkreślał, że ekumenizm jest zadaniem każdego bez wyjątku chrześcijanina, gdyż podzielone chrześcijaństwo jest zgorszeniem dla świata, a przy tym szkodzi najświętszej sprawie przepowiadania Ewangelii.
Stąd nasze zaangażowanie na rzecz jedności jest nieodwołalne: „Droga ekumenii – przypomniał Ojciec Święty – nie jest drogą łatwą. Perspektywa pełnej widzialnej komunii może czasem być źródłem dotkliwych zjawisk oraz reakcji ze strony tych, którzy pragną za wszelką cenę przyspieszyć proces jednoczenia lub też tych, których zniechęca długa droga, jaką mamy jeszcze do przejścia. My w szkole ekumenizmu uczymy się przeżywać ten okres przejściowy z pokorą i ufnością, zachowując świadomość, że jest to proces nieodwracalny”.
Co roku pod koniec stycznia w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w Sanktuarium św. Jana Pawła II odbywa się centralne nabożeństwo ekumeniczne. W nabożeństwie bierze udział metropolita krakowski oraz zwierzchnicy Kościołów chrześcijańskich w Krakowie.
Nabożeństwo z prośbą o uzdrowienie i uwolnienie wewnętrzne
Nabożeństwo z prośbą o uzdrowienie i uwolnienie wewnętrzne
„Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam na wieki” (Hbr 13,8). Uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, wypędzał złe duchy. Dał Apostołom tę samą władzę: „Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 17-19). „Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca” (J 14, 12).
Msze św. i nabożeństwa z modlitwą o uzdrowienie to spotkania modlitewno – ewangelizacyjne w określonej formule. Rozpoczynają się Mszą św., podczas której uczestniczymy w Męce i Zmartwychwstaniu Jezusa.
Eucharystii i nabożeństwom przewodniczy ks. Jan Reczek.
Po Mszy św. ma miejsce uwielbienie animowane przez diakonię muzyczną, w trakcie którego są prowadzone modlitwy wstawiennicze w intencji uzdrowienia zarówno fizycznego, z chorób oraz ich skutków, ale przede wszystkim w intencji uzdrowienia wewnętrznego, dotykającego spraw duchowych.
Terminy Mszy św. w roku 2025:
- 8 lutego
- 29 marca
- 24 maja
- 27 września
- 22 listopada
Początek o godz. 17.00.
Kontakt do ks. Jana Reczka:
tel. 12 647 05 63 w.13
tel. 660 984 145 (tylko SMS)
modlitwa@poczta.fm
Więcej na stronie:
Akatyst
W Kościele Wschodnim – Prawosławnym, Akatyst to modlitwa składająca się z pieśni pochwalnych, modlitw ku czci Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i świętych, odmawianych lub śpiewanych na stojąco. Akatyst ku czci Bogurodzicy, którego korzenie sięgają V – VI wieku, przyjął się jako forma nabożeństwa wielbiącego osobę Maryi również w Kościele Zachodnim (VIII w). Do rozpowszechnienia Akatystu w liturgii zachodniej po soborze watykańskim II przyczynił się św. Jan Paweł II, wskazując to nabożeństwo, wspólne dla obu Kościołów, jako drogę prowadzącą do pełni jedności.
Akatyst składa się z dwóch części:
– pierwsza, przedstawia życie Maryi od Zwiastowania do Ofiarowania Jezusa w Świątyni;
– druga, rozważa boską i ludzką naturę Chrystusa i dziewictwo Maryi;
Akatyst jest hymnem radosnego wielbienia Wielkich dzieł Bożych dokonanych w życiu Maryi. Pierwotnie wykonywany był w okresie Wielkiego Postu i świąt maryjnych. Obecnie jest śpiewany w święto Zwiastowania oraz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a także coraz częściej w Adwencie. Wykonywany jest przed ikoną Bogurodzicy z tradycyjną wschodnią formą okadzenia wiernych i ikony. Całość nabożeństwa oddaje wielkość Maryi, która wypływa z jej wiernego i pokornego oddania się Bogu.
Msza Św. dla uczniów i rodziców szkoły ss. Nazaretanek
Msza w intencji uczniów i rodziców szkoły sióstr nazaretanek
Szkoła Podstawowa nr 164 im. bł. Franciszki Siedliskiej jest instytucją prowadzoną przez Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, zwanych popularnie Nazaretankami. Szczególnym charyzmatem sióstr jest szeroka rozumiana pomoc rodzinie, m.in. przez prowadzenie szkół i przedszkoli. Podejmowane działania edukacyjne i wychowawcze są ukierunkowane nie tylko na ucznia, ale na całą jego rodzinę. Istotnym elementem tego procesu jest czas wspólnego spotkania się na comiesięcznej Eucharystii dla rodzin, podczas której modlimy się w naszych szkolnych i rodzinnych intencjach.
Od 2015 roku nasza wspólnota szkolna w drugą niedzielę miesiąca spotyka się w Sanktuarium św. Jana Pawła II na mszy świętej. W posługę liturgiczną włączamy uczniów, którzy chętnie służą jako ministranci i lektorzy. Śpiew animowany jest przez szkolną scholę. We wspólnej Eucharystii uczestniczą często nie tylko rodzice, ale i dziadkowie, a nierzadko również nasi absolwenci.
Ojciec Święty Franciszek podczas Mszy św. kanonizacyjnej określił św. Jana Pawła II mianem „papieża rodziny”, stąd też nasza obecność w Sanktuarium wpisuje się w duchowe dziedzictwo świętego Polaka .
Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż mały Karol Wojtyła uczęszczał do ochronki prowadzonej przez Siostry Nazaretanki w Wadowicach, wpisując się w ten sposób w naszą misję wychowania .
Postać św. Jana Pawła II jest bliska naszej społeczności szkolnej. W szkole działa Klub „Z Lolkiem w szkole”, którego celem jest przybliżanie tej postaci najmłodszym dzieciom. Co roku z okazji Dnia Papieskiego i urodzin Papieża organizowane są różne konkursy nie tylko dla uczniów, ale i dla całych rodzin. Bardzo cieszymy się z tego, że Sanktuarium św. Jana Pawła II jest dla naszej szkoły miejscem modlitwy. Ufamy, że wstawiennictwo świętego Papieża pomaga nam w dziele chrześcijańskiego wychowania młodego pokolenia.
Siostry Nazaretanki
Msza Św. z modlitwą o trzeźwość
Msza św. za członków i kandydatów Krucjaty Wyzwolenia Człowieka oraz za wszystkich zniewolonych braci sprawowana jest w pierwszą sobotę każdego miesiąca w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie o godz. 17.00. Po Mszy św. jest odmawiany Różaniec.
Krucjata Wyzwolenia Człowieka
KWC jest ruchem jednoczącym ludzi, którzy w duchu Ewangelii podejmują służbę mającą na celu ratowanie godności człowieka zniewolonego przez alkoholizm, narkomanię, nikotynizm lub inne uzależnienia. Wierząc, że tylko Jezus ma moc wyzwolić człowieka, członkowie Krucjaty działają posługując się nadprzyrodzonymi środkami takimi jak post, modlitwa i ewangelizacja, czyli głoszenie z wiarą i mocą Jezusa Chrystusa, który daje prawdziwą wolność.
Podstawową formą działania Krucjaty jest modlitwa oraz podjęcie postu jakim jest abstynencja, czyli całkowita rezygnacja z używania napojów alkoholowych, w tym również piwa. Drogę taką wskazał Jezus apostołom, gdy doświadczali niemocy w walce ze złem, mówiąc: „Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się modlitwą i postem” (Mt 17,21).
Abstynencja przyjmowana jest przez członków Krucjaty jako:
- czyn osobistej wolności, polegający na ofierze z siebie samego na wzór Jezusa, który oddał za nas życie;
- zadośćuczynienie za grzechy pijaństwa;
- wyraz miłości do ludzi uzależnionych, dla których jedynym ratunkiem jest nieużywanie napojów alkoholowych;
- skuteczny środek przemiany obyczajów;
- sposób pracy nad sobą;
- pewny środek profilaktyczny i wychowawczy;
- znak miłości do Ojczyzny;
KWC została powołana przez sł. Bożego ks. Franciszka Blachnickiego i Ruch „Światło – Życie” w odpowiedzi na apel św. Jana Pawła II skierowany do Polaków u progu pontyfikatu: Proszę, abyście sprzeciwiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa; co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła.
Krucjata została uroczyście ogłoszona w obecności Ojca Świętego i przez niego pobłogosławiona, podczas pierwszej pielgrzymki do Polski 8 czerwca 1979 roku w Nowym Targu.
Włączenie się do KWC dokonuje się przez decyzję niepicia alkoholu oraz złożenie deklaracji abstynenckiej, którą można wydrukować ze strony Krucjaty: http://www.kwc.oaza.pl/jak-zostac-czlonkiem-kwc
Deklaracja zawiera również postanowienie nieczęstowania i niewydawania pieniędzy na alkohol. Deklaracja nie dotyczy lekarstw i słodyczy.
W Krucjacie przyjmuje się dwa rodzaje deklaracji:
- kandydacka na okres jednego roku;
- członkowska na czas przynależenia do KWC;
Zobowiązanie można również złożyć na całe życie.
Wypełnioną deklarację należy przesłać do centrali Krucjaty w Krościenku (adres na deklaracji), do tzw. Stanicy lokalnej lub złożyć na nabożeństwie organizowanym przez diakonię Krucjaty.
Szczegółowe informacje o Krucjacie znajdują się na stronie internetowej www.kwc.oaza.pl
Duszpasterstwo Trzeźwości Archidiecezji Krakowskiej:
Ks. Mirosław Żak
ul. Franciszkańska 3, Kraków
+48 628 82 06; 429 47 49 w. 206
mzak@diecezja.krakow.pl
Msza św. w intencji chorych
Każdy trzeci piątek miesiąca g.17.00- Kościół Relikwii i TVP3 Kraków
Święty Jan Paweł II podczas swojego pontyfikatu często pochylał się nad tematami choroby, samotności i śmierci człowieka.
11 lutego 1984 roku ogłosił List Apostolski Salvifici Dolores. To pierwszy i jak dotąd jedyny dokument kościelny w całości poświęcony chrześcijańskiemu ujęciu cierpienia.
Osiem lat po jego ogłoszeniu, 13 maja 1992 roku, w 75. rocznicę objawień fatimskich i 11. rocznicę zamachu, Papież ustanowił Światowy Dzień Chorego, który obchodzony jest rokrocznie 11 lutego. Inicjatywa Papieża Polaka miała na celu podkreślić, jak ważne jest doskonalenie opieki sprawowanej wobec ludzi chorych, dowartościowanie cierpienia na płaszczyźnie cielesnej i duchowej, wspieranie duszpasterstwa służby zdrowia oraz służba wolontariatu.
Oprócz wydania ważnych pism i dokumentów dotyczących problemów ludzi chorych, ich cierpienia i samotności, św. Jan Paweł II starał się być obecny w ich życiu namacalnie. Niemal podczas każdej swojej podróży apostolskiej odbywał regularne spotkania z chorymi, nawiedzał ich w szpitalach, domach opieki, hospicjach i przytułkach na całym świecie. W czasie Mszy świętych chorzy zajmowali często oddzielny sektor w najbliższym sąsiedztwie ołtarza. Św. Jan Paweł II błogosławił ludzi naznaczonych chorobami i bólem, wspierał ich, obejmował i tulił, krzepił do walki z chorobą, ale też łagodził ich naturalny strach wobec śmierci.
Doświadczenia życiowe z lat dziecięcych i wczesnej młodości Papieża odegrały istotną rolę w postrzeganiu choroby, cierpienia i śmierci. Kiedy miał 9 lat stracił matkę, kilka lat później ukochanego brata Edmunda, z zawodu lekarza, który zaraził się szkarlatyną od swojej pacjentki. W 1942 roku umarł Jego ojciec i tym samym Karol Wojtyła w wieku 21 został sierotą. Każdą z tych śmierci przyszły Papież przeżył boleśnie, ale natchniony siłą płynącą z modlitwy i ufności wobec Boga i Matki Bożej, potrafił się rozwijać i dawać nieustanne świadectwo dobrego życia.
Przełomowym momentem w życiu św. Jana Pawła II był zamach z 13 maja 1981 roku, następnie poważna operacja w rzymskiej klinice Gemelli i powrót do zdrowia, do którego nigdy w pełni nie wrócił. Papież zmagał się również z chorobą Parkinsona. Ostatnie lata Jego życia ukazują tajemnicę cierpienia, którą nieustannie rozważał i widział w niej łaskę.
Widząc jak bliski naszemu papieżowi był temat cierpienia w naszym Sanktuarium w każdy trzeci piątek miesiąca podczas Mszy świętej o 17.00 modlimy się w intencji chorych i wspólnie z chorymi przez transmisję w TVP3 Kraków.
Pierwsze piątki małżonków (PPM)
Drodzy Małżonkowie,
zapraszamy Was do przeżywania
PIERWSZYCH PIĄTKÓW MAŁŻONKÓW
w Sanktuarium św. Jana Pawła II
Czas: pierwsze piątki miesiąca, 19.00 – 20.30
Miejsce: Kościół Górny
- modlitwa doradców życia rodzinnego przy Ikonie Świętej Rodziny
- EUCHARYSTIA
- nabożeństwo pierwszopiątkowe
- modlitwa za małżeństwa przeżywające trudności
- czas na modlitwę w ciszy przed Najświętszym Sakramentem
- indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem
Czym są Pierwsze Piątki Małżonków?
- to droga prowadząca od pojednania z Bogiem w Sakramencie Pokuty i Pojednania, poprzez EUCHARYSTIĘ, do „rodziny silnej Bogiem”
- to doświadczenie wpływu zbawiennej mocy płynącej z Sakramentu Pokuty i Pojednania oraz z pełnego udziału w Eucharystii na codzienność życia małżeńskiego i rodzinnego
- to zaczerpnięcie łaski uświęcającej pomocnej w dźwiganiu trudności, które po ludzku przerastają człowieka i uzdalniającej do większej radości z doświadczanego dobra
- to zaproszenie małżonków do wspólnego odprawienia Nabożeństwa Dziewięciu Pierwszych Piątków Miesiąca i możliwość uzyskania związanych z tym łask, o których Pan Jezus zapewnił w objawieniach św. Małgorzacie Marii Alacoque
Jak można przeżywać Pierwsze Piątki Małżonków?
- Przyjęcie Komunii świętej wynagradzającej – najistotniejszy akt w pierwszy piątek miesiąca
- Przystąpienie do Sakramentu Pokuty i Pojednania – może być przed pierwszym piątkiem miesiąca
- Wzajemne podziękowanie, przeproszenie i prośba o wybaczenie
- Wspólna Modlitwa Małżonków do Miłosiernego Ojca – dostępna poniżej
MODLITWA MAŁŻONKÓW DO MIŁOSIERNEGO OJCA
Miłosierny Ojcze
Święty Boże – Stwórco nieba i ziemi,który Żywym
Płomieniem Miłości zjednoczyłeś nas dwoje w jedno.
Dziękujemy
przez Niepokalane Serce Twojej i naszej Matki, Maryi Dziewicy,
za życie, miłość, miłosierdzie i dar Sakramentu Małżeństwa.
Przepraszamy
za każde odstępstwo od Twojego planu miłości względem nas,
które zadało ranę Twojemu Najświętszemu Sercu.
Prosimy
dopomóż nam zachować czystość serc,
abyśmy potrafili dokonać dzieła miłości, jakim jest małżeństwo.
Przyrzekamy
trwać w wierności, aby nasza miłość nieustannie wzrastała
i coraz czytelniej objawiała tajemnicę Boskiej komunii,
w której żyjesz z Twoim Jednorodzonym Synem
w Duchu Świętym przez wszystkie wieki wieków
Amen
Msza św. i nabożeństwo przy relikwiach św. Szarbela
Msza św. w intencji czcicieli św. Szarbela i nabożeństwo próśb i podziękowań za wstawiennictwem Świętego Mnicha z Libanu
28-go dnia miesiąca, o godzinie 17:00 w Górnym Kościele.
Każdego 28-go dnia miesiąca, o godzinie 17:00 odprawiana jest Msza św. wotywna i nabożeństwo ku czci św. Szarbela połączone z modlitwą o dar uzdrowienia oraz namaszczeniem olejem Świętego. W trakcie nabożeństwa relikwie świętego Mnicha z Libanu wystawione są do publicznego kultu, a pielgrzymi oddając im cześć, zostawiają na kartkach imiona osób, za które się modlą.
Olej św. Szarbela można otrzymać w Sanktuarium św. Jana Pawła II tylko podczas nabożeństwa.
Olej św. Szarbela można otrzymać za pośrednictwem strony: OLEJ ŚW. SZARBELA.
23 lipca 2017 roku dzięki staraniom ówczesnych duszpasterzy do Sanktuarium na „Białych Morzach” zostały sprowadzone z Libanu relikwie I stopnia (ex ossibus) św. Szarbela Makhlouf – jednego z największych cudotwórców w historii chrześcijaństwa. Ks. Jan Kabziński, ówczesny kustosz Sanktuarium przywitał go wtedy słowami: „Witamy cię z wielką radością, że od dzisiaj będziesz tutaj obecny razem ze św. Janem Pawłem II”.
Św. Szarbel żył w XIX wieku. Do dnia dzisiejszego za jego wstawiennictwem dokonało się już kilkadziesiąt tysięcy poświadczonych cudów. To pokazuje, że św. Mnich i Pustelnik nie przestaje działać, przychodząc potrzebującym z pomocą w chorobach duszy i ciała.
Serdecznie zapraszamy do modlitwy przez jego wstawiennictwo w naszym Sanktuarium.
Modlitwa o uzdrowienie za wstawiennictwem św. Szarbela
Święty Ojcze Szarbelu, który wyrzekłeś się przyjemności światowych i żyłeś w pokorze i ukryciu, w samotności eremu, a teraz przebywasz w chwale nieba, wstawiaj się za nami.
Rozjaśnij nasze umysły i serca, utwierdź wiarę i wzmocnij wolę. Rozpal w nas miłość Boga i bliźniego. Pomagaj w wyborze dobra i unikania zła. Broń nas przed wrogami widzialnymi i niewidzialnymi i wspomagaj w naszej codzienności.
Za Twoim wstawiennictwem wielu ludzi otrzymało od Boga dar uzdrowienia duszy i ciała, rozwiązania problemów w sytuacjach po ludzku beznadziejnych.
Wejrzyj na nas z miłością, a jeżeli będzie to zgodne z wolą Bożą, uproś nam u Boga łaskę, o którą pokornie prosimy, a przede wszystkim pomagaj nam iść codziennie drogą świętości do życia wiecznego.
Amen.